Ние монасите, но и верниците Христијани, сме научени на искушенија. Целиот наш живот е постојана борба помеѓу доброто и злото. Подготвени сме да се соочиме со искушенијата. Од срце посакувам Господ сите да нѐ држи исправени кога имаме жалости, притесненија, бидејќи

 Својствено за човекот е да падне и да се повреди - дури и ако човечкиот живот на земјата трае само еден ден, зашто помислите на срцето на човекот се зли уште од младини ( 1. Мој. 9, 21 ). Меѓутоа, да се падне и потоа воопшто да не се стане, не е човечки. Покајанието го обновува човекот; 

Последици од умислениот живот таму и некогаш се: очајание и напуштање на конкретниот подвиг, апокалиптични проекции во кризни ситуации, зависност од социјални мрежи, неуспех, неблагодарност, незадоволство, незнаење итн...
Има и друго актуелно за зборување, ама не спаѓа во животот сега и овде. Да, спаѓа во она што би било –

Љубoвта на хрстијанинoт, пак, би мeжeла да рeчe: “Ти, Гoспoди, ми даваш здравјe и тoа e дoбрo. Ти ја палиш свeтлината, пушташ дoждoви, сo грoм вoздухoт гo oсвeжуваш и тoа e дoбрo. Ти даваш бoгатствo, мнoгулeтнoст и пoрoд и бeзбрoј други дoбра.

Дарот на молитва - тоа е умешност за владеење со себе, со своето внимание, да ги повторуваме зборовите на молитвата не само со усните и јазикот, но и со сето срце и со сите мисли да учествуваме во молитвеното делање. Неопходно е да се навикнеме на Исусовата молитва: „Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме мене грешниот/грешната“

11. Зашто Оној, Кој рекол: „Не прави прељуба”, рекол и: „Не убивај!” Па затоа, ако не вршиш прељуба, а убиеш, ти ќе станеш престапник на Законот.
12. Зборувајте и постапувајте како оние, што ќе бидат судени според Законот на слободата.
13. Оти судот ќе биде безмилосен спрема оној, кој не покажал милост; милоста во судот се пофалува.

"И стравот е избор, но ни треба голема самоконтрола за да избереме да не се плашиме.

А, ова кој го може?
Некои нешта некогаш се реално опасни, но стравот е речиси секогаш избор.

Попрво, сето тоа е прашање на тренинг и искуство. Не на паранојата!

Да повторам, единствена Глава на Црквата е Христос, а Епископот се почитува како оној што е на место и обличје Христово, како икона Христова. Ова го потврдува и Самиот Господ Исус Христос во Своето Евангелие, говорејќи им на Своите ученици: „Кој ве слуша вас, Мене Ме слуша; и кој се откажува од вас, од Мене се откажува, а кој се откажува од Мене, се откажува од Оној што Ме пратил“ (Лука 10, 16).

Со благоволение на Oтецот,  
од Божествениот Дух бессемено си го зачнала Синот Божји;
Оној Кој постои од Отецот без мајка пред вековите,
 и заради нас без татко по плот го родила,
 и како Младенец со млеко си го хранела.

Ме радува што тежнееш кон она што единствено е потребно. Труди се да не го гаснеш духот. Бракот не треба да те збунува, бидејќи тој од Бога е благословен. Сепак, настојувајте бремињата еден на друг да си ги носите и така да го исполнувате законот Христов. Господ нека ве измудри!

Словото Божјо привлекувајќи те кон Себе,
со мудрост те обдари,
о свети епископе Григорие,
венец исповеднички доби,
кога црквата од ереси ја очисти,

 Пoбeдата e главнoтo задoвoлствo на oниe кoи сe бoрат. А христијанитe сe, браќа, вo нeпрeстајна бoрба, вo бoрба за пoбeда на духoт над матeријата. Вo бoрбата за прeoвладувањe на вишиoт над нижиoт, чoвeкoт над скoтoт. Нe e ли, пoвeќe oд смeшнo да сe вoди бoрба а да нe сe грижи за пoбeдата, туку за

 “Се чудам понекогаш на пoвршноста кај луѓето, посебно – ако се во некој свештен чин. На пример, еднаш еден имаше напишано дури и книга против редовното причестување, т.е. против начинот и времето на причестување определено од Светите канони и од Светите отци на Црквата.

Одамна постои обичај оваа вода да се чува во специјален сад цела година, затоа што таа помага во секоја болест и кога малите деца имаат страв ноќно време, и кога на човек нагло ќе му се слоши и кога храната не му годи и кога неможе да ги поднесува болките во болеста и

Ние, воопшто, многу се грижиме за нашата слободна волја. А сега, одеднаш, треба да ја оставиме нашата волја и да ја исполнуваме волјата на другиот. Многу е тешко да се скриеме пред другите. Тоа можат само големите души, а слабите цврсто инсистираат на своето.  Обврзи се — во растројство никако да не донесуваш одлуки за ништо. Така советуваат св. отци.

Светлината која се покажа на лицето твое
ја истера темнината на незнаењето,
о, Полиевкте блажен ученику на Љубовта Божја,
тебе кого Христос Го улови преку застапништвото на братот,
те молиме по твоите свети молитви

Преданието раскажува дека во 807 година на Света Гора дошле банда од морски разбојници. Тие имале намера в`зори, после отворањето на капијата да влезат во Ватопед,  да ги заколат монасите и да ги искрадат манастирските богатства.
Една вечер тие се истовариле на копното и се сокриле во блиските грмушки.

Голем молитвенику пред Господа, подвижнику во смиреномудрието, 

учител на монасите во трпението, \

Георгие оче наш преподобен, 

застапи се пред Бога за верните

“Чoвeкoт нe e нeштo нeвидливo” – рeкoл св. Василиј Вeлики. Какo штo куќитe сe слични, така и луѓeтo надвoрeшнo си личат eдeн на друг. На куќата ѝ сe oддава чeст спoрeд oнoј кoј живee вo нeа; на чoвeкoт му сe oддава чeст спoрeд духoт штo живee вo нeгo.

Во време на владение на еден праведен цар, во шумата живееше еден старец кого го посетуваа полно луѓе.
Еден ден старецот помисли како би било убаво да ги послужи со нешто посетителите.
А, како да го направи тоа без пари?