Евгенија, света Евгенија –
небото повикува, вселената се радува.
Природата светителке е во твоите раце –
од благодат врз благодат огнот не те допира,
водата нозе ти понесува, тело ти има храна нетрулежна.
Умот маченичке подигнувајќи ти го над небесата,

Нашиот Господ Исус Христос, по Своето за нас несфатливо смирение, го покрил Своето божество под Своето човештво, така што сите да можат да Го гледаат како човек, иако не бил само човек, туку и Бог, Кој се овоплотил и станал човек, како што е напишано:

Мнозинството архиереи и свештеници повеќе се грижат за нивните скапоцени олтари, одежди и блескави раса, отколку за нивните дела. Не велам дека архиерејот или свештеникот треба да изгледа гнасен, нечист, парталав – далеку од тоа.

    Кондак 1.
Избран чудотворче, и особен на Христа угоднику, кој на сите верни им излеваш исцеление и неистечиво море од чуда, од љубов те фалиме, преподобен Науме ; имајќи слобода пред Бога, од сите беди ослободи не за да ти воскликнуваме :Радувај се, преподобен Науме, чудотворче !

Прилепувајќи се кон Христа, си го оставил светот;
плотта распнувајќи ја живееше по Духот, преблажен Науме.             
 Трудејќи се да се подвизуваш апостолски,

  Сѐ е добро и благословено, сѐ додека не се претвора во догма и не Го става Христос понастрана. Украсите, божикното дрво елка, каландите, честитките, подароците, слатките, вкусните трпези со пријателите и блиските итн. – се нешто добро и благословено, кога доаѓаат од радоста што ја чувствуваме поради тоа дека Бог стана Човек.

Живeeјќи уштe вo тeлoтo, свeтитeлитe ималe гoлeми oткрoвeнија oд Бoга и визии за нeбeснитe и пeкoлнитe сили. Ситe тиe нивни oткрoвeнија и визии ја пoтврдуваат  правoславната вeра вo ситe нeјзини учeња. Свeтитeлитe сe радoст, гoлeма радoст на вeрницитe.

    На Света Гора, недалеку од мојата калива, живее еден кипарски монах - старец Јосиф, по потекло од Карпасија. Старецот има 106 години и се грижи за себе. Дали е ова нешто што го гледате во светот денес? Некои сегашни пензионери не можат ни да одат, нозете им слабеат, самите се дебелеат од седење и стануваат бескорисни. И кога би биле зафатени со нешто, од тоа би добиле голема корист. 

Господ Твојот Бог, о света Анастасио,
тебе те пронајде како чист сад,
преку кого ќе се разрешуваат луѓето од тегобите на гревот,
раните на телото, малаксаноста на духот,
моли се за нас ти која милоста Господова,

 Секогаш кога ќе се почувствува ерупција во актуелната криза, или кризи, очајнички посегнуваме по некоја автодеструктивна онтолошка матрица: унијатството, богомилскиот дуализам, новокалендарството - како божем тие нешта магиски ќе ни ги решат проблемите. Но, што е под површината на таа маалска еуфорија, перверзната причина за ваквото реагирање?

Во новиот број се сместени содржини со кои би сакале да се обидеме да ги запознаеме верниците што подобро со традициите на црковниот живот, и со учењето на нашата Света Црква, и да придонесеме за што поголем интерес кај сите верници во Повардарската епархија, па и пошироко, за практикување на нашата православна христијанска вера.

Умот подигнат кон Небесата,
со срце преполно Светлина,
пред смртта телесна, веќе за земното спокојна,
Јулијано света девственичке
посведочи дека непријателот до чистата не се допира,
а Спасителот по твоите молитви
приведе мноштво верници кои Бога Троичен

И не можеме а да не се запрашаме зошто Евангелието нè повикува да станеме како деца. Што поседуваат децата што ние не го поседуваме и зошто тие лесно можат да влезат во царството Божјо, а ние не можеме? Не најдов многу одговори на ова прашање, но еден од нив ми се појави во мислите - децата целосно им веруваат на своите родители,

Некогаш, тројца пријатели - тројца млади мажи - заедно ја прославија Новата година. На масата разговараа за тоа што им се случило во изминатата година, за работите што сакале да ги постигнат во наредната година. Еден рече: „Се надевам дека ќе добијам возачка дозвола оваа година“. Другиот рече: „Сакам да поминам добро на испитите на факултет“. 

Во наше време, сè поизразена е потребата за спомените на луѓето, кои во првите векови на христијанската историја зрачеле со свежа вера во Христа и кои со својата жртва ја сведочеле вистината на Христовото воскресение и полагале темел на универзалната, сеопшта Црква.
Христијанството, со текот на времето, сè повеќе се заплеткувало во мрежите од овоземните стапици,

Со благослов на Митрополитот Струмички г. Наум, од денес, 1 јануари 2024 година, достапна е новата обновена верзија на апликацијата „Православен календар“ за 2024 година, во издание на манастирот „Воведение на Пресвета Богородица Елеуса“,

Дрвото се познава по плодот; така што тие кои исповедаат дека се Христијани, ќе бидат препознаени по нивното однесување.
Бидејќи, сега не се бара просто исповедање, туку човекот да биде постојано во силата на верата се` до крајот...“

Носејќи го Христа жив во твоето срце, Игнатие свети,

Богатството твое на Небесата невидливо се укотви,

а за нас оставајќи го срцето телесно, видливо ни е

посведочено дека Христос целосно се вселува во оној кој

Нашата беда е во тоа што во верата се замешува кусогледото расудување, тој пајак, кој ја лови вистината со мрежите на судењата, заклучоците на умот и аналогиите. Верата опфаќа и гледа одеднаш, а расудувањето стига до вистината по заобиколени патишта.
Верата е средство за општење на дух со дух, а расудувањето е средство за општење на духовно-чувствено со духовно-чувствено и