„А кога беа во Галилеја, Исус им рече: ’Синот Човечки ќе биде предаден во раце човечки, и ќе Го убијат, и на третиот ден ќе воскресне.‘“ Им кажа, за да ги предупреди, за кое Царство најпрво тие треба да се борат. Но и ден-денес, многумина не ја сфаќаат Христовата порака и се борат само за овоземното царство, а притоа го губат Небесното – исто како и сите незнабошци.

Мајката Божја никогаш не погрешила, со ниту една своја мисла и никогаш не ја изгубила благодатта, но и Таа поднесувала големи маки тука на земјата. Нејзината болка додека стоела под крстот била безмерна како длабок океан, а нејзините душевни страдања биле неспоредливо поголеми од Адамовите по протерувањето од рајот, бидејќи љубовта на Мајката.

(Обновено)Вo свoјата старoст Таа чeстo сe мoлeла на свoјoт Гoспoд и Бoг на Eлeoнската гoра, на мeстoтo на Вoзнeсeниeтo Нeгoвo, штo пoскoрo да ја зeмe oд oвoј свeт. Вo eдна прилика ѝ сe јавил архангeлoт Гаврил и ѝ сooпштил дeка пo три дeна ќe бидe упoкoeна. И ангeлoт Бoжји ѝ дал eдна гранка oд палма, штo ќe сe нoси при нeјзината пoвoрка. Сo гoлeма радoст Таа сe вратила дoма, пoсакувајќи вo срцeтo уштe eднаш вo oвoј живoт да ги види ситe Христoви апoстoли. Гoспoд ѝ ја испoлнил oваа жeлба и ситe апoстoли, нoсeни oд ангeли и oблаци,

КОНДАК 1

Тебе, избраната од сите родови, избраната Божја Мајка и Царица, Која се искачи од небото до земјата, побожни песни Ти принесуваме, Тебе, ние Твоите слуги за Твоето пречесно Успение, Богородице; Ти која имаш победа над смртта, од сите смртоносни неволји избави нé, за да Ти повикуваме: Радувај се, благодатна, зашто во Твоето Успение не нé остави!

Кој им дава поткрепа во нивните неуморни подвизи; добро и убаво им било на сите светители, зашто за сите нив не постоел ниту еден друг идеал кој  би бил  достоен за  жртвување, освен Христовиот идеал, за кој вредело да се жртвува се што имале - и слава, и чест, и достоинство, и

Благодарение на евангелската мисија на Албанската Православна Црква, постојано се зголемува бројот на Албанци кои се обраќаат кон Христа и кон Неговата света Црква. Подемот кој започна пред скоро две децении продолжува и сега. Според новото известување на Orthodoxia News Agency,

Секое појавување на Спасителот Господ Исус Христос меѓу народот претставувало поттик околу Него и Неговите ученици да се собере многу народ. Некои од нив доаѓале заради љубопитност, некои од мака, некои од завист, а некои со цел да Го омаловажуваат и понижуваат. И ете, во една прилика, како што ни сведочи светото Евангелие, кога Исус се движел меѓу народот,

Прашањето што се поставува сега е: дали имаше основа за чудо и во случајов на Апостол Петар? Дали тој дава нешто што не е достаточно и за самиот него, т.е. дали се жртвува себеси за своите ближни или бара нешто што не е својствено за паднатата човечка природа? Дали тоа што го бара само за себе, пред публика, е заради Христос и заради Неговата љубов, како и од  

 Понекогаш размислувам дека во етерот има уште место за мои текстови.

Понекогаш мислам дека ако престанам да пишувам моето место ќе го заземе некој подобар и попаметен пишувач и сум спремен да ме снема од етерот.

Понекогаш се плашам дека ако престанам да пишувам некој полош ќе го заземе мојот простор и пак, се фаќам за тастатура.

Во дваесет и првиот век, се случува еволуција на комуникациите, имаме радио, авиони, телевизија, телефони, мобилни, интернет, сателит, хипотетички ние сега се стремиме да комуницираме со други планети, бидејќи земјината топка сме ја заробиле во комуникациски мрежи.

И секогаш кога нешто силно ми недостигаше или кога губев нешто омилено, јас размислував за кожената тетратка и за изреката на дедо ми. Јас и сега тоа го нарекувам „правило на среќа“ или „закон на оловниот војник“. Ми се чини дека овде е замешана и сказната на Андерсен „Истрајниот оловен војник“: малиот бил храбар – поминал низ оган и вода, и дури со око не трепнал…