Упознала сам Стелу лета 1979. у фабрици чоколаде. Била је обичан радник; радила доста предано, више од 9 сати сваки дан. Сви су је искоришћавали, сви су јој наређивали, и она би без поговора одмах послушала, и увек са осмехом. Стела – овамо! Стела – тамо! Послодавцу је била врло драга зато што је била вредна и послушна.

Имам озбиљну и ретку болест. Парализован сам и могу само да померам очи. Али имам веома благословену технолошку помоћ – компјутерски систем којим пишем очима, односно користим екран компјутера само очима. Имам привилегију да комуницирам са пацијентима који пате од тешких болести попут мене. Интернет је алат који ми служи да кажем утешну реч, реч нашег

Отсекогаш луѓето сонувале за подобар живот. Многу неправди се направени во име на правдата. Многу ропства се воспоставени во име на слободата. Такви се приказните за еднаквост и слобода: на почетокот имаат призвук на бајка, потем се претвораат во сурова стварност. Историјата е полна соништа претворени во кошмари. Полна утопии претворени во дистопии.

Секогаш мислев (додека сѐ уште бев „сликар“) и сега мислам дека највисоката уметност е уметноста на живеењето. Колку често великиот дар на владеење со самите себе се изразува со најфините движења на прстите (кај музичарите), со детално одмерување на секој збор (кај поетите и писателите), со одвај видливи нијанси (кај сликарите), кога тие се задлабочуваат во својот творечки труд.

Ние немаме ништо против секуларниот менталитет на кој било поединец, па и на самото општество, но, се прашуваме: дали тоа значи да се изопшти Црквата од општествениот живот!? Имено, свесни сме за плановите, намерите и желбите на организации и движења кои до таа мера зајакнаа во нашето општество што, некои од нив, навлегоа во државните институции, та и закони ни пишуваат!

Знам дека често пати се чувствуваш дека не успеваш ништо. Дека пак си паднал во истата страст, истата грешка, во оние кои те прават да се чувствуваш слаб, виновен и непокајан. А си дал ветување пред Бога и пред себе. Си рекол, „никогаш повеќе нема да го направам тоа“. Си коленичел на молитва за тоа прашање со срце полно со болка, но и со надеж, дека нема повторно да се случи.

Само на едно да внимаваш, да не станеш мрзливец, и да не се плашиш да ги преземеш своите одговорности. Немој да седиш и да велиш, ја имам оваа или онаа страст, па зарем јас сум христијанин? Ништо не правам во мојот живот…
Така ќе завршиш во униние, ќе ти попуштат нервите, и ништо не ќе можеш да направиш. За брзо време ќе ја напуштиш духовната борба и тогаш стануваш предавник!

  Исто така, Христос остана побезгласен и од риба кога ги претрпе спасителните страдања и ги прими нечуените измачувања и неописливи хулења. Што се однесува до медот и восокот, знаеме дека медот е сладок а восокот е за осветлување, затоа и се сметаат како символ на духовната радост и просветлување кои Христос им ги предава на верните после Неговото Воскресение. 

https://www.facebook.com/watch/?v=648207633838910

Пафнутиј сe исплашил и паднал на зeмјата oд страв. Нo тиe гo пoдигналe и гo привeлe кај ангeлoт, та и тoј заeднo сo нив сe причeстил oд рацeтe на ангeлoт. Oд рацe анeлски сe причeстувал и св. Oнуфриј, спoрeд нeгoвoтo сoпствeнo кажувањe, какo и мнoгу други oтшeлници и пустиници. Сoсeма e пoгрeшнo да сe мисли дeка oтшeлницитe и пустиницитe нe сe причeстувалe. Бoг, Кoј

Во Законот за заштита од дискриминација има член кој товарот на докажување го префрла на тужениот. Ова е таа „демократска придобивка“, каде пресумпцијата за невиност е згазена и избришана со единствена цел, сите да се држат во постојан страв од поднесување на претставки и замолчување на секој оној што ќе се осуди да каже нешто што нема да им се 

…Обично велиме, дека двајца луѓе се сакаат и дека треба да се земат, па дури и ако се од ист пол. Не! Целта е љубовта да даде единство. Ќе ви кажам што значи тоа. За да има единство, душевно и телесно, на душите и телата, психофизичко, да започнеме од телото, луѓето треба да бидат дополнувачки[1], не еднакви (исти), туку дополнувачки. Не мислам на двајца мажи заедно, извинете, ако тоа ве потсетува на нешто друго. Ниту на две жени.

“Пред нас стои прашањето: на кој начин можеме да се спасиме? Како одговор ќе ги наведам зборовите на нашиот блажен Отец Силуан: „Ти благодарам Господи и Создателу мој, што милостиво ја смири мојата душа и ми го откри патот по којшто оделе Твоите светители. Ти ги сакаш оние кои плачат и по пат на плачот сите светии оделе кон Тебе.

Додаде дека како епископ на Црквата, како духовник, во суштината и заднината на цела оваа идеологија, пропаганда, како што рече ова тоталитаристичко движење коешто го покорува светот, гледа само едно лице-лицето на исконскиот непријател на човештвото, којшто го мрази човекот заради тоа што е создаден во образ и подобија божја.

Када умреш, не брини за своје тело... Твоји рођаци ће учинити све што је потребно:
„Скинуће ти одећу;
- Они ће те опрати;
- Они ће те обући;
„Изнеће те из куће и доставити на нову адресу.

Сега кога го знаеме местото каде ќе се води борбата која штотуку ја започнавме, што е нашата цел и каде таа се наоѓа, разбираме и зошто оваа борба се нарекува невидлива. Таа се одвива во срцето, во тишина, длабоко во нас; и тука наидуваме на уште една многу важна работа, на која светите отци постојано укажуваат: твоите усни нека се запечатат со оваа тајна!

Св. Јован Новгородски кога со народот ѝ се молел за помош против непријателската војска, познал дека и таа во тој час со солзи се молела на Господа за нив. И Новгород бил чудесно спасен. Како што била ранлива кон распнатиот свој Син, така е св. Пречиста ранлива кон сите неволни, кои и се обраќаат нејзе за помош. Може да се каже дека целата земја е покриена со чудата на нејзината милост.

Повикуваме, во оваа борба за достоинство, слобода и заштита на основните верски права, да ни се придружи верниот народ, граѓанските здруженија, организации, и сите подржувачи заедно да ја заштитиме нашата вера и традиција од обидот за нејзиното искоренување спомнат во член 23 т. 5 од предлог-законот, и да излезат на мирен протест пред Соборниот храм „Св. Климент Охридски“ во Скопје на 29 јуни 2023 година во 18 часот, против донесувањето на овие Закони.

Многу прашања во животот ги догматизираме. Дури и јас понекогаш се фаќам како апсолутно сум категоричен за одредени ставови, иако не би требало да е така. Мислиме дака на тој начин постигнуваме нешто, демонстрираме увереност, решителност и стабилност, додека на крај демонстрираме теснина на умот и срцето, а со тоа една закоравеност, која се предизвикаува од нашето его.