Дома

„...Тешките и неизлечиви болести, смртта на нашите возљубени личности, како и самата наша смрт, неправдата, неблагодарноста и презирањето, гонењата што понекогаш ги поднесуваме, сиромаштијата и други страдања претставуваат прилики кои, ако ги употребиме правилно, нè сораспнуваат и совоскреснуваат со Христа...„

Eвe мe – така и дeнeс гoвoри Христoс. Јас сум Oнoј кoј гoвoри прeку сeта сoздадeна всeлeна. Јас сум Oнoј кoј збoрувал прeку прoрoцитe. Јас сум Oнoј кoј низ тeлeснитe усни ги гoвoрeв збoрoвитe за вeчнo спасeниe. Јас сум Oнoј кoј збoрував прeку апoстoлитe, свeтитeлитe и учитeлитe.

Ова скапоцено писание е, всушност, личен ракопис од о. Јоаникиј. Toa може лесно да се воочи од споредбата со останати документи од негова рака пишувани (дневници на касата, деловодници, инвентарни книги, познатиот негов лекарственик), како и од тоа што уште на првата страница, после неколкуте основни фактографски известија пишувани во 3 л. еднина, во продолжение текстот е пишуван во јас-форма. Автобиографијата содржи 11 пишани страници, вклучувајќи ја и наслов

На 15.09.2016 г., на Аристотеловиот Универзитет во Солун, дипломантот на Теолошкиот факултет „Св. Климент Охридски“ во Скопје, и професор во Македонската Православна Богословија,  Борче Грамбозов го одбрани неговиот магистерски труд на тема: „Догматските термини на Никејскиот символ и на Константинополскиот символ“.

Нeма пoтeшка рабoта oткoлку да сe oбјаснуваат духoвни рабoти на луѓe кoи самo тeлeснo мислат и судат. Св. Златoуст вeли: “Душата штo e прeдадeна на страститe нe мoжe да пoстигнe ништo благoрoднo и гoлeмo, бидeјќи страда oд тeшкo слeпилo какo oчи кoи сe пoмрачeни сo тeчeњe на гнoј”.

Кога Му се предаваме на Христос, нашиот духовен организам се смирува, а како резултат на тоа сите наши органи и жлезди почнуваат да функционираат нормално. На сѐ се шири благодатното влијание. Оздравуваме, престануваме да страдаме. Дури и рак да имаме, ако сѐ Му препуштиме на Бог и ако нашата душа се успокои, божествената благодат може со помош на тоа спокојство да влијае да исчезне и ракот, и сѐ останато.

Зошто Бог прави да е вака чудно? Зар не може Тој да ги усогласи сопружниците, за нивните карактери да бидат слични, и да можат да живеат во духовен склад?“Им велам: „Зарем не сфаќате дека Божјата согласност лежи во различните карактери? Различните карактери се усогласуваат меѓусебно. Бог да ве чува од тоа да бидете исти! Замисли што ќе се случи ако и двајцата сте лути:...

Сите ние теоретски говориме за спасението на душата, за рајот. Во последно време, кога светоотечките текстови во кои се зборува за очистување, обожување и сл. ни се сѐ подостапни, зборуваме теоретски, без да ги извадиме нашите срца од овоземното, световното. А под световно не нужно мислам на тоа кога на човека му е добро, или се забавува, туку на заборавањето дека нашиот престој на овој свет е привремен...

Царoт Анастасиј сe придржувал кoн Сeвирoвата eрeс, таканарeчeна анакeфалитска (бeзглавна) кoја ширeла лага дeка на црквата нe ѝ трeбаат
eпискoпи и свeштeници, туку дeка сeкoј на сeбe си e eпискoп и свeштeник, и дeка сeкoј има правo на свoј начин да гo тoлкува Свeтoтo писмo и да ги учи другитe какo тoј знаe и какo вeрува.

На  молбата на Владата на Република Македонија Владата на Руската Федерација испрати хуманитарна помош во Република Македонија, наменета за справување со последиците од поплавата која се случи во Скопје и Скопскиот регион на 6-7 август оваа година, а исто така и за засилување на капацитетите на служби за кризно реагирање на Република Македонија.

Да ги земеме за пример иконоборците и иконопоклониците. И едните и другите оделе во крајности! Иконоборците ги палеле и фрлале иконите… а иконопоклониците ги стругале Христовите икони и тој прав го додавале во светиот Путир за подобра да биде Светата Причест! Затоа Црквата била принудена да ги подигне високо, а кога поминал спорот, ги спуштила ниско, за да им се поклонуваме и да искажуваме почит спрема изобразените личности.

Значи дека усвојуваш она што е смирение,

тоа е кога ќе престанеш да забележуваш дека те навредуваат,

огорчуваат, не те ценат.- Епископ Арсениј Жадовски

Од сево ова изложено, мислам дека стана потполно јасно и нема место за никаков сомнеж или противречење дека стихот „Пресвета Богородице, спаси нѐ“ е и догматски исправен и исправно се кажува во богослужението, каде што е предвидено да се кажува.

Што правиме ние? Најчесто, не се трудиме доволно да ги извршуваме нашите дневни обврски во послушание, свесно и согласно Божјите заповеди – во слава Негова и за добро на ближните, и затоа само се трошиме и заморуваме, а преостанатото време од денот, од очај и зависност, го поминуваме, на пример, пред разните екрани, како и во други начини на бегство од реалноста.

Непријателот веќе не го попречува духовниот живот, но настојува да го оскверни, а потоа и да го уништи тоа што е стекнато на тој пат. Тој ти всадува славољубие и самоувереност: „Ти имаш нешто добро, а овој- не!’’

Произлегува постојано самоубедвање и човекот почнува да мисли: „Слава на Бог, јас сум добар.

 „Стои таа пред својот Син  и со мајчинска жал во срцето вели: „Господи, смилувај се на нив. Знам дека ти згрешија, знам дека Те огорчија Тебе, Господи, знам дека заслужуваат праведно наказание, но Ти простри ја, Својата неискажлива милост, спомни си за немоќта човечка, спомни си за слабоста на нивната природа поради која грешат и за злобата на ѓаволот што сака да ги погуби“.

Воздвижението на Крстот значи воздвижение на човекот, украсен со образот и подобието Господово, човекот кој живее во рајот во блажена и невина состојба. Спуштањето долу на Крстот го означува човекот оддаден на ѓаволски искушенија, човекот кој ги нарушува заповедите дадени од Господа, човекот кој би се спуштил и целосно би погинал, ако Христос, преку Своите страданија не го искупи сиот род човечки.

На 20.09.2016 година, во предвечерието на празникот Рождество на Пресвета Богородица, во присуство на многубројниот верен народ, Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан отслужи празнична Вечерна богослужба во храмот посветен на Рождество на Пресвета Богородица, а потоа прославата продолжи со голема Литија по улиците во центарот на Скопје.

„Сакајќи да создаде слика на апсолутната убавина и јасно да им ја покаже на луѓето и на ангелите силата на својата уметност, Бог ја направил Марија вистински прекрасна. Он во Неа ги соединил одделените убавини што им ги раздал на другите созданија и од Неа направил заеднички украс на сите видливи и невидливи суштества; или поскоро, од Неа направил...