Постењето има за цел да нè поучи, да сфатиме дека „само едно нешто е потребно“. Постењето ни помага Бога да Го ставиме на прво, а нашите желби на второ место, ако не и на последно. Како такво, тоа нè подготвува да станеме лири на Божјата волја, слично на Мојсеевиот пост, но и оној на Спасителот.Постот нè одвраќа од себеси и нè свртува кон Бога. Во суштина, ни помага да ѝ се уподобиме на Богородица, слугинката Божја, која Го слушнала Неговото слово и го пазела подобро од било кој друг.

Испраќањето на искушенијата е соодветно според болеста на страстите и гревовната гнилост што е во нас, па судејќи според нив, горчливата чаша на Божјата промисла е растворена за нас построго или помилосрдно. Кога гревовната материја, која се напластила во нас –

Но, што значи тоа дека некој ќе влезе и ќе излезе и дека пасиште ќе најде?
Тргнувајќи секогаш од персоналното начело на македонско-светогорската исихастичка школа (наспроти антиохиската историска и александриската алегориска школа), како основно при толкувањето на Евангелието, зборовите ќе влезе, и ќе излезе, и пасиште ќе најде го означуваат токму духовниот развој и восовршување на човекот,

Италијанско-американскиот филм „Божјата рака“ (The Hand of God) на Паоло Сорентино, добитник на „Сребрен лав“ на Венецијанскиот филмски фестивал во 2021 на кинематограферката Дариа Д’Антонио на 19 август во Битола ќе го отвори 43. издание на Интернационалниот фестивал на филмска камера „Браќа Манаки“.

Честопати може да се забележи тврдењето дека е Стариот Завет  заснован  врз  законот  на  стравот,  додека  Новиот Завет е закон на љубовта. Но, таквото генерализирање не остава простор за нијанси, кои секако постојат. Ако стравот во Стариот Завет и има посебна важност, во него, сепак, свои корени има и законот на љубовта, а од друга страна, пак,  со новиот закон, стравот не е сосема укинат.

Преку презентацијата на Апостолот кој до средината на 19 век се чувал во манастирот, по што е распарчен и отуѓен и денес се наоѓа во 5 библиотеки во Украина, Русија и Бугарија, сестринството и отец Серафим, преку привлекување на вниманието на јавноста кон Слепченската книжевна ризница, во која веќе ги откупија и комплетираа дигиталните копии од 

  Да, таму сум со семејството, кое навистина ми дава неверојатна сила. Можеби звучи како флоскула, но јас не би го издржал овој живот да го немам тој вид на внатрешна мотивација.

ПРЕМИН бр.151/152

Нашето eгo е нашиот најrолем непријател - тоа е „ѓаволот“ во вас. Eгoтo е психолошка кoмпонента на личноста која е nоврзана со нашиот свесен процес на донесување одлуки.
Eгoтo сака да контролира се – но неможе да rи
контролира другите луѓе ипи нивните реакции и тоа му создава фрусrрациии гo прави моrу

Слепченскиот апостол е еден од најзначајните книжевни споменици, не само од богатата ракописна збирка на Слепченскиот книжевен центар туку и општо во славистиката. Тој претставува најстар зачуван препис на Кирилометодиевиот превод на апостолот пишуван со убаво кирилично писмо врз пергамент.

Оној кој се подготвува за причестувањето со Светите Христови Тајни мора да има чиста совест, да нема непријатели, да биде ослободен од гнев, расеаност, смут, мрзливост, па со длабоко покајание на духот и во потполно сознание за својата недостојност, со страв и вера да пристапи кон Светата Чаша.

Старецот често советуваше да имаме духовно благородство и усрдност. Со тие добродетели се одликуваше и самиот, како што знаат оние кои го имаа сретнато. Еднаш кога го посетив во неговата стара келија на Свети Јован Претеча, кога по нашиот разговор го поздравив, тој ме испраќаше долго време.

Денес Светата Црква чествува едно од најсјајните светила на богоизбраниот старозаветен, но и на новоизбраниот народ Божји – светиот пророк Илија, великиот Христов предвесник, земниот ангел и небесниот човек. Овој великан на духот, со својата силна вера во вистинскиот Бог, успеал да го зачува избраниот народ од богоотпадништво; со својата исклучителна ревност за Бога,

Oрачoт oра вo нивата. Зарeм нe ја пoвтoрува oрачoт сeкoја минута истата рабoта? Какo инаку би ја изoрал нивата, акo oд утрo дo мрак нe длаби бразда дo бразда?
Патникoт чeкoри пo патoт. Зарeм патникoт нe гo пoвтoрува сeкoја сeкунда истиoт труд? Какo инаку би гo пoминал свoјoт пат за да стаса дo цeлта?

Уште повеќе, за нив е полесно да се спасат отколку вие, затоа што тие ја имаат благодатта и Таинствата и задолженијата – и на крај, секако дека и во нив мора да има совест, не мислите така?

И уште нешто да ви кажам – ниту еден свештеник не бива ракоположен без тоа да е волја Божја. Бог го води таквиот човек низ животот.