Запишани во непропадливата книга небесна, двајцата жигосани по лицата, 

светите Теодор и Теофан,денес црквата ги возвеличува,

 Христос ги прославува,

Самиот термин – собор, или изворно – синаксис [син-аксиос = со-достојно, исто така достојно], ја доловува и суштината на празнувањето. Една кратка паралела ни нуди поопширен увид во плиромичната православно- вечноактуелна еклисиологија: имено, Црквата секогаш по славењето на некој значаен настан или личност за спасението на човекот, одлучува да слави собор на некоја личност која е тесно

. А цела тајна на немирот и пеколот е во барањето на човечката правда. Барањето човечка правда ги држи нашите срца затворени за Христос, Кој, всушност, е нашиот Мир – и со Бог, и меѓусебен, и внатрешен. Токму тоа значат и ангелските зборови – „и меѓу луѓето добра волја“; добра волја е исто што и барање Божја правда.

Дојдете сите верни ум да подигнеме кон Небесата,
со Ангелите да ја восфалиме Онаа
Која е поширока од Небото,
умилно песни да ислушаме за славата Нејзина,
срцата да ги отвориме и во нив да го примиме Младенецот,

 Кондак 1
Избирајќи ја од сите родови Пречистата ангелолика Дева, и од Неа раѓајќи се по плот Христе Боже наш; благодарност Ти принесуваат Твоите слуги, Владико. Ти пак, бидејќи имаш неискажливо милосрдие од сите беди ослободи нѐ, за да Ти повикуваме:
Исусе, Сине Божји, Кој се воплоти заради нас, слава на Тебе!

„Христе, Ти си рекол дека оние кои веруваат во Тебе нема да видат смрт; но, како што сум Јас Светлина од Светлината, така и вие ќе се просветите со Мене во славата Моја; зашто Јас, вистинскиот Бог, дојдов да ги спасам оние кои во вистинско православие Ме почитуваат како единствен Господ Бог:

Глас 4
Раѓањето Твое, Христе Боже наш,
светот го озари со светлината на разумот;
преку неа, служителите на ѕвездите се учеа
од ѕвездата, да Ти се поклонуваат Тебе
                    

Ако стоите со срцата далеку од Бога Новородениот не кажувајте дека Христос се роди. Не одговарајте дека Навистина се роди, оти така и Божјата заповед ќе ја скршите што го споменувате напразно Името Божјо.
За многу години предвечерието на Рождеството Христово.

Навистина, во општожитието каде што престојував, уште во навечерието на Божик (на Бадник), е ден за строг пост. Значи, по завршувањето на богослужбата, нема трпеза за да одиме да јадеме, туку поминува гостоприемникот и ни разделува на сите мали парчиња леб, суви смокви и еден сад со мед, и секој може да земе една лажичка мед.

Нашиот Господ Исус Христос, по Своето за нас несфатливо смирение, го покрил Своето божество под Своето човештво, така што сите да можат да Го гледаат како човек, иако не бил само човек, туку и Бог, Кој се овоплотил и станал човек, како што е напишано:

- Ако те нападне гнев, веднаш бркај го далеку од себе, за да се радуваш низ цел твој живот.
- На никој немој да се лутиш и на сите простувај.
- Ако некој неправедно те прекори, немој да се распламтуваш.

Евгенија, света Евгенија –
небото повикува, вселената се радува.
Природата светителке е во твоите раце –
од благодат врз благодат огнот не те допира,
водата нозе ти понесува, тело ти има храна нетрулежна.
Умот маченичке подигнувајќи ти го над небесата,

  Па, нас ништо не нè принудува да наликуваме на Ирода! Напротив, бивајќи крстени во името Христово, можеме да ја следиме ѕвездата на нашата совест којашто нè води до Христа, та Нему да Му ги принесуваме нашите лични дарови и таланти. Правејќи го ова, се ослободуваме од 

Има еден град во којшто излегувањето на отворено е опасно по живот
и неподносливо, затоа што смрди, труе, пече, гуши.
Има еден град кој го укинува правото на среќа.

Да си споменеме за да поверуваме во она дека сė што е соединето со Бога е спасено, та освестеното да го примениме во нашите животи. Да престанеме да ги распнуваме сите оние што различно мислат од нас, сите оние што можеби го кријат својот подвиг и наместо нив да почнеме телата свои да ги распнуваме преку пост, молитва, покајание, исповед, причестување за да се ослободиме од страстите и по дух да