Како Елена света која по Крстот трагаше –
Крст од Небесата за тебе испратен беше,
како Јона кој во китова утроба патуваше –

Друго нешто, кое е потребно да се трудиме да го исполнуваме што е можно повеќе, е молитвата. Треба да се молиме во името на Христа без да пропуштиме ни еден миг и да го трошиме времето залудно. Додека бдееме во собата наша, треба да вложиме што е можно повеќе напор и не треба да дозволиме уморот да нѐ надвладее,

О човеку, толку ли ти е тешко да не му го правиш на другиот, она што не сакаш да ти го прават тебе? И уште полошо, она што го правиш, што ми го исмеваш моето право на вера, да го продаваш како промоција и борба за твоите права?
Или само твоите права останаа нерешени на овој свет?

Нема ученик поголем од својот учител,
но радоста учителска е потполна
кога ученикот го продолжи делото,
Христе Боже наш, Атиноген свети со своите ученици
како јагниња на клање беа испратени,

Во книгата Откровение има стих во кој тајновидецот Јован ни кажува дека, кога ќе настапи времето и кога сите ние ќе бидеме во Царството Божјо, секој од нас ќе добие таинствено име, коешто го знае единствено Бог, Кој го дава, и ќе го дознае само оној којшто го прима. Тоа име во себе како да ја содржи сета тајна на човекот; со тоа име е кажано сè за него; тоа име не го знае никој, освен Бог и оној што го добива,

Покасно, кога царството се поделило на Израел и Јудеа, јудејците имале обичај на почетокот на секој месец, клечејки на коленици да му принесуваат молитви на Бога за – според нивното верување – среќно да го поминат целиот месец. И тие тогаш, според незнабожечките обичаи, ги попрскувале домовите со

На овие свети собори со дејството на

Светиот Дух се осудени сите ереси и

е објаснета и утврдена православната вера за навек.

Работата не беше во тоа дека болката поминуваше или дека на некој чудесен начин бев исцелен, туку, сострадувајќи со болката на својот ближен, заборавав на сопствената болка. Чудо се случува кога сочувствуваме во туѓата болка. Работата е во тоа луѓето да ги чувствуваш како свои браќа, да страдаш заедно со нив.

Младенци постојано кон Тебе итаат Христе Боже,
душа не знае за години,
Кирик топла љубов посакувајќи,

Евангелието е еден вид огледало, во кое се огледуваме себеси, и гледајќи се во него, се дотеруваме внатрешно. Како што секоја куќа има огледало, така треба секоја куќа да има и Евангелие, кое сите ќе го читаат редовно и според него „ќе се дотеруваат“. Во денешното Евангелие чувме за едно исцеление на еден демонизиран човек во Гадара,

Христос Тајновидецот очите на разумот ви ги отвори,
а Павле апостолот во верата ве утврди,
о свети сопружници Акиле и Прискило,
вие кои душите ваши за Христа ги обручивте,

Во една келија близу до Кареја, каде што со прст на камен ја испиша песната кон Пресвета Богородица „Достојно ест“. Заради овој настан таа келија и денес се нарекува келијата „Достојно ест“....Му се јави и на Самиот Господ во Гетсиманската градина, кога Господ како човек беше поткрепуван од овој архангел пред страдањето; кога им се јави на жените Мироносици итн.

Во денешно време човекот често чувствува тага, очај, тромост, мрзливост, душевна здодевност и сите останати сатански состојби. Тагува, плаче, меланхоличен е, не се грижи за своето семејство, троши многу пари на психоаналитичари и лекови. Сето ова луѓето го нарекуваат несигурност, православието верува дека станува збор за искушенија од нечестивиот.

Овој голем Божји архангел се празнува на 26 март. На денешен ден пак, се слават и чествуваат неговите чуда и јавувања низ целата историја на човечкото спасение. Се смета дека оваа слава е востановена најпрво на Света Гора во 9 век, за време на царевите Василиј и Константин Порфирородните и на патријархот Никола Хрисоверг, а по повод јавувањето на овој архангел во една келија близу до Кареја, каде што со прст на камен ја испиша песната кон Пресвета Богородица „Достојно ест“.

Водачу на небесните војски,
ние недостојните секогаш те молиме,
со твоите молитви да нѐ оградиш
под кровот на крилјата
на твојата слава бестелесна,пазејќи нѐ нас,
кои грижливо ти се приклонуваме и повикуваме:
Од неволји избави нѐ,
како началник на вишните сили.

   Божјиот Дух почива на човекот и прави дом кога ќе види смирение и едноставност. Тој се оддалечува од себичноста, сезнаењето, духовниот елитизам и фарисејството, односно од чувството дека не сум како другите луѓе и верници.

 По повод 100 годишнината од осветувањето на црквата Св. Петка - Црниче 08.08.2024 год во состав на самата црква, се основа параклис посветен на св. Гаврил епископ Велички.
Животот и чудата на дедо Гаврил за време на неговиот живот и по упокојувањето им се добро познати на сите,

Самата наша природа не води кон покајание, зашто правиме грешки, самата природа би требало да нѐ води кон смирение, зашто сме многу глуви, неважни луѓе, но не ја живееме таа природна состојба и сме стигнале дотаму да сметаме дека е чудо да видиш смирен човек што

Основоположник и татко на монаштвото во Русија. Роден е во малото место Љубеч близу Чернигов. Рано ја остави својата татковина и отиде на Света Гора, каде што се замонаши и се подвизуваше во манастирот Есфигмен. Според едно небесно јавување игуменот го упати во Русија за да создава таму монаштво.