Со воплотувањето на Божјиот Син светлината на Божествената љубов дојде и во нашиот овоземен свет, просветлувајќи го секое човечко битие во него. Денес, меѓу другото го чествуваме и споменот на трите светила на православието: светите Ерарси Василиј Велики, Григориј Богослов и Јован Златоуст. Прославувајќи ги

Сократ бил класичен грчки филозоф познат како еден од основачите на западната филозофија. Тој бил добро познат писател кој го менторирал Платон. Сократ станал познат по неговиот придонес во областа на логиката и етиката, а бил фасциниран од човечкиот ум и неговата моќ над физичкото тело.

Денешната парабола за блудниот син ни го открива значењето на односот меѓу Бога и човекот.
Бог, како Отец Небесен, е Изворот на безброј добра. Човекот, како Божјо дете, може во одреден момент да стане соучесник на овие добра и да прими неизмерно повеќе - Царството Небесно.

Човекот е троедино суштество, по углед на нашето Божество - Света Троица - и се состои од тело, душа и дух. Телото е во светот, душата е во телото, а духот е во душата. Сè е нераскинливо поврзано и меѓусебно зависно. Ако еден од овие елементи е во неред, постои целокупна дисхармонија - опасна дисхармонија.  

Историјата на Црквата познава многу светии. Некои од нив се почитувани во Грција, други во Грузија, трети во Украина или Русија. Има толку многу светии што нивниот точен број, според некои, го знае само Бог. Меѓутоа, меѓу целата оваа плејада богоугодници има имиња кои се познати на апсолутно секој православен верник.

Многу е тешко да се очисти душата. Потребно е длабоко смирение и  автентично покајание, за да се очисти душата. Оттука, бидејќи не се втурнуваме во таква борба, не посакуваме да скокнеме во таа бездна на сопственото срце, тогаш се принудуваме да ставиме маски. И маската ја покрива целата наша моментална

Официјалната електронска страница за комуникација со јавноста на Романската Православна Црква, Basilica.ro, денес ја објави Одлуката на Светиот архијерејски синод, од седницата одржана на 9.2.2023 година, а со која се прифаќа признавањето на автокефалноста на Македонската Православна Црква ‒

Доаѓајќи овде на гробот на Гоце ‒ секогаш се запрашувам: Што да му кажам на Гоцета и што да кажам за Гоцета?
Еве, и годинава најпрво Му благодарам на Бога што во секое време ни испраќал потребни личности коишто отпосле за своите заслуги биле и треба да останат во

"Мојот постер ја претставува земјата која нè поврзува и обединува. Луѓето се држат еден до друг, изјави таа. Ако еден човек се пушти, останатите ќе паднат. Сите ние сме поврзани со нашата планета и едни со други, но за жал малку сме свесни за тоа. “ изјави младата авторка.

И затоа во светот сѐ повеќе и повеќе се губи мислата за служење на човештвото, за братството и човечката заедница и навистина таа мисла веќе ја пречекуваат дури и со подбив, зашто, како ќе се откаже од своите навики, каде ќе отиде тој

Преку молитвата ја признаваме нашата немоќ и Божјата семоќ.  Со молитва Го издигнуваме Бога на негово место и го спуштаме човекот на негово место.  Луѓето кои не знаат за молитвата ги поставуваат работите наопаку, односно се воздигнуваат себеси и го понижуваат Бога.  Онаму каде што е присутна

Треба да бидеме особено внимателни кон она што го чувме за да не отпаднеме (Евреите. 2,1)… Литургијата е противтежа и отпор на постојаното тление, кое господари со светот; таа ги осветува осквернетите од гревопаѓањето, ги исправува грешниците, ги дига паднатите, ја прогонува гревовната смрдеа; таа е благоухание на Светиот Дух.

Има многу патишта што водат во царството небесно, а сепак тоа е еден патː еден е затоа што е една и добродетелта што се извршува и се приведува во дело преку разни добри дела. Да ја прифатиме оваа единствената и сесилната. Да одиме по патот на послушноста, која ѝ подражава на божествената послушност, по патот на кој нема пречки и прекини; вториот пат е патот на Христовото смирение, по патот, кој е најрамен и најкус.

 Да го управуваш човекот, најпаметното и променливо животно, е искуство над искуствата и наука над науките. Во тоа може секој да се увери, ако го спореди лекувањето на душите со лекувањето на телата – ќе се убеди колку тешко е последното и ќе разбере колку потешко е нашето лекување, истовремено и попретпочитано по карактерот на болеста, по силата на знаењето и по целта на лекувањето.

Романот „Папокот на светлината“ на Венко Андоновски е добитник на наградата „Стале Попов“ за најдобро прозно остварување за 2022 година. Признанието традиционално го доделува Друштвото на писателите на Македонија уште од далечната 1975 година.

Многупати очајуваме и извикуваме кон Бога: „Боже мој, доживувам болка!“ а Бог ни вели: „Со тебе сум, овде сум!“, но болката не ни ја одзема, бидејќи преку оваа болка ние Го бараме Него. Една убава  мисла, доживеана од опит, ја слушнав од старецот Елисеј, игумен на манастирот „Симонопетра“ и содржи голема вистина дека

Утредента рано наутро Димитриј на мајка му, баба му и сестра му им го раскажал следното: На една од станиците, во возот се качила чудна жена облечена во лесни алишта и со шамија околу главата и седнала во вагонот точно спроти него. Од длабокиот поглед на нејзините сини очи, тој останал вкочанет. На следната станица во возот влегле

Примерот со Гоце Делчев директно упатува на значењето на еден историски лик и неговата преобразба во легендарен, а со тоа и дел од уметничките креации. Теоријата на литературата, поточно, на оној дел посветен на анализата на митологијата, покажува на кој начин историскиот лик со комплексниот пристап и сврзувањето на митемите станува легендарен, а подоцна и митски.