Но во денешно време на христијанинот му е сѐ потешко да се подготви себеси за пососредоточено доживување на овој празник. Виновник за тоа е предновогодишната суета, неконтролираното пазарување и грижа во врска со тоа каде и како да се дочека граѓанската Нова Година. Како среде сите тие.

За сите човечки работи можеш да речеш дека се претерани, но само во христијанството претераност не постои. Која е претераноста да го свртиш другиот образ? Која е претераноста да го сакаш оној што го убил татко ти? Што е претерано во правењето работи што Господ ги бара од тебе како што се, ...

– Гледаш, ако направиш штета, па те укоруваат, а ти не кукаш заради тоа, веќе си среќен и велиш: “Славата нека е Твоја Господи, ова ми беше потребно“, твојата радост ќе биде непотполна. Но, ако не направиш штета, и неправедно те укоруваат и тоа ти го прифаќаш со добра помисла, тогаш ќе доживееш својата полна радост. Прифати ја неправдата кога ќе ти се случи и радувај се.

На 28. 12. 2015 лето Господово, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот тетовско-гостиварски г. Јосиф, го посети Детскиот дом „11 Октомври“ во Скопје и на штитениците им подели новогодишни пакетчиња и пригодни подароци. По ова, митрополитот, заедно со директорката на Домот, г-ѓа Ристенка Атанасова и штитениците, беа на кино претстава во киното Cineplexx во City Mall,...

Некои украсувањето на елката го поврзуваат со свети Бонифациј (кој се празнува и во Православната Црква), архиепископот на Мајнц, и апостол на Германите, како што е наречен кој за да ги оттргне Германците од паганското обожување на дабот (дрво кое не дава плод),  им укажал на симболиката на елката...

Во мерата во која што душата е подрагоцена од телото, во таа мера словесниот човек е подрагоцен од целиот свет. Не мисли, човеку, размислувајќи за величината на созданијата што се наоѓаат во светот дека заради тоа (нивната величина) тие се подрагоцени од тебе, но гледајќи ја благодатта што ти е дадена и спознавајќи го достоинството на умната и словесна (твоја) душа, запеј Му на Бога, Кој те почитува повеќе од сe видливо.

Не можам да го имитирам. Долго одекнуваше тој глас, беше еден крик: „Не сакам! Не сакам!“ Ѓаволот не сака да се покае. Секогаш кога ти велиш: „Не сакам да се променам, не сакам да си ја признам грешката, не сакам, бре, жити детето, остави ме на мира! Сакам да пијам, сакам да пушам, сакам да грешам, да развратувам, сакам, ми се допаѓа, убаво ми е, остави ме!“ – тоа е веќе алармантно.

Колку повеќе човекот слегува во длабочината на смирението и се презира себеси како оној што е недостоен за спасение толку повеќе тој плаче и им дава слобода на потоците солзи. Според мерата на тие солзи во срцето се буди духовната радост и заедно со неа се излева и расне надежта што ја утврдува потполната увереност во самото спасение.

Ќе дојде часот кога ќе се каеме за загубеното време. Ќе дојде часот кога ќе се покаеме за зборовите што сме ги кажале. Зборови... колку односи се расипале заради навредливи, горчливи, злобни, саркастични, иронични зборови со коишто сме го понижиле другиот и чашата се прелеала – од само еден збор, од една навреда. Така  пропаднале цели семејства.

На 27.12.2015 година, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, служеше Света Златоустова Литургија во сослужение со свештениците од Гостиварското архиерејско намесништво протоереј-ставрофор Боге Богојески, протоереј Андон Андоноски и ѓакон Мартин Андоноски во Соборниот храм „Пресвета Богородица“ во Гостивар.

…Таа Самата ја образува границата меѓу создаденото и несоздаденото, и никој не може да дојде до Бог освен преку Неа и Посредникот роден од Неа, и ниеден од даровите Божји не може да биде даруван ниту на ангел ниту на човек освен преку Неа. (…) „Бог е среде неа; таа нема да се помести“ (Пс. 46, 5).

Жeната му oдгoвoрила: “Акo сакаш да дадeш на заeм, дај Му на христијанскиoт Бoг”. “А кадe e христијанскиoт Бoг?” - прашал мажoт. Жeната гo oдвeла прeд црквата и му рeкла да ги раздeли ситe пари на прoсјацитe прeд црквата, гoвoрeјќи му на мажoт: “Христијанскиoт Бoг ќe гo прими тoа oд нив, бидeјќи ситe тиe сe нeгoви”.

Така е и со нашиот ум, ако тој често оди во друштво на прзнословци, топлината на срцето ќе истинее и благодатта ќе исчезне.
Страстите како озборувањето, клеветата, љубомората и зависта, злопамтењето, неодговорноста и мрзата, исто така многу му пречат на човечкото срце да ја прими благодатта.

Накратко, клирикализмот de facto е негирање на Црквата како Тело Христово, бидејќи во телото сите органи се поврзани и различни само по функција, но не и по суштина. И што повеќе клирикализмот се „клирикализува“ (традиционална претстава за Епископите или свештениците, нагласена со облеката, косата итн., на пример, владиката облечен во целосна регалија), толку повеќе црквата станува сѐ посветовна, духовноста се потчинува на светот.

– Трпението не е поднесување на другиот. Кога велам дека го поднесувам другиот, тоа е како да велам: „Другиот воопшто не чини, јас сум добар и го поднесувам“. Трпението е кога јас чувствувам дека јас ја поднесувам состојбата во која се наоѓа другиот и ме боли колку и него. Во тоа има многу смирение и љубов...

Бог често не одговара на нашите молитви. Тој молчи. Неговото молчание за многумина претставува знак, дека „Бог не постои“, дека „Бог умре“. Но, ако би размислиле, во каква положба го ставаме Бога со нашите страсти, би виделе, дека Тој нема друг пат, освен да молчи.

На читателите кои ќе се сретнат со срцата на дарителите преку нивните дарови , веруваме ...знаеме дека тоа  живот ќе значи. Го поддржуваме срдечно настанот, и се надеваме дека Тихомир и останатите што учествуваа во организацијата ќе не повикаат на повторна средба од ваков тип.. која средба ќе трае..зашто ваквите средби, каде што се учиме да даваме, и за нас се исцелување ...

Знам по себе дека кога човек е болен и лежи, поинаку ги доживува книгите и е многу поотворен за она што го пишува во нив. И може многу да му повлијаат, да најде утеха и да стане макар малку подобар човек од порано.Еве, денот се прекрши, почна да наголемува, од вторникот зимата почна и календарски. Времето не е премногу студено, не можам да се пожалам, градот

Вие сте во Христовата Црква секогаш кога подигате човек скршен од болка, кога давате милостина на сиромашните, кога посетувате болен. Вие сте во Христовата Црква кога се молите: „Господи, помилуј ме!“ Вие сте во Христовата Црква кога сте добри и трпеливи, кога не се гневите на својот брат

- Значи, старче?

- Гол е оној кој нема врска со Црквата, а невооружен е христијанинот кој нема допир со Христос и
Светите Тајни, молитвата, исповедта, Светата Причест.