Празникот на смртта на Пресвета Богородица и нејзиното Успение на небото е еден од најрадосните празници на нашата Црква. Тој е победа на животот над смртта, на радоста над тагата, победа над вечните Божји вредности: грижата, довербата, сплотеноста и убавината. Со нејзината чудесна помош и поткрепа, македонскиот народ успевал и се уште успева да ги преброди најголемите историски и животни предизвици, давајќи му нов дух и сила да истрае во верата и љубовта во Бога.

Кондак 1
Тебе, избраната од сите родови, избраната Божја Мајка и Царица, Која се искачи од небото до земјата, побожни песни Ти принесуваме, Тебе, ние Твоите слуги за Твоето пречесно Успение, Богородице; Ти која имаш победа над смртта, од сите смртоносни неволји избави нé, за да Ти повикуваме:
Радувај се, благодатна, зашто во Твоето Успение не нé остави!

Акo чoвeкoт тргнe пo патoт на првдата, тoгаш нeка oди самo пo патoт на правда сo двeтe нoзe и нeка нe гази сo eдната нoга пo патoт на правдата а сo другата пo патoт на нeправдата. Бидeјќи Бoг прeку прoрoкoт рeкoл за правeдникoт: Ситe нeгoви дoбри дeла нeма да сe спoмeнати пoради бeззакoниeтo штo гo вршeл и пoради грeвoвитe свoи сo кoи грeшeл, тoј ќe умрe (Јeзeк. 18:24).

"Кога се молиш не Му придавај на Божеството никаков облик и не дозволувај умот да ти се преобрази во некаков образ (или себеси да се претставува во некој образ), туку невештествено пристапи кон невештественото, па ќе се соединиш со Него.Ако сакаш да се молиш исправно не прави ништо што е спротивно на молитвата. Тогаш Бог, приближувајќи ти се, ќе чекори со тебе."

Нашиот Господ одејќи на Распетие, Му се молеше на Отецот ако може да Го одмине оваа чаша на смртта, но додаде: „Нека биде Твојата волја“. Ние се наоѓаме на истиот пат кога треба да се соочиме со болката или од трпењето на ракот, или од гледањето на љубениот кој поминува низ таа страшна болест. Резултатите од испитувањето, од анализата на крвта, компјутерскиот скен и биопсијата излегоа позитивни: „Вие имате рак“, изјави докторот. После оваа тешка вест доаѓа напорниот пат на хемотерапија и зрачење.

За љубовта, пак, можеме да кажеме дека е најмоќната сила на човечката душа, затоа човекот треба исто толку да внимава да ја активира на правилен, бестрасен и свет начин. Ако душевната сила на љубовта се активира на страстен начин, тогаш постои опасност човекот да ги претвори во идол различните нешта што ги сака: идеологии, философии итн., и потполно да им се предаде, бидејќи карактеристика на љубовта е да се предадеш на тоа што го сакаш.

На еден друг Тавор, требаше да се искачиме на врвот на планината Крчин, затоа и тргнавме пред да изгрее сонцето. Бевме околу 600 души, организирани во групи. Се наоѓав во првата, заедно со отците од манастирот, кои имаа земено неопходни работи за служењето на Божествената Литургија. Искачувањето беше тешко, но и восхитувачко, два часа искачување низ шума со огромни и стари дрва наоколу и два часа искачување низ бескрајните ливади по сртот на Крчин.

Како света Тајна, христијанскиот брак сигурно доаѓа во судир со практичната вистина на паднатиот грешен човек. Тој, изгледа како и евангелието дека е недостижна цел. Меѓутоа, постои голема разлика помеѓу „Светите Тајни” и „идеалот”. Бракот како Света Тајна не е измислена апстркција.Тоа е доживување каде што човекот не настапува како осамен поединец туку дејствува во заедница со Бога.

Семето што го посеа Сатаната во срцето и умот Адамов –

помислата да стане бог без Бога –

е внедрено толку длабоко во нашето битие,

така што непрестајно се наоѓаме под власта на гревот.

Чиниш, се соединуваат небото и земјата и заедно ликуваат, вознесувајќи Му благодарност на Бога за големите добрини со кои Он ги исполнува нашите души. Божествената, пак, енергија на љубовта и веселото духовно расположение, кое извираше од самата богослужба, веруваме ќе придонесе за ова необично искуство уште долго да се прераскажува. Навистина беше прекрасно да се види големиот број на причесници, кои за својот необичен подвиг примија обилен благодатен благослов.

Да, и пoкрај тoа штo сè уштe има вoјни. Глeдај, вoјнитe пoмeѓу христијанскитe нарoди нe сe истo штo и вoјнитe пoмeѓу нeзнабoжцитe. Нeзнабoжцитe вoјувалe сo гoрдoст, христијанитe вoјуваат сo срам. Нeзнабoжeчкитe вeри гo насeлилe свoeтo нeбo самo сo бoрци, христијанската вeра им гo вeтува нeбoтo на свeтитeлитe. Какo штo христијанитe пoвтoруваат спoрeд слабoста и нeкoи други нeзнабoжeчки грeвoви, така гo пoвтoруваат и грeвoт на вoјувањeтo.

Бегањето од светот кон Христа дава прибежиште. Свет, пак, ја нарекувам љубовта кон сетилните нешта и кон телото. Оној којшто со разбирање на Вистината се отуѓил од тоа станува Христов посвоеник кој ја умножува љубовта Негова, со која ја отфрла севкупноста на овој свет и го купува „скапоцениот бисер“ – Христ

 Тежина оваа да ја поднесам
на нејзино чело сака да се напише,
Ненавидникот гладен да не го нахранам
Да не се прочита – разделени сме

Еден со друг

Со благослов на Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски Г.Г Стефан, во храмот “Рождество на Пресвета Богородица“ во Скопје, на 30/31.08.2019 година, вечерта во петок наспроти сабота, на празникот на преподобен Јован Рилски, со почеток во 22.30 ч. ќе се отслужи сеноќно бдение со Света Литургија

„Благи Боже, Кој со Својата светлина ја освети сета вселена, се преобрази на Гора висока, откривајќи им ја на Твоите ученици силата Твоја, бидејќи светот го избави од престапот. Затоа Ти викаме: Милосрден Господи, спаси ги душите наши“ (Литиска стихира на Вечерна на Свето Преображение на Господ Исус Христос).

 Ти благодарам, Господи Боже мој, што не си ме отфрлил мене грешниот, но ме удостои да бидам учесник во Твоите свети тајни. Ти благодарам што ме удостои мене недостојниот, да се причестам со Твоите пречисти и небесни дарови. Но, Владико, Човекољубив, Кој заради нас си умрел и воскреснал и си ни ги подарил овие страшни и животтворни Тајни, за добро и осветување на нашите души и тела, дај и овие да ми бидат за исцеление

Направи  луѓето околу тебе да се гордеат со тебе, да те сакаат, да скокаат од радост кога ќе те сретнат. Бидејќи  сите луѓе во својот  живот, во својот дом, во своето  тело, имаат болка, болести,маки, тешкотии, и секој  ја крие својата болка во својата бовча, внатре во срцето, внатре во својот  дом, да не знаат  останатите.

Човекот, драги мои браќа, почнува да старее не тогаш кога ќе му побелее косата, туку тогаш кога ќе му поцрни срцето! Не смееме да го тргнеме од ум тоа дека не постојат само телесни болести. И душата може да боли и да се разболи. Една од душевните, и тоа една од најсериозните болести, е зависта. Колку ли само несреќа, колку ли трагедии меѓу луѓето предизвикала зависта!…

Петровите солзи на покајние (Мт.26,75) ќе бидат јасен показател на сите Свети Отци низ вековите подробно од лично искуство на животот во Христа за пројавување на Светиот Дух во нивните личности преку покајничките солзи, или како што вели свети Јосиф Спилеот, треба да имаме трпение и покајние до самата смрт, за кого неговите духовни чеда посведочиле дека од неговите солзи со часови се натопувала земјата, а и самиот старец пак сведочи за некои негови претходници, сведочејќи го на тој начин преданието на Црквата. Подвижничкиот етос на отците,...