Крстот не е  знак на пораз, туку символ на доброволно смирение, живот предаден за другите, жртва и љубов. На него Христос умре од љубов. Гледајќи во него, ние ја гледаме сета љубов Божја како се излева кон нас. Денес, сите ние, со љубов и почит ги подигаме нашите мисли и срца кон Крстот Господов, се допираме до она до коешто светот не можеше да се допре, ја примаме доброволната жртва на љубовта Божја која вселува мир.

„Ниту збор повеќе не му реков на отец Памва, но и што можам да му кажам: навреди го – тој ќе те благослови, претепај го – тој до земја ќе ти се поклони, непобедлив е тој човек со такво смирение. Од што би се уплашил тој, кога самиот дури и адот го бара?...Тој и сите демони од адот ќе ги избрка или кон Бога ќе ги обрати!

Воздвижение на Чесниот Крст"На 27.09.2016 година, кога го прославуваме Воздвижението на Чесниот и Животворен Крст, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф служеше Света Златоустова Литургија во храмот на Свети Мина во Куманово. На Светата Литургија, верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

Но, во овој вистински настан има и симболизам. Потпората укажува нагоре, кон Небото, на Христовата десна страна, и надолу, кон Адот, на Христовата лева страна. Една од петочните молитви на Православната црква јасно го објаснува ова значење:Среде двајца разбојници Твојот Крст се покажа како праведно мерило.    Едниот го упатува во адот поради тежината на хулењето,    а другиот се олеснува од гревовите заради познавањето на Богословието.

На 27. 09. 2016 година на Празникот Воздвижение на св. Крст – Крстовден, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, во сослужение на свештеници од радовишкото архиерејско намесништво, откако го изнесоа и Му се поклони на Светиот Крст, отслужи света архиерејска литургија во храмот посветен на Светиот пророк Илија во Радовиш.

На празникот на пронаоѓањето на чесниот Крст, Митрополитот Повардарски отслужи Света Литургија во храмот „Свето Вознесение Христово“ во Велес. На Литургијата сослужуваа повеќе клирици на Повардарската епархија, а пред чесниот Крст се поклонија голем број верници.
На овој ден се празнуваат два настани поврзани со Чесниот Крст: прво, пронаоѓањето на Чесниот Крст на Голгота,

И страдањето, тој голем дар на луѓето од Бога, ако биде примено правилно, ќе стане за нас причина за благослов. Што и да претрпиме во овој век, не може да се спореди со идната награда во Царството Божјо, како што рекол апостол Павле: „Сегашните привремени страдања не се ништо, во споредба со таа слава, која ќе се открие во нас“ (Рим. 8, 18). Ако некој посака во овој живот да добие одговор на прашањето,

 Каква трeба да бидe врската на чoвeкoт сo Бoга? Нeпрeкината и пoстoјана. “Прилeпи Му сe на Бoга какo син”, сoвeтува св. Антoниј. А св. Алoниј, гoвoрeл: “Акo чoвeкoт нe сфати дeка, oсвeн нeгo и Бoга нeма никoгo пoвeќe на свeтoт, нe мoжe да најдe спoкoјствo на свoјата душа”. Eдинствeниoт Бoг e дoвoлeн и прeдoвoлeн за сè штo мoжe чoвeчкoтo срцe да пoсака.

Примeритe на храбрoст и на трпeниe, кoи ги пoкажалe христијанскитe мачeнички, илјадници и илјадници oд нив, ги oсвeтлилe сo блeскава свeтлина страницитe на истoријата на христијанската црква. Нo кoлку штo сe за чудeњe oвиe примeри на дoбрoвoлни мачeнички, тoлку сe за чудeњe, и нe пoмалку, примeритe на христијанскитe пoдвижнички, пoзнати и нeпoзнати.

Жива вера е кога човекот го бара Бога веднаш, тука, кога тагува што со Него нема живо општење, што некаков ѕид му го заградува патот кон Бога Кој, всушност, е сосема блиску; кога повикува и бара од Него само живототворен допир. Тој не верува само во Бога, туку, исто така, Му верува на Бога. Другата „вера“ е повеќе „предворје“: човекот само мечтае за Бог, верува во Него, но верува во некој далечен Бог кон

„Сакајќи да создаде слика на апсолутната убавина и јасно да им ја покаже на луѓето и на ангелите силата на својата уметност, Бог ја направил Марија вистински прекрасна. Он во Неа ги соединил одделените убавини што им ги раздал на другите созданија и од Неа направил заеднички украс на сите видливи и невидливи суштества; или поскоро, од Неа направил...

На 20.09.2016 година, во предвечерието на празникот Рождество на Пресвета Богородица, во присуство на многубројниот верен народ, Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан отслужи празнична Вечерна богослужба во храмот посветен на Рождество на Пресвета Богородица, а потоа прославата продолжи со голема Литија по улиците во центарот на Скопје.

Воздвижението на Крстот значи воздвижение на човекот, украсен со образот и подобието Господово, човекот кој живее во рајот во блажена и невина состојба. Спуштањето долу на Крстот го означува човекот оддаден на ѓаволски искушенија, човекот кој ги нарушува заповедите дадени од Господа, човекот кој би се спуштил и целосно би погинал, ако Христос, преку Своите страданија не го искупи сиот род човечки.

 „Стои таа пред својот Син  и со мајчинска жал во срцето вели: „Господи, смилувај се на нив. Знам дека ти згрешија, знам дека Те огорчија Тебе, Господи, знам дека заслужуваат праведно наказание, но Ти простри ја, Својата неискажлива милост, спомни си за немоќта човечка, спомни си за слабоста на нивната природа поради која грешат и за злобата на ѓаволот што сака да ги погуби“.

Да ги земеме за пример иконоборците и иконопоклониците. И едните и другите оделе во крајности! Иконоборците ги палеле и фрлале иконите… а иконопоклониците ги стругале Христовите икони и тој прав го додавале во светиот Путир за подобра да биде Светата Причест! Затоа Црквата била принудена да ги подигне високо, а кога поминал спорот, ги спуштила ниско, за да им се поклонуваме и да искажуваме почит спрема изобразените личности.

На  молбата на Владата на Република Македонија Владата на Руската Федерација испрати хуманитарна помош во Република Македонија, наменета за справување со последиците од поплавата која се случи во Скопје и Скопскиот регион на 6-7 август оваа година, а исто така и за засилување на капацитетите на служби за кризно реагирање на Република Македонија.

Царoт Анастасиј сe придржувал кoн Сeвирoвата eрeс, таканарeчeна анакeфалитска (бeзглавна) кoја ширeла лага дeка на црквата нe ѝ трeбаат
eпискoпи и свeштeници, туку дeка сeкoј на сeбe си e eпискoп и свeштeник, и дeка сeкoј има правo на свoј начин да гo тoлкува Свeтoтo писмo и да ги учи другитe какo тoј знаe и какo вeрува.

Сите ние теоретски говориме за спасението на душата, за рајот. Во последно време, кога светоотечките текстови во кои се зборува за очистување, обожување и сл. ни се сѐ подостапни, зборуваме теоретски, без да ги извадиме нашите срца од овоземното, световното. А под световно не нужно мислам на тоа кога на човека му е добро, или се забавува, туку на заборавањето дека нашиот престој на овој свет е привремен...

Зошто Бог прави да е вака чудно? Зар не може Тој да ги усогласи сопружниците, за нивните карактери да бидат слични, и да можат да живеат во духовен склад?“Им велам: „Зарем не сфаќате дека Божјата согласност лежи во различните карактери? Различните карактери се усогласуваат меѓусебно. Бог да ве чува од тоа да бидете исти! Замисли што ќе се случи ако и двајцата сте лути:...