логоFacebook  Twitter  YouTube  eMail

Кожувчанка

Молитви за лекување и исцелување

Господи, Ти си Извор на Животот. Испрати ми ја животворната сила на Духот да ми го излекува умот, душата, волјата и телото. Дарувај ми исцеление од сите психички и физички слабости и страдања. Дарувај ми здравје, сила и живот, младост и убавина и да се развијат во мене благодатните дарови и способности да можам да живеам, да се учам и да Ти служам.

Господи, помогни ми во овој тежок час да се ослободам од болеста за да Ти служам со радост. Сакам да го посветам животот во служба на Твојата Љубов, на исполнувањето на Твојата Волја.

Повеќе...

 лого

 

ВИСТИНАТА ЗА ПРАВОСЛАВИЕТО

 

Николај Берѓаев

 


 

  

Христијанскиот свет малку го познава православието. Ги знае само надворешните и, главно, негативните работи на Православната Црква, но не и внатрешните, духовни ризници. Православието било затворено, лишено од духот на прозелитизмот и не се откривало кон светот. Долго време православието го немало она светско значење, онаа актуелна улога во историјата, какви што имале католицизмот и протестантизмот. Тоа се држело по страна од страсната религиозна борба што се одвивала низа векови, и со векови живеело под закрила на големите империи (Византија, Русија) и ја чувало вечната вистина од дезинтегрирачките процеси на светската историја. За православието како религиозен тип карактеристично е што тоа не било доволно актуелизирано и пројавено спрема надвор, не било воинствено, но токму затоа небесната вистина на христијанското откровение во него најмалку се деформирала. Православието, всушност, е форма на христијанство најмалку искривено во својата суштина од страна на човековата историја. Во православната црква постоеле мигови на историски гревови, главно во врска со надворешната зависност од државата, но самото црковно учење, самиот внатрешен духовен пат не претрпеле промени.


Православната Црква, пред сe, е црква на преданието, за разлика од католичката, којашто е црква на авторитет, и протестантските цркви, коишто се цркви на лична вера. Православната црква немала една внатрешно-авторитетна организација и се држела цврсто со силата на внатрешното предание, а не со надворешен авторитет. Таа останувала најтесно поврзана со изворното христијанство од сите други форми на христијанство. Силата на внатрешното предание во црквата е сила на духовното искуство и наследениот духовен пат, сила на надличниот духове живот, во кој секое поколение излегува од сознанието на самодоволноста и на затвореноста и се приклучува кон духовниот живот на сите претходни поколенија сe до апостолите. Во преданието јас имам исто искуство и исто гледиште со апостол Павле, со мачениците, со светиите и со сиот христијански свет. Во преданието моето знаење е не само личното знаење, туку и надличното, и јас не живеам посебно, туку во телото Христово, во единствен духовен организам со сите мои браќа во Христа.

Православието, пред сe, е ортодоксен живот, а не ортодоксно учење. За него, оние што ја исповедаат лажната доктрина се помали еретици од оние што водат лажен духовен живот и што одат по лажен духовен пат. Православието не е толку доктрина, надворешна организација, надворешна форма на однесување, колку што е духовен живот, духовно искуство и духовен пат. Православието ја гледа суштината на христијанството во внатрешното духовно дејствување. Православието во најмала мера е нормативна форма на христијанството (во смисла на нормативно-рационалната логика и моралниот јуридизам) и во најголема мера е негова духовна форма. И таа духовност и тоа таинство на православието често претставувале извор на негова надворешна слабост. Надворешната слабост и недостиг на пројави, недостиг на надворешни активности и реализации, на сите им паѓала во очи, а неговиот духовен живот, пак, и неговите духовни ризници останувале сокриени и неизмерени. И тоа е карактеристично за духовниот тип на Истокот, за разлика од духовниот тип на Западот, кој секогаш е актуелен и секогаш се пројавува спрема надвор, но во таа активност често се истоштува себеси. Светоста во православниот свет, за разлика од светоста во католичкиот, не оставала зад себе книжевни дела, таа останувала сокриена. Тоа е уште една од причините зошто е тешко од надвор да се суди за духовниот живот на православието.

Православието немало свој схоластички век, тоа го живеело само патристичкиот век. Православната црква и ден-денес се потпира врз источните учители на Црквата. Западот тоа го смета како знак на заостанатост на православието, замирање на творечкиот живот во него. Но, на оваа констатација може да и се даде и друго толкување; во православието христијанството не било така рационализирано како што било на Запад во католицизмот, преку Аристотел и преку гледиштата на грчкиот интелектуализам. Доктрините во православието никогаш не примиле такво значење, и кон догмите не биле приковани задолжителни интелектуални богословски учења, туку тие главно се разбирале како мистични факти. Во богословското и во философското толкување на догмите имавме повеќе слобода. Во XIX век во Русија се развила православна творечка мисла и во неа се пројавила поголема слобода и духовен дар отколку во мислата во католицизмот и во протестантизмот.

На духовниот тип на православието му припаѓа првобитниот и неразрушлив онтологизам, кој претставува манифестација на православен живот, а потоа и на православна мисла. Христијанскиот Запад одел по патиштата на критичката мисла во која субјектот бил спротиставен на објектот и во која бил нарушен органскиот интегритет на мислењето и органската врска со животот. Западот е силен во сложеното развивање на своето мислење, на својата рефлексија и критика, на својот прецизиран интелектуализам. Но тука и дошло до прекин на врската на оној што спознава и што мисли, со прабитието и праживотот. Познанието се изведувало од животот, мислењето од битието. Познанието и мислењето не се одвивале во духовната целовитост на човекот, во органската поврзаност на сите негови сили. На оваа почва од страна на Западот се направени големи победи, но како резултат на тоа дошло до разложување на првичниот онтологизам на мислењето, мислењето не се нурнувало во длабочината на суштото. Оттука схоластичкиот интелектуализам, рационализам, емпиризам и крајниот идеализам на западната мисла. На почвата на православието, мислењето останувало онтолошко, придружено на битието, и тоа се манифестирало во сета нишка религиозно-философска и богословска мисла во XIX и XX век. На православието му се туѓи рационализмот и јуридичноста, туѓ му е секаков норматизам. Православната црква не може да се определи преку рационални поими, таа може да се разбере само од страна на оние што живеат во неа, од страна на оние што учествуваат во нејзиното духовно искуство. Мистичните типови христијанство не подлежат на никакво интелектуално дефинирање, и тие немаат јуридички и рационални белези. Вистинското православно богословие е духовно-опитно богословување. Православните речиси и немаат учебници по схоластика. Православието себеси се спознава како религија на Света Троица; не на апстрактен монотеизам, туку на конкретен тринитаризам. Во духовниот живот, во духовното искуство и на духовниот пат се манифестира животот на Света Троица. Православната литургија започнува со зборовите: „Благословено е Царството на Отецот, и Синот и Светиот Дух“. Сe доаѓа одозгора, од Светата Божествена Троичност, од височините на Суштиот, а не од човекот и од неговата душа. Според православната претстава, се одвива снисходење на самата Божествена Троичност, а не издигање на човекот. Во западното христијанство неспоредливо помалку е изразена Троичноста, тоа е повеќе христицентрично и антропоцентрично. Оваа разлика се забележува меѓу источната и западната патристика, од кои првата богословува од Божествената Троица, а втората – од човечката душа. Затоа Истокот, главно, ги открива тајните на тринитарната догма и на христолошката догма. Западот, пак, учи за благодатта и за слободата и за организацијата на црквата. На Запад постоеле поголемо богатство и разнообразност на мислата.
 

Православието е христијанство во кое најмногу се открива Светиот Дух. Православната црква затоа и не го прифатила filioque, бидејќи во него гледа субординарност во учењето за Светиот Дух. Природата на Светиот Дух најмалку се открива преку догмите и доктрините, но по своето дејствување Светиот Дух ни е поблизок од сe, Тој му е најиманентен на светот. Светиот Дух непосредно дејствува на тварниот свет и ја преобразува материјата. Оваа учење е поставено од големиот руски светител Серафим Саровски. Православието не само што сушптински е тринитарно, туку тоа ја гледа задачата на световниот живот во преобразувањето на Света Троица, и по суштина е пневматично. 

Јас сето време зборувам за длабочините на тајните на православието, а не за површинските збиднувања во него. Пневматолошката теологија, очекувањето на новото излевање на Светиот Дух во светот, најлесно никнува од почвата на православието. Тоа е значајна карактеристика на православието: тоа, од една страна, е повеќе конзервативно и традиционално од католицизмот и протестантизмот, но, од друга страна, во длабочината на православието секогаш владее големото очекување на религиозната новост во светот, излевањето на Светиот Дух, пројавувањето на Новиот Ерусалим. Речиси илјада години православието не се развивало во историјата; нему му бил туѓ еволуционизмот, но во него се крие можноста на религиозното творештво, којашто како да се чува за новата, уште неотпочната историска епоха. Ова се манифестирало во руските религиозни текови во XIX и XX век. Православието поостро го разграничува божествениот и природниот свет, Царството Божјо и царството на кесарот, и тука не ја признава можноста за аналогија, кон која често прибегнува католичката теологија. Божествената енергија дејствува скриено во човекот и во светот. За тварниот свет не може да се каже дека е божество, или дека е божествен, но не може да се каже ниту дека е вон-божествен. Бог и Божествениот живот не наликуваат на природниот свет и на природниот живот, тука не може да се постави аналогија. Бог е бесконечен, природниот живот е ограничен и конечен. Но божествената енергија се излева во природниот свет, дејствува врз него и го просветлува. Тоа, всушност, е православната слика за Светиот Дух. За православното сознание учењето на Тома Аквински за природниот свет, којшто е поставен наспроти натприродниот, претставува форма на секуларизација на светот.

Православието во принцип е пневматично, и во тоа е неговата своеобразност. Пневматичноста, всушност, е последователен, до крај доведен Тринитаризам. Благодатта не е посредник меѓу натприродното и природното, туку е дејство на Божествената енергија врз маетријалниот свет, присуство на Светиот Дух во светот. Имено, пневматизмот и го прави православието најнезавршена форма на христијанството, претставува превладување на новозаветните принципи над старозаветните. Како свој врв, православието ја разбира задачата на животот како стекнување на благодатта на Светиот Дух, како духовна преобразба на тварниот свет. И тоа поимање суштински е спротивно на поимањето во чиј центар е законот, поимање за кое божествениот свет и натприродниот свет се закон и норма за тварниот и природниот свет.



 

 

 

Николај Берѓаев

Превод: Д.М
Иконпис и фрескопис: Сестринството на манастирот „Св.Леонтиј“ , Водоча, Струмица- Р.Македонија

 

TVITer270

П.П. 2007-08-24 02:28:09

 

 



dobrotoljubie

Поуки од Светите Отци

Видео содржини

dobrotoljubie

Духовност

Октомври 20, 2024
TviTER281

Монашки и свештенички семинар во митрополијата на Киншаса (06.09.2024 21:29)

Со Божја благодат и благослов на Неговата Светост Папата и Патријарх Александриски и на цела Африка г. Теодор II, во Митрополијата на Киншаса, во Конго, се одржаа семинари за монасите и свештениците.
Јуни 30, 2024
Avraamovo.GOSTOLJUBIE

Света Троица во Стариот Завет

„Секоја енергија која од Бога се простира на творевината и се именува со многу имиња, од Отецот излегува, низ Синот се протега, а во Духот Свет се совршува“ (Свети Григориј Ниски, „За тоа дека не смее да се говори за три Бога“). Вистината за постоењето на…

За нафората

HRISTOS.nafora
Нафората е осветен леб,кој бил принесен на жртвеникот и чија средина е извадена и…

Проскомидија

TVIT602
·Што е Проскомидија? Еретиците немаат Проскомидија. Проскомидијата е уводниот дел на…

Јован Дебарски Архиепископ Охридски (30 август/12 септември)

Сеп 13, 2021 Житија 3121
Овој свет и богоносен отец наш Јован Дебранин, Архиепископ Охридски и прв ктитор на…

Свети свештеномаченик Харалампиј

Фев 23, 2020 Житија 7591
ih3387
Секој човек со своето раѓање добива лично име по кое го препознаваат во текот на целиот…

Наука и Култура

Септември 25, 2024
Zivko.Grozdanoski3

Интервју со Живко Грозданоски: ДПМ може да дејствува гласно, сложно и независно

Ми се чини дека надворешните предизвици, како на пример отсуството на соработка со некои членови (на Управниот одбор) на ДПМ, некои обиди за саботажа итн. (сè се тоа нешта што веројатно секогаш ќе ги има); па сега слабиот рејтинг на ДПМ меѓу членството и во…
Август 29, 2024
TviTER231

„РАДОСТА НЕ ДОАЃА САМА, ТАА МОЖЕ ДА ЈА ЗАСЕНИ ТАГАТА“ Академик Ќулавкова добитничка на наградата „Браќа Миладиновци“ на СВП

Пред 35 години, август 1989-та, ми беше доделена првата награда за најдобра поетска книга на годината, напишана на македонски јазик, ‘Браќа Миладиновци’. Тоа беше мојата книга ‘Жедби’, со поднаслов ‘Престапни песни’. Во неа, во шест циклуси, опеав неколку…

По премиерата на новиот филм „The Walk“ во Њујорк на двојната кандидатка за Оскар - Тамара Котевска

Ное 14, 2023 Филм, Театар 1887
Tamara.Kotevska
Работејќи од нејзините разговори со Асил и другите деца бегалци, режисерката направи…

„ПОЕЗИЈА ОД МАКЕДОНИЈА“ и „Версвил“

Авг 19, 2023 Литература 2394
TVIT762
Реномираното меѓународно списание за поезија „Версвил“, својот најнов број во целост го…

Беседи

Жарко Ѓорѓиевски: Беседа,13. октомври 2024 година

Жарко Ѓорѓиевски: Беседа,13. октомври 2024 година

Како што постојат места на земјата на кои успева само еден вид растение и нема такви други места на кои истото растение би растело, така и во Црквата Христова постои...

 Aрхим. Георги Капсанис: ВО ЗНАК НА НАШАТА ЉУБОВ

Aрхим. Георги Капсанис: ВО ЗНАК НА НАШАТА ЉУБОВ

Незамисливо е да се биде христијанин без подвиг и крст. Оној што води лесен живот не може да се нарече христијанин. Некои луѓе отсекогаш верувале дека христијанин е оној кој...

Отец Александар Шмеман: Воздвижение на Чесниот Крст

Отец Александар Шмеман: Воздвижение на Чесниот Крст

Тоа бил празникот на христијанското царство, кое се родило под закрилата на Крстот, во денот кога царот Константин го видел Крстот над кој пишувало:: „Со ова ќе победиш…” Тоа е...

Митрополит Софрониј - ПРОПОВЕД ЗА РОЖДЕСТВО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Митрополит Софрониј - ПРОПОВЕД ЗА РОЖДЕСТВО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Во Ветената земја - Палестина, дадена на израилскиот народ од Бога, во планините на Галилеја се наоѓа градот Назарет. Во тоа време тој бил толку непознат и малку важен, што...

Свети Јован Крстител беше испратен од Бог да ги повика луѓето на покајание

Свети Јован Крстител беше испратен од Бог да ги повика луѓето на покајание

Самиот тој, со својот начин на живот, е олицетворение на покајанието. И нормално, не би ни можел да биде повикан од Бог да проповеда покајание ако целата негова сила не...

БОГОРОДИЦА

БОГОРОДИЦА

„Испитувајќи што му е најпотребно на молитвеникот за да беседи со Бог, по кој пат доаѓа молитвата, Богородица го пронаоѓа свештеното тихување..., оддалеченост од светот, заборав на сè земно и...

Св. Јован Кронштатски - Слово на денот на Успение на Пресвета Богородица

Св. Јован Кронштатски - Слово на денот на Успение на Пресвета Богородица

И колку славно било Нејзиното успение! Со каква светлина сјаело Нејзиното пречисто лице. Колку прекрасно, неописливо, неспоресливо благоухание извирало од нејзиното пречисто, приснодевствено тело, како што пишува св. Дионисиј Ареопагит,...

Свети Лука (Војно - Јасеницки): СЛОВО ЗА УСПЕНИЕТО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Свети Лука (Војно - Јасеницки): СЛОВО ЗА УСПЕНИЕТО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Многу е важно правилно да разбереме и да ги запомниме зборовите на тропарот на великиот празник на Успението на Пресвета Богородица: „... По Успението не си го оставила светот, Богородице...’’.Нејзината...

Архива: Беседа на Преображението на Господ и Бог и Спасителот наш, Исус Христос – Свети Григориј Палама

Архива: Беседа на Преображението на Господ и Бог и Спасителот наш, Исус Христос – Свети Григориј Палама

А и зошто Господ, пред почетокот на Преображението ги избира најглавните од апостолскиот лик и ги возведува со Себе на гората? Секако, за да им покаже нешто големо и таинствено....

« »

Сè што е соединето со Бог, спасено е

Whatever is united to God, it is saved

Православен календар

 

13/11/2024 - среда

Светите апостоли Стахиј, Амплиј, Урван, Наркис, Апелиј и Аристовул; Светиот маченик Епимах; Светиот маченик Никола Хиоски; Преподобните Спиридон и Никодим;

Правила и одредби на Православната Црква за постот
Православен календар за овој месец - МПЦ

Кожувчанка

Молитви кон Пресвета Богородица за секој ден во седмицата

 Радувај се, Ти Која од ангелот ја прими радоста на добрата вест дека Бог Слово ќе прими тело од Тебе! Радувај се оти го носеше Создателот во Твојата утроба! Радувај се Ти Која го роди Бога во тело, Спасителот на светот! Повеќе...

Тропар

Тропар на св. Христови апостоли Стахиј, Амплиј, Урван, Наркис, Апелиј, и Аристовул 31 октомври / 13 ноември 2024

Тропар на св. Христови апостоли Стахиј, Амплиј, Урван, Наркис, Апелиј, и Аристовул 31 октомври / 13 ноември 2024

О достославни ученици Христови,вие Бисерот го најдовте,радоста со родот човечки ја споделивте,со неа исполнети маките и прогоните за трици ги...

Тропар на св. Христови апостоли  Клеопа, Терциј, Марко, Јуст и Артем 30 октомври / 12 ноември 2024

Тропар на св. Христови апостоли Клеопа, Терциј, Марко, Јуст и Артем 30 октомври / 12 ноември 2024

Апостоли свети Христови,трагајќи по патот на слободата Христа го пронајдовте,со учењето за бесмртноста темнината на незнаењето ја осветливте,молете се о...

Тропар на светата Христова великомаченица преп. Анастасија Римјанка 29 октомври / 11 ноември 2024

Тропар на светата Христова великомаченица преп. Анастасија Римјанка 29 октомври / 11 ноември 2024

Света девојко Анастасио,ние кои те прославуваме,срцата кон Небесата  ги подигнуваме,со солзи духовни радосно твоето име го повикуваме,моли се за нас...

Духовната убавина на Богородица се пројавува и во моментот на Распнувањето на Нејзиниот Син

Тебе, Богородице поборнице – војвотко, ние слугите Твои, откако се избавивме од зло, Ти пееме победни и благодарствени песни. Ти имаш сила непобедна, од секакви опасности ослободи не за да Ти пееме : Радуј се, Невесто Неневесна! Повеќе...

Болестите според светоотечкото учење

Значи, не се надевај на лекарска вештина без благодат и не ја отфрлај своеволно, туку моли Го Бога да ја спознаеш причината за казната, а потоа моли за избавување од немоќта, трпејќи сечење, горење, горчливи лекови и сите лекарски казни Повеќе...

Свети Лука Симтерополски: Архиепископ и хирург

Едноставно е да се претпостави дека професорот – епископ, соединувајќи го во своите раце крстот и скалпелот, ги порази современиците токму со тоа необично соединување на двете разновидни сфери на активност.  Повеќе...

Духовни поуки: „Помоли се за мене“

Со Бога зборувај многу, а со луѓето малку; ако во Божјиот закон се подучуваш - ќе успееш и во едното и во другото. Повеќе...

Живот без стрес

Ако разбереме што се крие зад стресот, ако ја видиме лагата, која што се крие зад него, на крајот ќе увидиме дека не постои причина за да бидеме во стрес.. Повеќе...

Митрополит Струмички Наум - Да пораснеме барем до Стариот Завет

И не само што немаат туку се и очигледна пречка за влез во Царството Небесно, и пречка да се сфати и пренесе неговата идеја и порака. Повеќе...

Епископ Тихон Шевкунов: „НЕСВЕТИ, А СВЕТИ“

Несвети, а свети. Луѓе, кои навидум живееле во нашето секојдневие, се соочувале со проблемите со кои ние се судираме, боледувале од болести од кои ние боледуваме, често осудувани од околината, а сепак, не биле секојдневни. Луѓе, кои не се на иконите, но го предавале животот од иконите во сите нивни дела, зборови, мисли. Луѓе, за кои тишината прозборила дека се свети.  Повеќе...

ГОЛЕМАТА ТАЈНА НА ДИВЕЕВО - Кој ќе доживее, ќе види

Како дополнување на оваа тајна, еве што слушнав од устата на 84-годишната игуманија на манастирот Дивеево, Марија. Бев кај неа во почетокот на 1903 година веднаш по канонизирањето на преподобниот Серафим и заминувањето на царското семејство од Дивеево. Повеќе...

Арх. Калиник Мавролеон: Монологот БОЖЈИ

 

Те гледав кога се разбуди угрово. Чекав да ми кажеш два-три збора, да се заблагодариш за се што ти се случува, да побараш мое мислење за се што треба да правиш денес. Повеќе...

За Моето име

Поуки на грузискиот Старец Гаврил Ургебадзе за последните времиња

 

„Ѓаволот има 666 мрежи. Во времето на антихристот луѓето ќе очекуваат спасение од космосот. Тоа ќе биде и најголемата замка на ѓаволот: човештвот ќе бара помош од вонземјаните, не знаејќи дека тоа се, всушност. – демони.“ Повеќе...

Взбранной Воеводе победительная