Група археолози под раководството на Цин Лун од Пекиншкиот Универзитет, пронашла докази дека кинеските легенди за големиот потоп се вистинити. Ова откритие било направено за време на испитувањето на трагите од второто илјадалетие пред нашата ера, сочувани на брегот на реката Хоангхо, при устието во Западна Кина.

Во овој наш суетен век, подвигот на служење на о. Еремиј е еден редок, но светол пример на духовното старчество, наследено преку духовното преемство од Св. Новомаченици, исповедници на верата и старци на минатиот век, од кои баќушката го прими живиот опит и традицијата на атонското подвижништво и внатрешното делување.

Во самиот момент кога го донесуваме решението да Го следиме Христос, неминовно на тој пат ќе го сретнеме сатаната. Во кршталниот чин, којшто претставува акт на ослободување и победа, пред сè, се извршува изгонување на нечистите духови (или забранување на сатаната – егзорцизам), бидејќи на нашиот пат кон крштелниот купел ние неизбежно се соочуваме со темната...

Централната прослава на овој голем верски и национален празник во нашата епархија, како и празникот на светите Пречистански преподобномаченици Евнувиј, Пајсиј и Аверкиј, се одржа во манастирот „Пресвета Богородица - Пречиста“ во Кичево, а истата започна ден порано, со свечена Вечерна богослужба, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј...

Некои философи и богослови, обидувајќи се да го објаснат, а со тоа и „рационализираат“ опитот и постоењето на злото, него го определувале како отсуство на добро. На пример, тие го споредувале со темнината која не е ништо друго, туку отсуство на светлина, којашто се расејува со појавување на светлина.

Меѓутоа, со тага можеме да констатираме дека денес имаме голем недостиг од такви луѓе. Зашто, за да се јават такви богомудри предводители потребна е голема вера во Бога, која, пак, за жал, во нашиот народ како да оладела. Но, затоа секогаш како силно светило ни останува примерот на Свети Илија, од кого гледаме дека правоверието има суштествена важност за еден народ да може да застане на вистинските евангелски корени...

Забораваме дека гревот што го „препознаваме“ кај нашиот ближен, според Светите Отци, постои и во нас или е најчесто само наша проекција. Затоа Христос и вели: „Со каков суд судите, со таков ќе бидете судени“ (Матеј 7, 2). Живееме како одвај да чекаме некој од оние што ѝ сметаат на нашата суета нешто да згреши. Дури сакаме да веруваме и во неговите наводни гревови и падови.

На 02. август 2016 година, кога Црквата го прославува поменот на светиот пророк Илија, Неговото блаженство, Архиепископо охридски и македонски г.г. Стефан чиноначалствуваше на Божествена Литургија во црквата посветена на пророкот Илија, во населба Јане Сандански, општина Аеродром. На литургиската прослава присуствуваше броен верен народ.

Во духот на љубовта кон Татковината и кон оние што од љубов за неа ги положиле своите животи, во Бигорското светилиште, после Божествената Литургија беше отслужен чинот на Доксологија, којшто веќе неколку години наназад го збогатува денешното празнично торжество.Тоа е една мала благодарност и молитва за душите на нашите славни предци

Пишувајќи за живoтoт на свoјата сeстра св. Макрина, св. Григoриј Ниски сe плашeл да ги набрoјува нeјзинитe чуда, вeлeјќи: “За да нe бидам винoвeн за грeвoт на нeвeрувањeтo на нeмoќнитe луѓe”. Тoј ги нарeкува нeмoќни oниe кoи нe вeруваат. И навистина, ништo пoнeмoќнo нeма oд чoвeк бeз вeра.

Бегањето од светот кон Христа дава прибежиште. Свет, пак, ја нарекувам љубовта кон сетилните нешта и кон телото. Оној којшто со разбирање на Вистината се отуѓил од тоа станува Христов посвоеник кој ја умножува љубовта Негова, со која ја...

Денес луѓето честопати се чувствуваат тажно, очајно, летаргично, мрзеливо, апатично, сите тие сатански состојби. Тие се потиштени, незадоволни и меланхолични. Ги запоставуваат своите семејства, трошат пари на психоаналитичари...

Како да се спасам баќушка?“- го праша една жена старецот. „Постојано пеј: ’Слава на Бога во висините и на земјата мир’. Во душата треба да завладее мир. Спасението не е тешко, туку мудро. Во ова време треба да бидеш мудар“, додаде старецот, „ и ќе се спасиш“.Свети Лаврентиј Черниговски...

Како што оној кој на царот му принесува голем дар бива награден со љубезен поглед така и на оној кој во својата молитва има солзи големиот цар на вековите, Господ, му ги простува сите гревови и го наградува со благопријатен поглед.

Кoј мoжe да ти пoмoгнe oсвeн Јас? Бараш ли вeсeлба? Кoј ќe тe развeсeли надвoр oд Мeнe?

Бараш ли утeха вo бeдата? Кoј ќe тe утeши надвoр oд Мeнe? Бараш ли мир? Јас сум душeвниoт мир. Бараш ли живoт? Вo Мeнe e извoрoт на живoтoт. Бараш ли свeтлина? Јас сум Свeтлината на свeтoт”.

Таа искрена и цврста вера во Бога нè крепела во искушенијата и нè храбрела низ премрежијата, таа вера нè подигала кога сме паѓале, таа вера ни давала дух на премудрост да истраеме, таквата вера нè поучувала како да одолееме на историските искушенија, па и на злото да се спротивставиме и повторно во доброто да се воздигнеме.

Всeлeнскитe сoбoри сe најгoлeмитe мeгдани за бoрба на правoславиeтo сo eрeситe. Пoд  дeнeшната дата Црквата ги спoмeнува првитe шeст сoбoри заeднo, и тoа: Првиoт всeлeнски сoбoр вo Никeја вo 325 гoдина, сo учeствo на 318 свeти oтци. Пoсeбнo сe спoмeнува на 29 мај и вo сeдмата нeдeла пo Вoскрeсeниeтo. Oвoј сoбoр ја изoбличил Ариeвата eрeс прoтив Бoг Син.

Со преводите на Тома Аквински византискиот свет влегува во тесна врска со схоластичкото богословие, кое што се формира во 9 век на Запад. Целото тоа богословие е поставено како толкување на верата преку разумот, како резултат дека верата е во потполна согласност со знаењето, а Божественото октровение со филозофијата.

Според мене, ако човекот не чувствува некакви тешки гревови што би го принудиле да побара полноцена исповед, тој не треба задолжително да се исповеда пред секоја Причест. Светата тајна Покајание е важно самостојно таинство, „второ крштение“ и недозволиво е да се сведува на некој задолжителен додаток кон Евхаристијата.

Принуди се себеси да се занимаваш со било какво духовно делување. Погрижи се секој ден барем малку да читаш и малку да се молиш. Читањето, молитвата и псалмопеењето се витамини коишто ѝ се потребни на душата секој ден. Да не допуштаме денот да ни помине без молитва. Се сеќавам, за време на војната, кога деновите минуваа, а да не изведувавме никакви напади