Човекољубието на Господа Исуса Христа нема крај. За да го стекнеме вечниот живот, кој е во Него, и за да живееме со Него, од нас не се бара ни ученост, ниту слава, ни богатство, ниту било што, кое некој од нас го нема, туку потребно е само она, кое секој од нас може да го има. А тоа е единствено верата во Господа Исуса Христа! Затоа Он, единствениот Човекољубец, му ја ...

Вчера еден човек рече: “Секој е слободен да биде она што е”.
Пред илјада деветстотини шеесет и четири години, друг човек рече:

„Сѐ ми е позволено” и ДОДАДЕ: “но не е сѐ полезно;

сѐ ми е позволено, но не е сѐ за поука.“ (1. Кор. ‭10:23‬)

Според чистотата и ревноста им беше рамен на најголемите Пророци, а според чудотворната сила што му ја даде Бог, ги надмина сите. Ја раздвои водата на Јордан како некогаш Мојсеј Црвеното Море; горчливата вода во Ерихон ја направи питка; низведе вода во ископаните ровови за време на војната со Моавците; умножи масло во лонците на бедната вдовица, го 

Егоцентричноста, т.е. самољубието не се способни да се потслонат на верата и довербата во Богочовекот Христос, и затоа несвесно го принудуваат човекот да бара сигурност само во материјалното, како и да се поистоветува со овоземните колективни шеми на само човечко организирање (пример: партии, нации, држави, секти); што од друга страна е основа и извор за злото што луѓето си го

Зошто токму Петровденски? Зошто Апостолски е јасно: апостолите постојано се подготвувале за службата со пост и молитва (се сеќавате, како на прашањето на учениците, зошто не можат да изгонуваат бесови, Господ им објаснил дека овој род се изгонува само со пост и молитва (Види Марко 9, 29)), затоа и Црквата нè повикува кон овој летен пост по примерот на оние, кои примајќи Го Светиот Дух на денот на Света Троица (Педесетница)

 Во ѕвездените мигови на македонската култура и уметност видно место зазема историскиот настан со откритието на Николај Окунеф (1928) на старите фрески во манастирот Св. Пантелејмон во Нерези и дебатата каде всушност почнала европската ренесанса: во Италија, со Џото во XIV век, или два века порано во Македонија, некаде околу 1164 година во Нерези, со овдешниот непознат ингениозен зограф,

Залогот на успехот во формирањето на карактерот на синот или ќерката се - добрите, доверливите односи во семејството меѓу родителите.  Доколку се појават какави било конфликти, решавајте ги без детето, не го мешајте него во семејните раздори, не го ставајте во ситуација на избор.  Во тој случај во семејството ќе зацари мир и спокој и децата ќе ве љубат со искрена и предана љубов! Да ви помогне Бог!

Бараш благодат од Бога?
Наместо благодат ти допушта искушенија!
Не ја издржуваш борбата и паѓаш?
Нема да добиеш додаток на благодатта!
Повторно бараш?

Затоа што, првата светлина, како дар Божји, ни е дадена за согледување на сопствените гревови и страсти, да се видиме себеси, а не другите. Таа светлина ни е доволна и ни се дава во таа мера во која ни е потребна. Значи, таа светлина ни е дадена нам и е силна само кога е насочена кон нас, а својата сила ја губи кога ја пренасочуваме кон другиот.

  Денес, по повод 250-годишнината од раѓањето на игуменот Кирил Пејчиновиќ, надлежниот Митрополит Тетовско-гостиварски г. Јосиф во сослужение со Митрополитот Европски г. Пимен и викарниот Епископ г. Јаков Стобиски отслужи Божествена Литургија во главната манастирска црква „Свети Атанасиј“, во Лешочкиот манастир.

Поголем благослов имаат оние кои даваат отколку оние што земаат. Во општеството во кое секој сака да заработи, се појавува човек кој сака да дава сѐ што поседува… „Богатството стекнато со добронамерност и милостина е големо; со давање се добива и со споделување се доаѓа до разбирање“, како што рече Св. Јован Златоуст. Голема вистина! Значи ова е нешто што ја докажува вистинитоста на ваквата логика.

„Според богомудрите и апостолски зборови во Посланието на Источните Патријарси знаеме дека "самиот црковен народ е чувар на православната вера и предание". Немојте да се случи тој сѐ уште верен Божји народ еден час да дојде до тоа денешните Епископи да не ги признава повеќе за носители и чувари на апостолско-светоотечката вера, како што тоа православниот народ знаел да го прави многупати во својата крстоносна историја

Кога ме обзема занес до солзи
И ми навира порив да пеам и опевам
Ти си таму, ти си тука
Кога мирис на липа, багрем и јоргован
Го преплавува градот

    Пред мене ластовички не гледам,

очи се плашам без сонце да отворам,

скитник сум кој полна месечина

не сака да замени за ѕвезда невидлива.



Стара мерка на река понорница,