Мора да бидеш доволно силен за да љубиш, доволно храбар за да бидеш доследен во залагањето за љубовта во сите нејзини манифестации. Тој што ја носи во себе, наликува на поет на градилиште, ризикувајќи не само да биде погрешно разбран, туку и протеран од оваа за него необична средина. Давањето благослов на оние кои не ја ни сакаат, а не можат да го проценат

Благодатта Христова бргу ги оживува
нашите души умртвени,
по твоите свети молитви,
о Гергие свети новомачениче,
затоа народите итаат кон твоето свето име,
кое Бога го прослави,

Честопати велам дека нашата Татковина е земја-храм, земја-манастир, земја-крст! Нашиот народ и кога за ништо друго немал ‒ за Бога и за верата своја имал! Велелепните Божји домови, распослани ширум Македонија, сведочат дека сме црквољубив и црквоградлив народ. Впрочем, веројатно не е далеку од

Слободата што Бог ни ја подарил е Неговиот најголем дар. Но, заедно со слободата доаѓа и одговорноста. Слободата не означува разврат, непромисленост (јас правам што сакам, кога сакам и како што сакам), но најмногу означува одговорност.
Како што вели светиот апостол Павле: „ Сè ми е дозволено, но не е сè полезно; сè ми е

Преподобен и чудотворче оче Прохоре,
нахранувајќи ги гладните со леб од растенија
и со сол од пепел,
нахрани нé и нас со храна духовна,
молејќи го Христа Бога за душите наши.

Господе Боже наш, Ти Кој простувањето
како сад за покајание го подари,
слугата твој Никифор свети нам ни го испрати,
да посведочи како се купуваат бесплатно
небесните одаи. И сега кон спасение, Христе Боже,

Вистински воин на Словото, Теодоре мачениче, со оружјето на верата мудро вооружувајќи се,
на Небесниот Цар предобар војвода постана, победувајќи ги демонските полкови,
се покажа како победоносен страдалник,

Лекувањето на немоќните, бедните, ранетите, паднатите,
не престанува ни денес по твоите свети молитви
о, Партение пријателу на Бога Живиот,
ти кој со благодатта Христова
и мртви воскреснуваше

Многупати со олеснување гледаме на Крстот, мислејќи дека Христос се распна и се радуваме, затоа што нема да доживееме нешто слично, бидејќи ќе се насладуваме во еден живот каде што „се ќе врви добро“. Друг пат сме рамнодушни и Го повикуваме само кога доживуваме болка и тогаш велиме дека носиме крст.

Исус заминува во земјата Тирска и Сидонска. Една жена Хананејка наишла од овие предели и започнала да вика: „Помилуј ме, Господи, Сине Давидов! Ќерка ми жестоко се мачи од бес“. Христос не ѝ одговорил. Тогаш Неговите ученици Му пријдоа и Го молеа, велејќи: „Отпушти ја, зашто вика по нас“. 

Пастиру Христов Вуколе свети,
од ученикот на љубовта,
богословот преку кого Духот глаголаше,
ти епископски жезол прими,
мракот на незнаењето го осветли
и вселената со вистината ја разбранува,

Мојот ѕид на социјалните мрежи се претвори во витрина на мојот егоизам и давам се од себе таму да бидат изложени производите на мојот живот, за да добијам лајкови и виртуелни срца и да се чувствувам подобро.
Родителите ги објавуваат успесите и дипломите на своите деца, снимки од нивните бебиња од породилиштето и слики од нивните деца кога завршуваат факултет, а под нив следат неверојатни коментари: „Совршено! Совршено!

Светата Тајна на Телото и Крвта за христијаните е Божја храна и жртва. Секогаш не се причестуваат сите кои се на Литургијата, но жртвата се принесува од сите и за сите. Затоа сите и треба да учествуваат во неа. А учествуваат преку верата, смирението заради гревовите и

Првото митарство беше на лагата, второто - на клеветата, третото - на зависта, четвртото - на лажливата навредливост поради самољубие, петтото - на гневот и јароста, шестото  -на гордоста, седмото - на ругањето и сквернословието, осмото - на лихварството и измамата, деветтото - на суетата, 

Господе Боже наш,
како јагне поведено на колење за наше искупување,
послушај ги молитвите на Твоето јагне Агатија,
и заради нејзината жртва пред тебе поставена,
смилувај се над нашите прегрешенија,

Подвижништвото твое храна за твојата душа постана,
о, храбар преподобен Исидоре,
Христос целомудреноста со мудрост
за спасение ја награди,
на сите им стана учител на патот подвижнички,

         Тоа е многу опасна и тешко излечива болест. Гордоста на умот е многу полоша од гордоста на волјата. Зашто умот е уште во состојба и да ја излечи гордоста на волјата, но кога тој гордо ќе се увери дека она што тој го мисли е најдобро, кој ќе го разувери?
Може ли да послуша некого кога е уверен дека мисли по правилно од било кој друг?

 Пред доаѓањето Христово сите сме го имале она што постоело од Прародителот – проклетство и општа и иста осуда која сите ја добивале од Прародителот, предавана од коренот на родот и наследувана заедно со (човечката) природа. Секој за она, што лично направил, добивал осуда или пофалба од Бога,