Божји угодниче, Аверкие свети милостив,
незнаењето човечко го исплака,
заблудата кон идолите ја разруши со силата Христова,
адот пред тебе глава наведна,

...затоа за христијанинот вечноста се открива во времето,

преку учеството на душата во предвечната благодат.

Сликовито кажано, вечноста е како здив на Божественото

што душата може да го почувствува за време на молитвата.

 Чудо се јави како сведоштво,

со дела на Божјите добродетели си засветлил,
си ги пасел монашките заедници,
исчистил архиерејските тронови,
не поколебувајќи се од нападите на еретиците,

Луѓето се приближуваат кон Бога верувајќи во Него и разговарајќи со Него преку молитвата. Животот на луѓето е таков што секој ден имаат што да Му кажат на Бога, но, исто така, имаат потреба и да чујат што ќе им каже Бог на нив. Затоа и апостолот Павле вели: Бог кој во старо време, откако многупати и на многу начини ни зборуваше (Евр. 1, 1).

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, се подготви и се испечати реиздание на книгата „Голем е Бог“. Ова издание на издавачката дејност при Повардарската епархија „Св. Ѓорѓи Полошки“ го преведе протоереј-ставрофор Игор Никовски. Во книгата се опишани голем број на моменти од животот на старец Клеопа, како и неговите пастирски поуки.

Ако се молиме постојано, Бог ќе не просветлува за тоа што треба да сториме

во секаква ситуација, па дури и во најтешката.

Бог ќе зборува во нашите срца, Тој ќе најде начин.
Св Порфириј Кавсокаливит

О величенствено смирение, 
o послушание свето пред Бога принесено,
на твоите трудови се восхитуваме свети Артемие великомачениче
а преку тебе името Христово го величаме

Според житието свети Прохор Пчињски потекнувал од некое село од Овчеполието. Родителите, татко му Јован и мајка му Ана биле чесни и побожни луѓе што долго немале деца. Поради тоа биле несреќни и секогаш го молеле Бога да им даде пород. И по многу години Бог ги дарувал со машка рожба на која и ставиле име Прохор.

Достоен стана о Ти преподобен оче Прохоре,
Христов ученик да се наречеш,
затоа што светот и неговата прелага ги остави,
и душата своја за Бога ја оневести.

Раскажувачот на Апостолските Дела,
и светлиот писател на Христовото Евангелие,
Лука, се покажа неискажливо преславен
во Христовата Црква,

Љубовта кон себеси се нарекува и самоприфаќање. Колку подобро човек се однесува кон себе, толку подобро се однесува кон другите луѓе. Колку повеќе човек се прифаќа себеси, толку полесно ги прифаќа другите луѓе и полесно му е да се усмери на нив. Меѓутоа, што е тоа што не прави нас луѓето да не се сакаме себеси?

За нашата одговорност и за помислите ни сведочи и блажениот Павле, кога вели дека Господ на Својот суд "ќе ги изнесе на видело тајните на мракот и ќе ги објави намерите на срцата" (1. Кор. 4,5). Затоа, не говорете дека помислите ништо не значат, кога желбата за гревот се смета како гревовно дело.   

Радоста не доаѓа од телото, не од храната, не од телесни задоволства,

туку доаѓа од Светиот Дух. Плодoви духовни се -

љубов, радост, мир и се друго

што светиот апостол Павле го наводи види (Гал. 5:22).

О пророче јасновидче Господов,
о гласу кој воскресната радосот ни ја објави,
о молитвениче кој покајанието
како лек ни го понуди,
Осие пророче Господов,
тело и крв тоа не ти го открија,

Дојде време, повеќе од кога и да е, кога е неопходно внимателно да се дознае, кој од пастирите со висок чин во Црквата Христова, целосно Му служи на Христа, а кој се има продадено на слугите на антихристот, кој доаѓа, и со самото тоа место на Христа, му служи на антихристот. Па наместо да се појде по вистинскиот пастир, да не се појде по волкот, дури и да е облечен во овчја кожа.