41.
3 август 1949 г.
Христос помеѓу нас!
...Ти сакаш тишина за да се посветиш на читањето. Живеј како што се живее и прилагодувај се на животот онака како што тој кај тебе изминува во денешно време. Не чуди се што X. не може да го разбере Лествичник, тој живее со надворешен живот, а за внатрешниот нема претстава — затоа така и се изразил за Лествицата.
42.
9 август 1949 г.
Го добив твоето писмо и парите. Парите ги предадов во манастирот, а писмото му ги испратив на X. Тебе, пак, рабинке Божја, не ти советувам да се жалиш на својата кума и да ја сметаш за пропадната. Господ Исус Христос слезе од небесата на земјата и го прими нашето човечко тело, не заради праведниците, туку заради грешниците. Фарисеите спиеле на законите, но по законот не живееле и не можеле да го познаат Исуса Христа како вистински Бог, туку го прогонувале и го осудувале Господа и велеле: „Пријател е на грешниците, бидејќи пие и јаде со цариниците". Тие, исто така, ја осудиле и грешницата и ја донесле при Него, но Господ и ги опростил гревовите (види, Евангелие сиоред Јован 8,3-11).
Знај дека ние не сме помудри од Соломон, ниту покротки од Давид, ниту поревносни од ап. Петар. Погледни во Библијата 3 книга Царства (гл.2.) и Евангелие според Матеј 26, 45. Ете, Господ, по Своето милосрдие, Ги милува грешните и Им проштава, а ти, и самата грешна, ја обвинуваш својата кума. На неа и без тоа и е тешко, а ти сакаш да и придодадеш повеќе товар. Светите отци многу милостиво се обрнувале кон грешниците. Тие велеле: „Ако видиш грешници, покриј ги со својата облека, помини и не осудувај ги".
Би можел да наведам многу примери и совети од Светото писмо и од светите отци, но мислам дека е доволно тоа што го напишав. Сети се на своите млади години, колку ти било тогаш тешко да се воздржуваш од слични природни гревови. А сега, кога остаре, ги заборави своите гревови и ги осудуваш младите. Моли се за неа, однесувај се кон неа колку што можеш понежно, со такво однесување нема да згрешиш. Јас и испраќам 500 рубљи, погрижи се да и ги предадеш. Го призивам врз вас Божјиот благослов. Со љубов во Христа.
43.
18 септември 1949 г.
Срцето едноставно ти се кине — внимателно испитај ја причната за тоа.
За себе велиш дека за ништо не те бидува, но внимавај, кога некој ќе ги повтори твоите збо¬рови, што чувствуваш? По смртта на X. си чувствувала некаков страв. Најверојатно поради нејзиното нерасположение кон тебе. Светата Црква верува дека душите на починатите три дена и три ноќи одат по сите оние места каде што живееле; и кога таа доаѓала кај тебе, ти си чувствувала страв. Се плашиш за тоа каков ќе биде твојот крај. Секако, страшно е да се умре, стравот од смртта е својствен на сите луѓе, пишува Лествичник (За сеќавањето на смртта, збор 6, 3. гл.), а очајот и унинието (потиштеност, самотија), доаѓаат од ѓаволот. Не слушај го неговото убедување. Прочитај ги во Отачникот на крајот на 126. гл. изреките на старците чии што имиња не стигнале до нас.
Православните богослови за спиритизмот, решително рекле дека тоа е „јавување на демоните". Св. ап. Павле рекол дека „самиот сатана го зема ликот на ангелот на светлината". За јавувањето на демоните во лик на ангели, прочитај во тие истите изреки на светите старци (гл. 134-136, 110, 158). Како можеш да веруваш дека ти се јавува X. Тоа е вистинска ѓаволска прелест. Ако се јавува сатаната во ликот на самиот Спасител, на ангелите и на светиите, значи дека може да се јави и во друг лик. Само во обликот на крстот сатаната (што значи противниќ) никако не може да се јави! Прочитај кај свети Варсонуфиј 412. одговор.
Господ нека те варди, мое духовно чедо!
44.
13 август 1949 г.
По Божјата милост, здрав сум, а тебе почнала да те боли главата. Што да се прави, мора да се потчинуваме на Божјата волја, ниедна наша болест не не достигнува без Божја волја.
Ете, како твојот X. се покажа малодушен, а војник е. Се знае, војниците треба да бидат храбри. Да, без вера во Бога не може да се има храброст, бидејќи човекот е создаден според ликот и подобието Божјо. Иако има и храбри атеисти, нивната храброст не е нормална, но болна, бидејќи доаѓа од очајот, од гордоста и од злобата.
Вразуми ги Господи!
Биди здрава и Бог нека те чува. Во молитвата немој да опаѓаш со духот! И сета ако си растресена, сепак принудувај се!
(Продолжува)
Извор:
Издавачка установа „Канео“ при Дебарско- кичевската епархија ,Охрид 2001
Главен и одговорен уредник
Митрополит Тимотеј
Друго:
Писма на валаамскиот старец (1)
Писма на валаамскиот старец (2)
Писма на валаамскиот старец (3)
Писма на валаамскиот старец (4)
Писма на валаамскиот старец (6)
арх. Серафим - ОПТИНСКИТЕ СТАРЦИ (9)
Писма на валаамскиот старец (10)
The sense of Monasticism
Today monastic vows seem obscure to many people. Monasticism, as well as family life blessed by the Church, is a way to Christ, a way to find eternal life in Christ. The word 'monk' in Greek means 'solitary', 'hermit', the Russian word for it is 'inok', that is 'different'. He who wants to become a monk passes a certain trial and then takes vows of chastity (celibacy, refusal of property) and ecclesiastical obedience. With their labour (representing their active love) monks created an image of Paradise on Earth, today's Valaam being one of the brightest examples even after the half-a-century devastation period. But this is not the main goal of a monk. The cause of a monk is prayer: for those who are close and those who are far away, for those who hate and those who love, for the whole world corrupted by sin, the world which probably is still alive only thanks to the prayers of the righteous men. Having purified their hearts with prayer, many monks could help people, healing spiritual and corporeal illness.
Ancient history of a monastery
Having adopted Christianity in X century, Russia maintained the monastic traditions both Egyptian and Byzantine. As Valaam legend has it, at that time lived the Saints Sergius and German who founded the monastery. They came to the wild rocky island from the 'eastern lands', supposedly from Greece, after fleeing from Kiev where the Christian community was persecuted. According to other sources, St. German was a local dweller, a Karelian. After St. Sergius's death he led the monastic community. According to the Life of St. Avraamy, who preached in Rostov the Great and took the vows in Valaam, the Valaam monastery headed by a Abbot was established soon after the adoption of Christianity in Russia. The Life of St. Sergius and St. German did not reach us. All attempts of later Valaam Priors, especially Abbot Damaskin, to find it with the help of well known historians were fruitless. The reason is the age of the monastery and its hard fate. Located on the border of Novgorod-the-Great lands and Sweden, it was ravaged by the Swedes several times. Thus, in 1163 the monks expecting an invasion opened the tomb of the Saints and took their relics to Novgorod to worship them there. According to some sources, it was the fourth moving of the relics, another evidence of the age of the cloister. After the danger had passed, on September 11, 1180 (this day is still celebrated as the day of memory of the Saints, along with June 28, the old style), the monks brought the relics back to Valaam. To keep the relics from defilement, the monks cut a deep tomb in the rock and burried the relics there. There they still are. Numerous miracles performed with the relics were recorded in monastery chronicles up to the day of the cloister's closing. Prayers addressed to them helped to save people drowning and freezing in the lake, healed nervous, mental, and infectious diseases, as well as alcoholism. Since 1819, St. Sergius and St. German are worshipped all over Russia, a special service was designed for them, icons and cathedrals were dedicated to them.
In XV-XVI the monastery was calles 'the great Larva', and it abounded in both spiritual and material wealth. Among its belongings were 12 sketes on the northern shore of Ladoga, 1919 homesteads, saltworks, apiaries, fisheries, and other property However, by God's will, the time of trouble came again. On February 20, 1578, the Swedes attacked the cloister, killed 18 elders and 16 novices. Three years after that, eighty-four people were taken by pestilence. Soon, after one of the attacks, the monastery was burnt. Thanks to the help of tsars Feodor loannovich and Boris Godunov the cloister was rebuilt, but not for long. In 1611 the Swedes, having ravaged Korela (Keksholm, present Priozersk), alighted at Valaam and gave everything to fire and sword. Hegu-men Macary and some of the brethren were martyred. Others went to Novgorod monasteries, especially the Tikhvin ones, and later settled in the Vasilijevsky cloister on the Volhov river. The island became deserted, and according to the Stolbovsky peace agreement of 1617, together with other lands was given to Sweden. The relics of St. Sergius and St. German remained on the island and served as a guarantee of the cloister's revival. The invaders tried to profane the sacred relics but were punished by God. By the time of the Northern War between Russia and Sweden, there were four peasant homesteads on the island and a certain chapel over the Saints' tomb built by the Swedes brought to their senses.
The cloister became famous for its hermits, spiritual successors of St. Sergius and St. German, who may be justly called the Synod of Valaam Saints, among them: St. Avraamy, monk Genady, one of the founders of the monastery on the Sheksna, and St. Kornily Paleostrovsky, the founder of a cloister at lake Onega. The story of St. Ephrem from Novgorod, the founder of the Perekomsky monastery, refers to him as an associate of St. Sergius Valaamsky.
