·
Старец Арсениј Папачок
ТРИ СОВЕТИ ЗА СПАСЕНИЕ

Еве, ќе ви кажам три работи кои треба да ги почитувате и да знаете дека сте луѓе коишто можат да се надеваат на спасение:

1. Да бидете добро исповедани. Сфатете дека тоа е Тајна која нè спасува. Затоа што, она што вие ќе го разрешите, и јас ќе го разрешам! Тајна втемелена на Светото Писмо, готово! И тие гревови, повеќе не се спомнуваат ниту на Страшниот суд, ниту на митарствата. Значи, готово е! Добро исповедани. Затоа што ако си добро исповедан, почнуваш да се преиспитуваш: пцуев, мислев така, направив тоа и тоа. Почнуваш да се решеташ и да се изоструваш, да се присобираш и да се разоткриваш. Така е. Дури ќе ве замолам да ги запишете гревовите кога ќе ги направите, за да не ги заборавите. Не е лесно, затоа што сатаната ти го сокрива моливот, немаш хартија кај себе и - забораваш. Што треба уште да ви кажам? Не оставајте само свештеникот да ве прашува. Тој ве прашува според одреден начин на испрашување. Но, ти ја знаеш суптилноста на својот грев или нешто друго. Значи, бидете исповедани. Затоа што ако добро си исповедан, не можеш повеќе да грешиш и се надеваш на своето спасение. Тоа е едно.

2. Настојувајте да бидете спомнувани на светите Литургии. Затоа што, мили мои, таа честичка со вашето име се става во Светата Крв. И вака вели свештеникот:„Измиј ги Господи, со Твојата Света Крв гревовите на овде спомнатите слуги Твои, по молитвите на Богородица и сите Светии Твои“. И се ставаат сите од дискосот во путирот со Светата Крв. И разбирате: Каде и да си, било мртов, било жив, спасен си; се спомнуваат и починатите и живите. И – колку те чини тоа? Настојувајте да бидете спомнувани на Литургијата. Дали ве познава некој свештеник или некој духовник или пак, вие браќа, сте дале да се спомне некој упокоен, да бидете спомнувани. Тоа е сè. Литургијата не е човечко дејствување, мили мои. Ниту пак ангелско. Таа е непосредно божествена! Зашто таму - не можеш ти да претвораш. Тој е Оној Кој е! И доколку е возможно да се отвори небото или пак покривот на Олтарот, не би можел да видиш повеќе светлина на небото или поголем поредок од тој што е во Олтарот, со ангелите, зашто Христос е со нас. Ние имаме и една молитва кога го правиме Входот:„И направи Господи, со нашиот вход да биде и входот на ангелите кои служат со нас!“. Значи, свештеникот има власт. Затоа што тие се таму: мноштво на ангели! Тоа е Христос; како, со тоа ли си играш? Затоа, настојувајте да бидете спомнувани на светата Литургија.

3. Бидете милостиви. Давајте милостина. Ох, кога би знаеле! ... И Влахуц вели:„милоста е сецелото Свето Писмо“. Тоа е најголемото можно нешто. Зашто тоа значи дека љубиш. И гледај - значи воспитание. Човеку, ако е кажано:„Ќе примите сто пати повеќе “, не плаши се дека ќе осиромашиш. Сакаш ли да бидеш богат? Давај! Но зар сакаме само да се збогатиме? Ме боли срцето за сиромавиот. Те боли ли воопшто срцето за него? Бев затечен пред еден питач, на улица, кој немаше една нога. Тој очекуваше да ги испразнам џебовите, без шега. Но јас немав ништо. Се случи да немам ништо. Одев пешки, немав пари ниту за такси. И му реков: „Брате, немој да ми се налутиш, немам ништо, но еве, ти давам топла рака!” – „Ох, отец, такво нешто до сега, никој не ми дал“. И си реков: „Се снајдов! Победив!“ Сакам да ви кажам: не бидете рамнодушни. И не чекајте да ги сретнете. Барајте ги. Барајте ги, бидејќи кога ќе ги најдете, се наоѓаш себе си. Запишан си таму, горе. Спасителот не може да те заборави, не може кога правиш таква милостина. И откинувајте од себе по секоја цена. Сега, милостината не подразбира само да вадиш од торбата, имаш пријател кој страда, кој – не знам што, кој е тажен: „Зошто си тажен? Зошто си тажен?“ И го утешуваш. И воопшто не го оставаш. Тоа значи дека си направил милостина кон него. Му даваш корисни зборови: „Остави бре, што починал татко ти, остави мил мој, зашто Бог знае.“ Не се исцрпувај. Ајде да бидеме спокојни, ајде да го спомнуваме, да му помогнеме таму(зашто можеме да му помогнеме соодветно на тоа како живееме)“. И бидејќи побаравте од мене корисно слово, ќе ви раскажам една приказна.
Некој ученик бил лут затоа што неговиот отец, кога бил на смртната постела, не го благословил, за да се спаси и тој. Зборовите на благословот којшто го примиле сите други браќа се овие: „Спасувај се!“ И му рекле на отецот: „Видете, не му кажавте корисно слово на ученикот.” - Викнете го тука. И тогаш отецот, му рекол, како и јас сега што ви кажувам: „Спасувајте се! Спасувајте се!“

fbHristijanski Braka