Дома

И слушна глас: „Ефимија, оди во храмот на Преображението на мојот Син;

таму е иконата „Радост на сите тажни“.

Свештеникот нека се помоли пред таа икона и ќе оздравиш.“

Ефимија направи така и веднаш стана наполно здрава.

Но, што значи тоа дека некој ќе влезе и ќе излезе и дека пасиште ќе најде?
Тргнувајќи секогаш од персоналното начело на македонско-светогорската исихастичка школа (наспроти антиохиската историска и александриската алегориска школа), како основно при толкувањето на Евангелието, зборовите ќе влезе, и ќе излезе, и пасиште ќе најде го означуваат токму духовниот развој и восовршување на човекот,

Италијанско-американскиот филм „Божјата рака“ (The Hand of God) на Паоло Сорентино, добитник на „Сребрен лав“ на Венецијанскиот филмски фестивал во 2021 на кинематограферката Дариа Д’Антонио на 19 август во Битола ќе го отвори 43. издание на Интернационалниот фестивал на филмска камера „Браќа Манаки“.

Преку презентацијата на Апостолот кој до средината на 19 век се чувал во манастирот, по што е распарчен и отуѓен и денес се наоѓа во 5 библиотеки во Украина, Русија и Бугарија, сестринството и отец Серафим, преку привлекување на вниманието на јавноста кон Слепченската книжевна ризница, во која веќе ги откупија и комплетираа дигиталните копии од 

  Да, таму сум со семејството, кое навистина ми дава неверојатна сила. Можеби звучи како флоскула, но јас не би го издржал овој живот да го немам тој вид на внатрешна мотивација.

Слепченскиот апостол е еден од најзначајните книжевни споменици, не само од богатата ракописна збирка на Слепченскиот книжевен центар туку и општо во славистиката. Тој претставува најстар зачуван препис на Кирилометодиевиот превод на апостолот пишуван со убаво кирилично писмо врз пергамент.

Оној кој се подготвува за причестувањето со Светите Христови Тајни мора да има чиста совест, да нема непријатели, да биде ослободен од гнев, расеаност, смут, мрзливост, па со длабоко покајание на духот и во потполно сознание за својата недостојност, со страв и вера да пристапи кон Светата Чаша.

Денес Светата Црква чествува едно од најсјајните светила на богоизбраниот старозаветен, но и на новоизбраниот народ Божји – светиот пророк Илија, великиот Христов предвесник, земниот ангел и небесниот човек. Овој великан на духот, со својата силна вера во вистинскиот Бог, успеал да го зачува избраниот народ од богоотпадништво; со својата исклучителна ревност за Бога,

 Вистинскиот, пак, Божји пророк, што и да направи, тешко ќе ги отвори кон милост суетните срца на самонаречените духовни величини: „Зашто дојде Јован Крстител, кој ниту леб јаде, ниту вино пие, а вие велите: ’Бес има‘. Дојде Синот Човечки, Кој јаде и пие, а вие велите: ’Еве човек што многу јаде и пие, пријател на митниците и грешниците!‘“ (Лука 7, 33–34).

Oрачoт oра вo нивата. Зарeм нe ја пoвтoрува oрачoт сeкoја минута истата рабoта? Какo инаку би ја изoрал нивата, акo oд утрo дo мрак нe длаби бразда дo бразда?
Патникoт чeкoри пo патoт. Зарeм патникoт нe гo пoвтoрува сeкoја сeкунда истиoт труд? Какo инаку би гo пoминал свoјoт пат за да стаса дo цeлта?

Со пристигнувањето на кичевската илинденска коњаница во манастирот „Св. Јован Претеча“ – Слепче кое беше најавено со биење на камбаните, воочи празникот Илинден, денеска при влезната капија на Манастирот,

Свет Ангелу Христов! Паѓам пред тебе и ти се молам, свет Пазителу мој, кој си ми даден уште од Светото Крштение, да ги заштитиш мојата душа и моето грешно тело, но јас со мојата мрзеливост и лоши навики ја огорчив твојата пречиста светлост и те протерав од мене преку разни срамни дела.

„Не сум мислел и не мислам, дека е едно и исто нешто:
да водиш стадо овци или волови и да управуваш човечки души.
Во првиот случај грижата е една:
да ги нахраниш овците и воловите и да ги направиш најдебели.