Полезно и потребно

Додека работел во еден дуќан целиот парталав и неугледен, стопанот му се заканувал дека ќе го отпушти од работа доколку не се спастри. Наоѓајќи се во безизлез, кутриот Анастасиј со детска простосрдечност решава да напише писмо, кое го адресира – „До нашиот Господ Исус Христос на небесата“. Во него тој напишал:
„До мојот пресладок Исус“.

И тогаш молња блесна во храмот, и Богородица се појави пред Марија во блескава облека. Пречиста и се обрати со зборовите:
»Радувај се, Марија! Ти избра да се лишиш од своите очи заради љубовта кон Мојот Син и Мене, затоа твоите очи нека бидат целосни и нека не ти дојде друго такво искушение.«

Не се одвраќај од мене валканиот: бидејќи Те имам Тебе за единствена утеха во мојот живот, О Дево Маријо Богородице, и се дрзнувам само Тебе во секоја мака да Ти прибегнувам: не ме напуштај, туку и во овој живот и во часот на мојата смрт дојди ми на помош, моја Помошничке, бивајќи победителка над засрамените мои непријатели, кои се ништожни пред Тебе, Господарке и Посредничке на моето спасение. Амин.

Ученичката на селукавиот ѓавол играше и, за награда, Претечо, ја прими Твојата глава. О гозбо со крв исполнета! Подобро ќе беше за тебе да не се колнеш, беззакони Ироде, внуче на лагата. Но, иако се заколна, не за добро се заколна. Подобро ќе беше за тебе да ја прекршиш клетвата и живот да заработиш, отколку да ја одржиш и главата Претечева да ја отсечеш. А ние, пак, Крстителот, како најголем роден од жена, достојно чествувајќи го, блажен го именуваме.

КОНДАК 1

Тебе, избраната од сите родови, избраната Божја Мајка и Царица, Која се искачи од небото до земјата, побожни песни Ти принесуваме, Тебе, ние Твоите слуги за Твоето пречесно Успение, Богородице; Ти која имаш победа над смртта, од сите смртоносни неволји избави нé, за да Ти повикуваме: Радувај се, благодатна, зашто во Твоето Успение не нé остави!

И секогаш кога нешто силно ми недостигаше или кога губев нешто омилено, јас размислував за кожената тетратка и за изреката на дедо ми. Јас и сега тоа го нарекувам „правило на среќа“ или „закон на оловниот војник“. Ми се чини дека овде е замешана и сказната на Андерсен „Истрајниот оловен војник“: малиот бил храбар – поминал низ оган и вода, и дури со око не трепнал…

„За време на нивниот земен живот, луѓето бараат се освен Христос Животодавецот, па затоа и се препуштаат на различни страсти: неверување, мала вера, себичност, завист, омраза, амбиција, задоволства во јадењето и пиењето и други страсти.  Само кон крајот на својот живот, тие Го бараат Христа во Причест, непотребно плачат  , и тоа е поради обичаите што другите ги прифаќаат “.

Света Ана е надеж на неплодните и на оние кои не можат да родат. И таа заедно со нејзиниот сопруг светиот Јоаким со горешти молитви, солзи, постојани молби го умолија Бога да им даде дете. Конечно, Бог ги слушна нивните моитви и во 69 година од животот се удостои да стане мајка на мајката на Богочовекот, нашиот Господ Исус Христос. Затоа во продолжение ја изложуваме нејзината молитва кон Господ.

ПРЕМИН бр.151/152

 Вие коишто сте млади, полесно можете да ги приближите вашите родители, да им помоrнете да ги отворат срцата, отколку тие да се доближат до вас. Тие се во понапредна возраст, веќе се обременети со редица социјални  потешкотии, имаат  и егоизам ­ возрасни луѓе се, имаат и свој тврд менталитет. Можеби и сакаат да се приближат до своето дете, но не можат, или го прават тоа,

 „Престани да бидеш постојано незадоволен, престани да се жалиш и да преживуваш „неправда„, и да се однесуваш како некој постојано да ти е виновен. Секој смета дека неговиот проблем е најголем и најтежок. Но, Бог ни зборува: Јас доаѓам во твојот живот не да те избавам од тешкотиите, туку да го преобразам твојот однос кон нив.

 Во духовниот живот е неопходно човек да има внатрешно расположение да го возљуби Бог. Но, воколку Бог за нас не е жива реалност, воколку човекот не чувствува љубов кон вистината, кон животот, тој не може да стане приемник на Божјите дарови. Затоа што кога тргнуваш по духовниот пат, кога ја  започнуваш својата  духовна борба, личната аскеза и барањето на Бог,

Сите ние се восхитуваме на светиите. Тие го постигнале она за кое што ние само сонуваме во нашата недостојност,неуспеси и секојдневни падови. Тие ја достигнале полнотата на христијанскиот живот - ги победиле своите страсти, ја обожиле својата личност, восприемајќи ја во целост Благодатта на Светиот Дух. Овие „гениии на духовноста“ (според С. Булгаков) се наши

Какo Бoг пуштил мана oд нeбoтo и гo нахранил израилскиoт нарoд вo пустината? Така сe прашуваат oниe кoи имаат малку пoим за мoќта на Сeмoќниoт Бoг. И уштe сe чудат заштo сe случуваат такви чуда, та цeлиoт нарoд да пoвeрува вo Бoга. Нo, Израилцитe сo oчитe видeлe бeзбрoј чуда Бoжји, а сeпак нe пoвeрувалe.

Немаме храброст да се осознаеме себеси. Немаме храброст да го осознаеме Христос. Зошто? Минуваат часови, денови и години во трчање и грижа, многупати и за бескорисни работи. Нашето срце не може да се смири а немирот станува трајна состојба на нашето битие. Многу пати не можеме без метежот а присуството на  тишината нè излудува.

Заштo и Eвангeлиeтo и искуствoтo на нарoдoт eднoгласнo пoтврдуваат дeка никoј бeз гoлeми маки и жалoст нe гo oставил гoлeмoтo и кoриснo дeлo на зeмјата ниту пак сe прoславил на нeбeсата. Акo, пак, твoјoт живoтeн пат e сиoт навлажнeт сo пoт и сoлзи за дoстигнувањe на правдата и вистината, радувај сe и вeсeли сe, заштo навистина гoлeма e твoјата награда на нeбeсата.