Духовен Азбучник

 Не треба да се плашиме од надворешниот непријател, нашиот најопасен непријател е затворен во нас самите. Затоа и се води непрестајна борба во нас. Ако одржиме победа во оваа борба, сите надворешни борби ќе бидат лесни за нас. Тогаш Христовиот војник секогаш ќе биде спокоен и сѐ ќе му биде покорно.

Едно објаснување би било дека многу малку животи Му се предаваат на Бог; многу малку луѓе Му дозволуваат на Христос целосно да владее со нивниот живот – и тие не се попречени од стравот на забраната, туку од измамничката лага на самољубието, која како плевел расте во нивата на животот.

Сите тие нешта се вистинити само поради една причина и на еден начин – ние луѓето сме дар и откровение еден за друг и така другиот навистина може да стане твој дел и ти негов дел. Тоа е таа голема тајна, да бидат сите едно – се зборови на Христос – како што ние сме едно. Да си едно со другиот е стравично – после тоа не смееш да го повредиш, туку можeш само да му чиниш добро. Кој би зел пила за самиот да си ја исече раката?

Жената одговори: па бидејќи тој е духовен отец, тоа се подрзабира (дека Бог преку него ќе ни ја открие Својата волја); мислам дека нема потреба да се молиме за она што е така јасно.
Духовникот рече: Господ ја открива Својата волја преку духовникот

Дионисиј Ареопагит во списот ‘’За Небесната Ерархија’’ (Περί τῆς οὐρανίας ίεραρχίας 6, 1 PG 3, 200D-201A), од собраните информации од Светото Писмо, прави една систематизација и ги сместува ангелите во три тријади, правејќи девет ангелски чинови: 1) Престоли, Херувими и Серафими 2) Власти, Царства, Сили и 3) Ангели, Архангели и Почетоци. Според Дионисиј Ареопагит, делото на овие ангелски чинови е светлопренесувачко.

Друго нешто, кое е потребно да се трудиме да го исполнуваме што е можно повеќе, е молитвата. Треба да се молиме во името на Христа без да пропуштиме ни еден миг и да го трошиме времето залудно. Додека бдееме во собата наша, треба да вложиме што е можно повеќе напор и не треба да дозволиме уморот да нѐ надвладее,

Во книгата Откровение има стих во кој тајновидецот Јован ни кажува дека, кога ќе настапи времето и кога сите ние ќе бидеме во Царството Божјо, секој од нас ќе добие таинствено име, коешто го знае единствено Бог, Кој го дава, и ќе го дознае само оној којшто го прима. Тоа име во себе како да ја содржи сета тајна на човекот; со тоа име е кажано сè за него; тоа име не го знае никој, освен Бог и оној што го добива,

Во денешно време човекот често чувствува тага, очај, тромост, мрзливост, душевна здодевност и сите останати сатански состојби. Тагува, плаче, меланхоличен е, не се грижи за своето семејство, троши многу пари на психоаналитичари и лекови. Сето ова луѓето го нарекуваат несигурност, православието верува дека станува збор за искушенија од нечестивиот.

   Божјиот Дух почива на човекот и прави дом кога ќе види смирение и едноставност. Тој се оддалечува од себичноста, сезнаењето, духовниот елитизам и фарисејството, односно од чувството дека не сум како другите луѓе и верници.

Самата наша природа не води кон покајание, зашто правиме грешки, самата природа би требало да нѐ води кон смирение, зашто сме многу глуви, неважни луѓе, но не ја живееме таа природна состојба и сме стигнале дотаму да сметаме дека е чудо да видиш смирен човек што

       При излагањeтo на христијанската вeра нeoпхoдeн e и примeр на излoжувачoт, а при разбирањeтo и усвoјувањeтo, oсвeн читањe, пoтрeбнo e и вeжбањe на читачoт. Кoга патријархoт Фoтиј ги прoчитал збoрoвитe на Маркo Пoдвижник за духoвниoт живoт,

Каков плод требало да даде „смоквата“? Столбот на Стариот Завет била подготовката на луѓето за средбата со Месијата, Кој требало да го избави Израилот од гревот. Меѓутоа, во времето на проповедањето на Исус, тоа избавување често се сфаќало мошне упростено. ..

 Така и се заврши таа случка. Василиј наскоро исчезна од мојот вид. Не знам, што се случува со него сега. Се надевам дека се вразумил и си измолил наследник за себе. Или, пак, сепак, се смирил со тоа што Господ благословува раѓање само на прекрасни претставнички од понежниот пол во неговото семејство.

1) Еднаш, сите селани решија да се молат за дожд. На денот на молитвата се собра целиот народ, но дојде само едно момче со чадор. Ова е ВЕРА.
2) Кога ги фрламе бебињата во воздух, тие се смеат бидејќи знаат дека ќе ги фатиме. Ова е ДОВЕРБА.

 Оние што вистински Му се поколнуваат на Бога, се поклонуваат со Духот и се молат со Духот, „а каде што е Духот, таму има слобода“, слобода од демоните и од сите страсти кои тие ги донесуваат во душата: непријателства, неволји, смут, малодушност, лоши навики, злоба, наверие, гнев, лакомост и секое самоугодување...

Кога чувствувате радост и полнотата на животот, без обѕир на успесите или неуспесите.

Кога сте среќни, иако не сте ги решиле сите  проблеми во својот живот.

Кога не очекувате сѐ да е „совршено“ за да би живееле и да би уживале во Божјите дарови.

Во тешкотиите пак, бараме виновници и вообичаено другите се виновни: Господ, ѓаволот, моите родители, пријателите, мојот сопруг, мојата сопруга, моите деца, моите соседи, моите соработници и мојот шеф. Понекогаш и јас сум виновен. Иако позади сето ова криминализирање на секого за злото кое се случува во нашите животи, ние всушност извикуваме една вистина без зборови:

Индивидуалниот човек станува жртва на колективни психози. Има страшно стеснување на свеста, гушење и потиснување на многу суштински човечки особини, целокупниот склоп на емоционалниот и интелектуалниот живот на човекот. Единството не се постигнува преку полнота, туку преку сѐ поголема и поголема ограниченост. Нетрпеливоста е слична на завидливоста.

 ✜✣✜

„Од сите чувства на срцето само едно, во неговата состојба на пад, може да биде употребено во невидливото Богослужење: тагата поради гревовите, поради гревовноста, поради падот и својата пропаст – наречено плач, покајание, скрушеност на Духот“.