„По трагите на Светите Кирил и Методиј“ (видео)
Како покровител на манифестацијата, Премиерот г. Зоран Заев во својот говор, меѓу другото, истакна дека „сите мисии на Светите браќа Кирил и Методиј биле мисии на обединување. Нивната мисија на обединување на словенските со другите народи на Европа пред нешто повеќе од 1150 години, покрај христијанизацијата на словенските народи, имала и извонредно и единствено историско-културолошко и епохално просветителско значење.






Со тријазичното издание на Прогласот од свети Кирил Солунски, во издание на Друштвото на писателите на Словачка, во соработка со Словачката народна библиотека, која истово дело го издаде и во 2013 година – на црковнословенски, на словачки и на македонски јазик, се потврдува колку било, колку е и колку ќе биде значајно местото на разбирливиот јазик во општењето на
За време на земниот живот, луѓето бараат се друго, освен Христа Дарителот на животот. Затоа немаат духовен живот и им се предадени на страстите, односно на: неверието, маловерието, користољубивоста, зависта, омразата, честољубивоста, задоволството од јадење и пиење... Дури кон крајот на животот, само тогаш го бараат Христа во Причеста, и тоа поради очигледната потреба, но и поради обичајот, бидејќи и другите така прават. 
Процесот на преобраќањето е мошне тежок и понекогаш се чини бескрајно долг. Тој процес може да се спореди со Исходот на Израилот од Египет. Мојсеј со својот народ талкал низ пустињата четириесет години, додека не изумреле сите оние што биле родени во Египет и воспитувани во ропство. Така и во ...
Но, како можеме да се молиме во состојба на вознемиреност? Би сакал да дадам неколку примери и да покажам дека е можно. Оваа вознемиреност скоро би можел да ја наречам предност, бидејќи како груба карпа, ни помага да се искачиме по неа, кога веќе не сме во можност да летаме.
Не ли е испит земниот живот за човекот? Неговите дни, зарем не се како дни на наемник? Како слуга што копнее за сенка и како наемникот што го чека крајот на својата работа, така и јас добив наследство од суетни месеци; тажните ноќи ми се избројани.
Првите се оние кои ја исполнуваат Божјата волја преку страв од осуда, односно тоа се почетниците. Она што го прават, не го прават заради самото добро, туку поради страв од маки. Други, пак, ја исполнуваат Божјата волја заради љубов кон Самиот Бог, Го љубат Него и знаат што е прифатливо за Бога.
На 20.05.2021 година се навршуваат 40 години од блаженото успение на Архиепископот Охридски и Македонски Доситеј, првиот Претстојател на обновената Охридска Архиепископија во лицето на Македонската Православна Црква. По тој повод, во храмот „Свети великомаченик Димитриј“ во Скопје се отслужи Парастос (Панихида ). На молитвениот собор чиноначалствуваше и беседеше Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во сослужение на...
Имаме една фондација во Атина наречена ,,Галилеја‘‘ за пациенти неизлечиво болни од рак кои се во последен стадиум на болеста. Неодамна имавме една триесет и девет годишна жена. Таа беше при крај на својот живот. Има три деца, малолетни. Едното на возраст од шеснаесет години, второто седум, а третото шест годишно дете. Таа дојде кај нас и кога влезе во нашата програма,
Духовниот отец се труди да им го доближи словото Божјо на оние што доаѓаат кај него. Ова слово е семе на вечниот живот. Ако биде прифатено, како што веќе рековме, тоа го расекува срцето како меч и не дава почивка; сепак, тоа го обновува целиот човек и го подготвува за царството небесно. Ова расцепување и напрегање, кои ги создава словото Божјо, никако не смеат да бидат смирени или потиснати од духовниот отец.
Предметот Етика во религиите, токму поради неговиот двоен етичко-информативен карактер, од една страна има можност да даде решение за потребите на младиот човек во развој, да го поттикне на внатрешната преобразба во духот на љубовта и разбирањето, а од друга да му понуди основно знаење за културата и традицијата на другиот, со што ќе добие добра насока во неговиот живот за
Потребата од религиска едукација е уште поголема кога станува збор за земја со повеќе религиски традиции, како што е нашата. Оттаму и потребата од меѓурелигискиот и меѓукултурниот дијалог, чија важност денес никој не ја оспорува. Но, се поставува прашањето, дали сум јас подготвен да стапам во таков дијалог и да се запознам со верувањето и традицијата на другиот, ако не ги познавам своето верување и традиција?
Ноќ повторно наидува
























