Презвитеру Христов Мироне,
оној кој телото твое го соголи,
не можеше на душата да & напакости,
туку слава поголема во Божји очи ти вознесе.

Треба да сфатиме дека Црквата е богочовечки организам, а Православието е за сите. Од Божествената страна Црквата – е Тело Христово, и нема во неа никакво зло и гревови. Од човечката страна таа се состои од луѓе, такви како вас и како мене, а ние не сме совршени, ние грешиме.

33 години потоа, беше присутна на ужасните страдања и распнување на нејзиниот Син.

Живееше по Вознесението на Господ уште 10 години и на возраст од 59 години, се пресели во животот, мајката на вистинскиот живот.

Богоносен оче наш Јоакиме, си се јавил како жител на пустината, ангел во тело и чудотворец. Откако преку пост, бдение и молитва прими небесни дарови, ти ги лекуваш болните и душите на оние што со вера ти пристапуваат. Слава на Оној што ти дал сила, слава на Оној што те овенчал, слава на Оној што преку тебе сите ги лекува.

Дојдете, да го земеме со рацете на душата приснодевственото тело, да појдеме со него внатре во гробот и да умреме заедно со него, т.е. да умреме за телесните страсти и да бидеме живи со бестрастен и непорочен живот.

После Вознесението Господово, за Мајката Божја се грижел апостол Јован Богослов,

а во негово отсаство Пресветата живеела во домот на неговите родители,

во близина на Елеонската гора.

И колку славно било Нејзиното успение! Со каква светлина сјаело Нејзиното пречисто лице. Колку прекрасно, неописливо, неспоресливо благоухание извирало од нејзиното пречисто, приснодевствено тело, како што пишува св. Дионисиј Ареопагит, кој бил на Нејзиното погребение!

Идејата за културната, етничката или расната „чистота“ е вештачки конструкт кој нема ништо заедничко со природниот предок на нештата. Таа во самата своја срж е противприродна и претставува опасност - не само за „различните“, туку и за самиот ентитет што наводно го „заштитува.“

О, Пресвета Богородице, Дево Владичице, повозвишена од ангелите и архангелите, и најчесна од сета твар, восхит велик на ангелите, возвишена проповед на пророците, преславна похвало на апостолите, прекрасен украсу

Многу е важно правилно да разбереме и да ги запомниме зборовите на тропарот на великиот празник на Успението на Пресвета Богородица: „... По Успението не си го оставила светот, Богородице...’’.

Светител исполнет со љубов. Цел живот, тајно од луѓето, правеше добро и чуда, се обидуваше да ја скрие својата мудрост и се понижуваше пред луѓето со безумност. Меѓутоа, оние околу него го почувствуваа изобилството на Божјата благодат во него и доаѓаа кај него за молитва и совет.

Стоејќи помеѓу Бог и целиот човечки род, единствено Она го направи Бог Син човечки, а луѓето синови Божји, ја направи земјата небо, и го обожи човештвото. Единствено Она меѓу жените стана Мајка Божја по природа надминувајќи ја секоја природа. Преку нејзиното неискажливо раѓање

Богородице, и во раѓањето си го сочувала девството,
а по своето успение не си го оставила светот,
туку си се преселила во животот,
Мајко на Животот,
и со твоите молитви ги избавуваш од смртта нашите души.

 Застапништвото и заштитата на својот живот Ти ги препуштам Тебе Дево, Богородителко, Ти упати ме кон Твоето пристаниште, причино на добрините, снаго на верните, единствена најславена.
Те молам, Дево, да се стиши душевниот немир и бурата на мојата тага, зашто Ти, Богоневесто, си Го родила Христа, Господарот на тишината, единствена Пречиста.

Пророче Божји, Михеј свети,
ти кој волјата Господова до луѓето ја приближи,
опомени за непослушности донесе,
синовите на непокорноста да се исправат помогна,

Радувај се горни Ерусалиме,
радувајте се христијани по сите краишта земни,
радувај се свети Максиме, Бог благоволи прослава да воздаде,

Таму лежат Баратински, и дедо Крилов, и Жуковски, и Чајковски, и Бородин и Мусоргски. Сепак, патеката секогаш е разгазена до Достоевски. А гробот е покриен со цвеќиња, напишан е епиграф од Евангелието според Јован од романот „Браќа Карамазови“: „…ако зрното пченично, што паднало на земја, не умре, останува само“.

Прво, не треба да заборавиме дека не сме енергетски самостојни битија, ниту материјално ниту духовно, и дека нашето вистинско постоење зависи од друг енергетски, благодатен Извор. А ние, всушност, сосем погрешно живееме како да сме енергетски самостојни битија. На пример: без молитва, без причест со Христос итн.