Но,  секое добро што го прави човекот на својот ближен треба да произлегува од љубовта спрема Бога и ближниот. Човек треба да го сака Бога со  сета душа и со сето свое битие, какои својот ближен, бидејќи преку тоа фактички се помага себе си. Се бoгати со богатството кое никој не може да му го одземе, а со тоа и си ја создава вечната радост и блаженство.

На 24.03.2019 година, во втората недела од Великиот пост, кога Црквата го прославува споменот на свети Григориј Палама, Неговото високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф, во митрополитскиот соборен храм на свети Никола во Куманово служеше Света Василиева Литургија.На Светата Литургија верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

 Нам ни е многу важно за правилно поимање појаснувањето на прашањето - во каква мера може свети Григориј Палама да биде разгледуван како традиционален црковен богослов, во кои теченија на аскетската и богословска мисла на Православната Црква тој припаѓа и што ново е внесено со него во ризницата на црковното богословење. За жал, во ова прашање полемичкиот или, напротив, апологетскиот пристап кон предметот силно

Свети Григориј Палама на кого му должиме за појавата на молитвата „Господи, Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме грешниот’’, или поточно нејзино непрестајно повторување (до 12 илјади пати на ден), е роден во 1296 година во Константинопол во семејство на сенатор. Се здоби со брилијантно класично образование, студираше граматика, реторика, физика и логика. Особено го љубеше грчкиот филозоф Аристотел. На 17 години младиот го восхити византискиот двор, 

Секогаш сеќавај се на Исус за секогаш да го пронаоѓаш соодветниот лек за своите слабости. Те боли ли нешто? Ако Го повикаш Исус, ќе најдеш утеха и просветлување. Тажен си? Повикај Го Исус и гледај, утехата ќе блесне во сферата на твоето срце.

 Болеста на Црквата е во сите нас. Кога искрено ќе се спознаеш самиот себе во тој болен дел од црковното општество, тогаш нема да се плашиш, следејќи ги Големите Отци на Црквата, да го признаеш самиот факт на болеста, и во исто време, од одредени причини во радоста на срецето почнуваш да ја чувствуваш непобедливата Светиња на Црквата.
Митрополитот Антониј (Блум) вели: „Во Црквата има два аспекти: аспект на славата и аспект на трагичноста. Трагичниот аспект на Црквата – тоа е секој од нас... Ние сме веќе во Црквата и уште сме на патот кон неа“.

Во постојаната молитва се содржи духовната логика на молитвата којашто, пред се, е поврзана со вкоренување на совршената искреност на нејзиното смирение, т.е., се содржи самата суштина на молитвата. Јас не можам а да не се молам постојано, зашто мене, имено, и ми е потребна постојана Божја помош.  
И зошто јас треба да се гордеам ако постојано ја барам таа помош? Па, ние не се гордееме со своето физичко дишење, со неговата непрекинатост, ние умствено воопшто не го забележуваме нашето дишење, не го оценуваме – ние просто дишеме. Така и молитвата треба да стане незабележлива простота на постојаното дишење.

Обраќајќи се за благослов, ние бараме да ја дознаеме Божјата волја

за самите нас во нашиот живот и за некои наши замисли.

Само кога би ја знаеле Божјата волја и би ја исполнувале,

крајниот резултат ќе биде да не грешиме пред Бога.

Ми кажаа за една жена дека лечи болни, користејќи различни свети нешта. Кога слушнав што прави останав вчудоневиден од техниката на ѓаволот. Држи еден крст и пее различни тропари. Пее на пример: „Богородице Дево“, и штом ќе стаса до „благословен е Плодот на твојата утроба“ плука близу до крстот, значи – се исмејува на Христа, та затоа, потоа, ѝ помага ненависникот.

Носејќи ја длабоко во себе радоста од првата благодатна Акатистна средба со Мајката на Животот, повторно ги издигнавме кон неа своите топли молитви и со прекрасните стихови на Акатистот исплетовме уште еден венец на пофалби кон оваа наша моќна закрилничка, под чиј што омофор сите се засолнуваме сега. А таа, Божјата и наша Мајка, како свои возљубени чеда, никого не лишува од својата нежна мајчинска прегратка, особено во овие мигови кога солзите и радоста се преплетуваат, и кога ѝ го принесуваме најдоброто нешто од нашите души.

И кога одеше, го виде Левија Алфеев, кој седеше на митинцата и му рече: „Врви по Мене!“ Тој стана и тргна по Него. А кога седеше Исус на трпезата во неговата куќа, заедно со Него седеа и учениците Негови, и миогу митници и грешници; зашто тие беа мнозина и врвеа по Него. Книжниците и фарисеите, штом Го видоа да јаде со митници и грешници, им рекоа на учениците Негови: „3ошто со митници и грешници јаде и пие?“

1. Секогаш бидете со Христа.
2. Молете се кога можете, не кога вие сакате.
3. Имајте молитвено правило што дисциплинирано ќе го следите во текот на денот, секој ден.

Во Неделата на Православието, Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи Света Божествена Литургија во Соборниот храм на Повардарската епархија „Св. вмч. Пантелејмон“ во Велес. На Литургијата сослужуваа повеќе свештенослужители од епархијата. Со празнично слово за споменот на победата над иконобоството кон насобраните верници се произнесе протоереј Љупче Миланов.

Во евангелските заповеди се содржи Божјото самооткривање. Колку подлабоко влегуваме во нивниот дух толку поконкретно станува нашето согледување на Бога. И кога овие заповеди, по милоста Негова, ќе станат единствен принцип на целото наше битие, времено и вечно, ќе Му станеме слични Нему, зашто ќе Го видиме Каков што Е (1 Јов. 3, 2).

Така се случува и со царството на нашето срце. Тоа внатре во себе има непријатели, има востаници; тоа има помисли, има страсти и слабости, бури и немири - и сето тоа се наоѓа во човечкото срце. За да може царството на човековото срце да се смири и потчини, Христос, Царот, мора да влезе со Своите војски и да го освои и да го протера непријателот, т. е. ѓаволот. Тој мора да го потчини секој немир што потекнува од страстите и слабостите и да завладее како семоќен цар.

Во сабота, 23 март 2019 година, во манастирот „Светите Петнаесет Тивериополски свештеномаченици“ ќе биде отслужена воскресна Вечерна богослужба, со почеток во 15 часот.  Потоа, со свечена литија иконата на Мајката Божја „Брзопослушничка“ ќе биде однесена во црквата „Свети Григориј Палама и свети великомаченик Димитриј“, каде ќе се отслужи Молебен канон, а иконата ќе биде оставена за поклонение на верниот народ.

Следниот ден, 24 март 2019 година, во црквата „Свети Григориј Палама и свети великомаченик Димитриј“, Утрената служба ќе започне во 7 часот,...

 Според светите Отци човекот е создаден со разумна душа и прекрасно тело, според образот Божји, според Христа, и со сета свое битие како личност создадена според Бога, во сѐ се уподобува на Христос, совршениот Бог и совршениот Човек. Сѐ му служи на Бога, и умот и разумот, и душата и телото, сите подеднакво достоинство имаат во однос на Бога. Инаку, самиот ум има две функции, примарна која се храни со Бога преку молитвен заедница со Него, и секако крвна заедница преку причеста.

Какo Гoспoд извршил тoлку мнoгу дeла? Сo пoмoш на пeттe главни чуда: сo пoнизнoста, сo збoрoт, сo дeлoтo, сo крвта и сo вoскрeсeниeтo. Штo свeдoчат дeлата Христoви? Првo, свeдoчат дeка Зeмјата нe гo испратила, туку нeбoтo; втoрo, дeка нe Гo испратил ангeл, туку Oтeцoт нeбeсeн; трeтo, дeка за такви дeла никoј нe e дoвoлeн oсвeн Oнoј кoј e Вeлик кoлку и Бoг, мoќeн кoлку и Бoг, милoстив кoлку и Бoг – Кoј и самиoт e eднакoв на Бoга.

Иконоборството било многу опасно поради тоа што Црквата Христова била доведена во големо искушение на разделби и поделби. Еретиците се противеле на древните традиции и прадедовската вера искажана преку почитта кон иконите на Господа Исуса Христа, на Пресвета Богородица и на светите Божји угодници. Тие се карактеризирале со принципиелно непознавање на тоа дека преку почитувањето на иконографските изобразувања, всушност се