Овој празник е востановен во спомен на собитието на Тавор, кое се случило четириесет дена пред Христовата смрт и распетие. Кога Господ забележал дека апостолите не можат да ги разберат претстојните Негови страдања и дека во срцата се исполнуваат со тага, за да не ослабнат во својата вера, ревност и љубов кон Него

За време немачке окупације Немци су депортовали децу од једанаест година у Француску да раде утврђења на обали.Мноштво њих је умрло, али међу њима је био и један дечак, дечак који је задивио мог пријатеља, пароха ове групе страдалника, тако што никада није осудио било кога, никада је рекао ишта што није из Јеванђеља.

У „Отачнику“ има поучна прича о једном монаху чија је сестра у граду била проститутка. Он је због тога много страдао душом, молио се даноноћно за њено спасење и умољавао манастирске оце: „Оци и браћо, молите се за моју сестру, да престане да чини тај страшан грех, да престане да живи таквим ужасним животом!“

Секоја молитва што ќе ја изговориме е крик за простување: „Господи Исусе Христе, помилуј ме, грешниот!“ Еве што вели Бог: „Ако им ги простите на луѓето гревовите нивни и вам ќе ви ги прости вашиот Отец небесен“. Ако овде ја промашиме целта, севкупниот наш подвижнички живот ќе

Руските научници од Сент Петерсбуршкиот универзитет, материјално докажале дека чудните лечења се поврзани со духовноста и откриле многу телесни и душевни промени кои човекот може да ги доживее за време на молитвата.Научниците докажале дека верникот кој е задлабочен во молитвата целосно ја исклучува мозочната кора, а тоа означува целосна сигурност и отсуство на стрес.

Христа Го мразеа, Го распнаа. Па од каде тоа ние да очекуваме сеопшта љубов,

ако одиме по Христовите стапки? Пазете совеста да ви биде чиста,

и не се плашете од човечката омраза, плашете се од омразата во сопствената душа.

Господ не ни ги испраќа болестите и неволјите во гнев, и не ги испраќа заради казна, туку поради љубовта кон нас, иако тоа сите луѓе не можат секогаш да го сфатат. Болестите не потсетуваат на смртта, а за неа треба да се подготвиме.
Преподобниот старец Варсонуфиј не советува за време на болеста

Нисам хтео да живим половично, од данас до сутра, да се понашам као светски човек, и да се од других као монах разликујем само по одећи. У срцу сам, као искушеник, осетио топлину и љубав према Богу и људима. Тај осећај пробудио је у мени тежњу, жељу, да у беспоштедној борби продрем у

Сите христијани, кои Го љубат Бога, во себе имаат еден копнеж: сакаат и тие да се преобразат. Не сакаме нашиот живот да остане телесен, не сакаме нашиот живот да остане на ниско и земно ниво, и да се сведе на празнотија, страсти и гревови.

Кога би ги прашале луѓето во црква, кои го празнуваат денешниот празник, зошто сме собрани овде, тие веднаш би одговориле дека денес е Преображение Господово. Не велам дека одговорот не е точен, но морам да кажам дека бара светоотечко толкување.
Светоотечкото, пак, толкување треба да го бараме и во пишаното предание на Светите отци

На Таворската Гора си се преобразил, Исусе, и светол облак, што како шатор се протегаше, апостолите ги покри со слава. Затоа и со лицето паѓаа кон земјата, не можејќи да ја поднесат непристапната светлина на Твоето лице, беспочетен Спасителу, Христе Боже. Како што тогаш ги осветли нив, така просветли ги и душите наши.

Никогаш не го поправав мојот сосема нов автомобил, ја оставив гребнатината намерно за секогаш да се сеќавам - не можете толку безгрижно да брзате низ животот за другите да не мора да фрлаат камења, привлекувајќи внимание кон себе. По извесно време заминав на Света Гора и се сместив во монашкиот манастир.

Треба да навлеземе подлабоко во суштината на другата личност. Да погледнеме позади неговите зборови и мисли, позади неговите дела и неговите битки со страстите. Повеќето луѓе позади нечие неприлично поведение ќе видат еден хулиган, една груба и неучтива личност. Но, тоа е погрешен начин. Зад поведението и однесувањето на една личност треба да знаеме да ја видиме неговата болка,

Ја самиот, јас, јас за сето време, мојот живот е тежок, јас сум навреден, јас сум заобиколен,  јас се радувам итн. Вака, веројатно, било од самиот почеток на времето, и затоа не е чудно што Христос како прв услов човекот да може некаде да тргне, да може да се извлече од тоа ропство, го наведува одрекувањето од самиот себе: „Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, да го земе својот крст и да оди по Мене“ (Матеј 16:24).

О мајко апостолова,
ти која славата Божја пред сé ја посакуваше,
Тебе Христос умот ти го озари,
до познание дојде дека волјата Господова е над секоја желба човечка,

Од твоите страдања со царски венец
се венча твојата глава,
за сето она што го претрпе за Христа Бога,
о Стефане прв маченик помеѓу мачениците;