Денес, во Неделата на Православието, Митрополитот Европски г. Пимен отслужи Божествена Литургија на свети Василиј Велики, во манастирот на светите Петнаесет Тивериополски свештеномаченици во Струмица.

Самиот ’статус на автономија‘ на една Црква, како што ја замислиле претставниците на Меѓуправославната подготвителна комисија, е само една еклисијална (црковна) аномалија, која се темели на две еклисиолошки ереси или теолошки погрешни учења, кои ги препознаваме во точките А и В од нивните заклучоци. Да ги разгледаме теолошки, поединечно, па ќе дадеме и наш заклучок за негативните црковни последици од така замислената „автономија“.

Малитe пoчeтни грeвoви чoвeкoт уштe и мoжe да ги прeкинe и да ги oстави. Нo грeв пo грeв, пoвтoруванo, ткаeњeтo пoстанува сè пoјакo и пoјакo дoдeка најпoслe нe сe сoздадe страста штo пoтoа oд чoвeкoт прави зависник какoв штo самo таа мoжe. Нe мoжeш лeснo ни да ја oтсeчeш ни да ја oддалeчиш oд сeбe, ниту да сe раздeлиш oд нeа. O кoга луѓeтo би сe вардeлe oд пoчeтнитe грeвoви, ...

 Ние не можеме ништо друго освен да се присилиме себеси, освен постојано да се присилуваме. Над сè, би требало да се трудиме во молитвата и непрестајно да изговараме: “Господи Исусе Христе, помилуј ме!“ Треба да ја кажуваме молитвата веднаш откога ќе се разбудиме изутрина. Потоа треба своите работи да ги вршиме со името Исусово на усните.

„Ако не служам неколку дена, се гасам, духовно умирам, а штом служам или се принудувам на молитва (секако не формална, туку духовна, искрена, огнена молитва), се разгорувам, оживувам и со срцето и со душата. Ја сакам молитвата пред путирот, бидејќи тогаш во себе необично се менувам преку Божјата милост: умирам за светот и светот (со сите свои добра) истовремено умира за мене. Тогаш живеам во Бог.

На 19.03.2016 година, Тодорова Сабота, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, богослужеше Света Златоустова Литургија во Соборниот храм „Св. Кирил и Методиј“ – Тетово, во сослужување на свештеници од Тетовското намесништво протоереј Предраг Исаевски, ереј Марјанчо Мадевски и ѓакон Илија Деспотовски. Православните христијани кој со пост и молитва се подготвуваа во изминативе денови,  пристапија да

„Во еден период сфатив дека тие што ги ослободуваат од затвор честопати немаат каде да одат. Проблемот стана сериозен и се јави потреба нешто да се организира. Но никој не знаеше како да се образуваат такви центри, како се устројува нивната дејност. Ние решивме да се обидеме“, изјави свештеникот.

За време на владеењето на Јулијан Отстапник (по Констанциј  синот на големиот цар Константин), кој отпадна од Христа и му се врати на идолопоклонството,започна гонење на христијаните, јавно или прикриено. Злочестивиот, откако се одрече од свирепото и нечовечно јавно измачување на христијаните, почна да ги искушува вака:

На 18.03.2016 година, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, отслужи  I акатист на Пресвета Богородица, во Соборниот храм „Св. Кирил и Методиј“ -  Тетово,  во сослужение на свештеници од Тетовското архиерејско намесништво протоереј Предраг Исаески, протоереј Жарко Мицкоски, ереј Александар Стојаноски, ереј Марјанчо Мадевски и ѓакон Илија Деспотовски.

Со секоја купена книга го помагате поскорото излегување од печат на нов наслов од Лесновската библиотека! НАСКОРО!!! Св. Јован Златоуст – БЕСМРТНИ СЛОВА, Св. Лаврентиј Черниговски – НА ДВЕРИТЕ НА ВЕЧНОСТА, Старец Виталиј – НА ЧИСТИТЕ ИМ Е СЕ ЧИСТО, Старец Клеопа – ВОЗДИГ КОН ВОСКРЕСЕНИЕ, ЈУРОДИВИОТ ЧОВЕК БОЖЈИ – Житие, подвизи и чуда на старец Гаврило Грузијски

На 18.03.2016 година, во Првиот петок од Великиот пост, на празникот на св. мч. Конон Исавриски и  преп. Марко Подвижник, во храмот на св.Петка во скопската населба Црниче, во присуство на Архиепископот Охридски и македонски г.г.Стефан, презвитер Владимир Белчовски во сослужение на свештенството од храмот и ѓаконот Јане Илиев  отслужи  Литургија на претходноосветени дарови. Многубројниот верен народ се причести со Светите

„Кога постиме со стомакот, да постиме и со јазикот, да се воздржуваме од клеветење, од лага, од празни зборови, од понижување на браќата, од гнев, како и од секој друг грев, кој го правиме со нашиот јазик. Исто така, треба да постиме и со нашите очи, односно да не ги гледаме суетните работи, да не им даваме слобода на очите –

На 16.03.2016 година, Неговото високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, во митрополитскиот соборен храм на свети Никола во Куманово служеше Големо повечерие со Канонот на свети Андреј Критски.

Со Литургијата началствуваше Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, во сослужение на протоереј Предраг Исаевски, презвитер Александар Стојаноски и презвитер Марјанчо Мадевски. Православните христијани кој со пост и молитва се подготвуваа во изминативе денови,  пристапија да се причестат со Светите Христови Тајни.

Бог е Создател на човечкиот род, а човекот, е круна на Божјото создание. Тој, пак, се одликува со слободна волја. Ние, како луѓе, имаме слободна волја да избереме каков живот сакаме да живееме. Можеме да избере како да постапуваме, како да се однесуваме, односно, како ќе го живееме животот што ни е даден од Бога.

„Чувството на благодарење во моментите на искушенија претставува сила која ги изгонува нападите на искушенијата. Оној кој сака да ги победи искушенијата без молитва и трпение нема во ништо да успее. Наместо да ги изгонува, тој се повеќе се заплеткува во нив. Кога ќе те нападне искушението, не ја испитувај причината ниту личноста преку кои тоа дошло,..

Можеби во тоа се состои едноставниот одговор како треба да се живее во деновите на Великиот пост, и не само за време на постот. Да се живее и да не се пречи никому... Просто, тивко, спокојно да се гори во пламенот на добрината.

Тoгаш сe затрeсла зeмјата и пoслушниoт Гoспoд сo ангeлитe и сo св. Тeoдoр сe јавил. И им рeкoл Гoспoд на страдалницитe: “За врeмe на вашeтo мачeњe, Јас стoeв прeд вашитe лица, глeдајќи гo вашeтo трпeниe. Вашитe имиња ќe сe запишат вo книгата на Живoтoт”.

Прошката често се прима како добро дело, како знак на милосрдие и дар кон ближниот. Но, проштевањето е добро дело најпрвин кон самите себе. Човекот што проштева на самиот себе си дарува слобода и здравје на душата. Да се живее проштевајќи, тоа значи да се живее во прошка од Бога: без непријателство и злоба, со непомрачена совест, со благодарност кон Бога и луѓето.