Лошотилукот не е здрав, те гние одвнатре!
Дрскоста не е храброст, кукавичлук е!
Навредите не се модерни, излитени се!
Озборувањето не е интересно, заморно е!
Лошотилукот не е здрав, те гние одвнатре!
Дрскоста не е храброст, кукавичлук е!
Навредите не се модерни, излитени се!
Озборувањето не е интересно, заморно е!
Лошотилукот не е здрав, те гние одвнатре!
Јас сум генерација 2004. Генерација на соништа, надежи, младост што штотуку почна да го дише животот. Но, мојата генерација повеќе ја нема. Моите школски другари, децата со кои пораснав, со кои делевме сендвичи на големите одмори, со кои се смеевме за глупости исчезнаа во пламенот.
Постот, благодарноста на една душа. Со што ќе се заблагодари човек што дише, живее, работи, создава, просперира, што има благослов на секое поле, ако не е тоа она мало послушание што можеме да го дадеме на Бог уште од Рајот( од се' јади, само од тоа дрво не јади!), таа мала жртва, да бидеме послушни, да постиме.
Да молчам за туѓите грешки
како што Господ молчи за моите.
Би сакал...
Еден ден да се понижам
како што Бог се понижи за мене.
Има еден град во којшто излегувањето на отворено е опасно по живот
и неподносливо, затоа што смрди, труе, пече, гуши.
Има еден град кој го укинува правото на среќа.