Старозаветните пророци биле Божји избраници – ревнители за вистината и за правдата. Тие, како гласноговорници и исполнители на Божјата волја, го поучувале и го поттикнувале народот кон покајание и кон богобарање, презирајќи го идолопоклонството како недостојна замена за Бога.

Животните често доаѓале во пештерата на светителот и стрпливо чекале да ја заврши молитвата. Старецот ќе излезел од пештерата, ги благословувал животните, а тие радосно почнувале да трчкаат, да ползат, да скокаат, да му ја лижат раката на светителот, да му се умилкуваат. Болните животни св. Власиј ги исцелувал полагајќи ја раката на нив.

Тогашната власт во 1926 година ги сокрила моштите на Светителот.

Тие се пронајдени во 1990 година, во подрумот на петроградскиот

Музеј за религија и атеизам, а во 1991 година биле пренесени во Дивеевскиот манастир.

Гледајќи го големото беззаконие на луѓето, како и неизмерното Божјо човекољубие,

пророк Илија се бунтуваше и, гневејќи се, упати немилостиви зборови кон милостивиот Бог и повика:

Судијо праведен, крени се против оние што го кршат Твојот закон!

 Вистинскиот, пак, Божји пророк, што и да направи, тешко ќе ги отвори кон милост суетните срца на самонаречените духовни величини: „Зашто дојде Јован Крстител, кој ниту леб јаде, ниту вино пие, а вие велите: ’Бес има‘. Дојде Синот Човечки, Кој јаде и пие, а вие велите: ’Еве човек што многу јаде и пие, пријател на митниците и грешниците!‘“ (Лука 7, 33–34).

Наскоро потоа се упокои овој Божји човек, без боледување и без да страда телесно. Тој плетел кошница и испратил од монасите по мене, да ме повикаат. И кога го исплете и последното гранче, тој ми рече: “Земи ја оваа кошничка од моиве раце, како спомен од мене, оти немам ништо друго да ти оставам”.

Јован Кантакузин је у XIV веку као да говори о нашим профитерима писао: «…ако неко, обманом, може да добије од другога нешто што стоји много новаца, давши мало заузврат, он не сматра, да је то добио као грабљивац, обманом, малтене крађом, него се радује, као да је учинио какво добро

         "Христос никогаш не направил ниедна забелешка на телото на еден човек. Он не му рекол на Закхеј: "Колку си малечок!" Ниту на Јуда: "Уф, колку си грд!" Ниту на раслабениот: "Колку си раслабен!" Ниту на лепрозниот: "Колку смрдиш!"
Он непрекинато општел...

...Ако не можеш да се потрудиш телесно, потруди се и намачи се барем духовно.
   Ако не можеш да постиш два дена, пости барем еден ден до вечерта,

а ако не можеш ни тоа, потруди се барем да се не      пренаситуваш.

Дарувај љубов и очекувај за возврат, во спротивно замини си!“ Пораснавме учејќи да ја поставуваме љубовта во шеми, да ја мериме во количини и многукратно во евра. Тоа не е љубов, тоа е паѓање. Срце што крвари. Заборавивме дека вистинската љубов се гледа во безмерните жртвени рани.

На покана на епископот Новограчанички-среднозападноамерикански, г. Лонгин, од СПЦ, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во придружба на Митрополитот Американско-канадски г. Методиј, протоереј-ставрофор Синиша Ристовски, свештениците Георгиј Глигоров, Александар Митров, Даниел Јовановски и протоѓаконот Александар Димитријов, беше во посета на манастирот Нова Грачаница, близу Чикаго.

Биди вистинољубив во сите твои зборови; со тоа тие ќе бидат поткрепувани како со заколнување. Ако ти се случи некогаш, без потреба, да се врзеш со заколнување, кога тоа ќе биде сообразно со Божјиот закон, тогаш, и постапи така, ако е тоа согласно со Божјиот закон, а својата кривица за тоа што си постапил така,

 Откако се направи дренажа, и заштита на надворешните делови на црквата, сега е фазата  на поплочување на патеката околу неа.Со години, во јули и август, кога сонцето е во зенитот, сестрите се високо во околните ридови и ливади, собирајќи  најразлични  чаеви, од кои понатаму прават,нам-„сет“ за припомош, па така како пример, имаме чај, масло и тинктура од риган, русомача, кантариот, мајчина душица итн.

Во условите што владеат во современиот свет молитвата бара натчовечка храброст, бидејќи ѝ се спротивставуваат севкупните космички енергии. Да се сочува молитвата нерасеана значи победа на сите нивоа на природното постоење.

Овој пат е долг и трнлив,

 Колку и да правиме надворешни подвизи, ако немаме едноставност на умот и смирение во срцето ќе останеме без учество во Благодатта. Духовната промена се случува од внатре кон надвор, а не обратно. Со менување на надворешното однесување или навики без промена на умот и срцето не постигнуваме ништо.