логоFacebook  Twitter  YouTube  eMail

Кожувчанка

Некои луѓе си поставуваат прашање, дали е неопходно да одам во храм, на Света Литургија, да учествувам во Таинствата, за да влезам во личносен однос со Бога, да ја стекнам таа љубовна врска за која говорам. Тие мислат дека е доволно да се помолат дома или да отидат во некој храм надвор од градот и таму да влезат во комуникација со Божјата љубов, наместо да станат рано наутро и да отидат на Литургија.

Вистина е, човек може да го одржува својот организам јадејќи само зеленчук, но ако до него има нешто покалорично и тој го изеде тоа, ќе внесе во себе повеќе полезни животни состојки. Несомнено, ќелијата и параклисот се нешто многу вредно, но искуството на Црквата кажува дека пред тоа треба да се стекне опит во комуникација со луѓето. Комуникацијата со луѓето има два аспекта. Едниот е општењето на љубовта, а другиот – општењето на верата.


(Фото: Стојан Стојановски, Студио „2Ѕ“)

Општењето на љубовта значи да чувствуваме дека другиот е мој брат, дека е Божјо дете, дека е дел од мене, дека заедно со него можам да ја споделам својата радост и својата тага.

А општењето на верата е да можеш да ја споделиш со другите верата во Бога. Одам на богослужби затоа што чувствувам потреба да бидеме сите заедно. Тоа заедничарење, чувството за еднодушност, за заедничка молитва, за заедничко трагање, нѐ чува од заблуди. Зашто јас можам да се вообразам дека имам врска со Бога, а да сум на погрешен пат, додека, пак, во Црквата одам по нејзиниот сигурен пат. И второ, заедничкото богослужение ја зголемува силата на комуникацијата со Бога.

Едно е да стојам пред Бога сам со тоа што го имам, а друго е вие да сте близу до мене и да се радувате на Божјата благодат врз вас и на вашата вера, од која јас, исто, имам потреба. И така, сите сме заедно – може да е бучно, но кога покажуваме љубов заради ближниот, кој, на пример, кашла, тоа е комуникација со него којашто помага и во општењето со Бога. Така нѐ учи искуството на Црквата. Следствено, живеењето на богослужението како заедничко стоење пред Бога со ближниот е сигурната храна од која имаме потреба.

    Освен потребата да бидам заедно со Бога, има уште една причина да не седам дома, туку да отидам на служба во храмот. А таа е, за да можам да учествувам во Таинството што се извршува таму. Можам да се помолам и во домашниот параклис, и дома, но на Светата Литургија го призиваме Светиот Дух и лебот и виното се претвораат во Тело и Крв Христови. Таму, преку Таинството, присуствува Самиот Христос, живиот Бог. Не може Христос да се симнува, смирен и понизен, на Светиот Жртвеник во храмот, а јас да отсуствувам, седејќи дома. Може да отсуствувам, доколку сум болен, доколку имам некаков проблем, доколку објективните услови не го дозволуваат тоа – тогаш Црквата со нејзината молитва, со литургиската молитва, ме поставува заедно со присутните кога кажува: „Да се помолиме … за оние кои се оправдано отсутни“. Што значи ова? Тоа значи дека Црквата се моли и ги вклучува во богослужбата оние што поради оправдани причини не присуствуваат. Оттука, ние не одиме на богослужба затоа што треба, туку затоа што не издржуваме да не отидеме на богослужба кога ја има и се извршува до нас. Ние сме пастири не затоа што ги оставаме овците свои сами да пасат, туку затоа што, гледајќи Ангели, трчаме кон пештерата. Токму така се чувствува оној кој копнее за Бога и во Црквата го живее Неговото присуство.

Молитвата, исто така, не треба да претставува задолжение. Многумина мислат дека молитва е кога читаме некои текстови и добиваме чувство дека ако ги читаме сме се помолиле на Бога. Типикот на Црквата е нешто многу скапоцено, тој е садот во кој влегува сокровиштето, водата, живата вода. Но треба да знаеме дека едно е да кажувам молитви, а друго е да се молам. Едно е да јадам посна храна, а друго е да постам. Сите знаеме дека можеме да јадеме сосема посна храна, но душата да нема чувство на здравословно лишување и пост, поддржувајќи го покајанието, а истовремено и молитвата.

На истиот начин можеме да читаме акатисти, повечерија, молитви, а нашето срце да нема ништо заедничко со тоа, да не го чувствува. Можно е да не читам долги молитви и да доживеам една воздишка на покајание. Минатата недела слушнавме во Евангелието: Боже, биди милостив кон мене грешниот! Страшна молитва! Ќе го чуеме истото и во молитвата на блудниот син: Згрешив пред небото и пред тебе и не сум достоен да се наречам твој син. Прими ме како еден од твоите наемници. Ова покажува дека молитвата ја изразува потребата од врската на човекот со Бог, но таа сама по себе не е доволна, ако срцето дејствително не е скрушено и смирено, ако не чувствува искрена жед.


Ќе прашате, како се раѓа жедта? Во нашето време сме суви и како Црква каде што имаме свети преживеани искуства. Таа сувост би можела да се преобрази во жед и копнеж по Бога и тука е неопходна верата и одлучноста да поведеш борба, за да ја постигнеш целта. Ако сакаш облека од волна, ќе платиш 10 евра, ако е памучна ќе дадеш 15 евра, ако е од коприна ќе дадеш 50 евра – колку повеќе даваш, толку повеќе ти се дава. Бог е како извор, како река – одиш со чашка за коњак, тоа и ќе ти даде. Одиш со чаша за вино, тоа ќе ти даде; ако земеш чаша за вода, повеќе ќе ти даде. Ако, пак отидеш со буре? Треба да го подигнеш и да го однесеш… Бог сѐ ќе ни даде, но од нас зависи какво расположение ќе имаме да ја понесеме тежината на последиците од Неговата благодат. Тоа треба да е многу искрено и вистинско.

За жал, ние сме христијани кои вложуваат малку напор и борба. „Отец, не можам, човек сум, во нашето време живеам!“, и ние свештениците така кажуваме и така го пренесуваме тој дух и на другите. Колку е поголем копнежот, газејќи врз смирението, внатрешната скрушеност и покајанието, толку поголема благодат доаѓа. Бог се противи на горделивите, а на смирените им дава благодат. Па така, нашата цел е смирението, кое ќе донесе чистота на животот, кое ќе ја отвори вратата на животот, за да дојде богатството на Божјата благодат.

    Целта на богослужението, како што го опишавме, е да ни даде претстава за царството Божјо во нашиот свет, не замислена претстава, туку реална и искуствена слика, и преку неа да влеземе во комуникација со Бога, со личноста на Христос, со Кого се причестуваме. Тука доаѓа ред, да го искористам зборот – на различноста. Таа покажува дека зборуваме за нешто друго, кое е од другата страна на логичните, социјалните, психолошките и човечките работи и кое е духовно. Човекот да се освети внатрешно и да помине преку вратата на тоа благословено пространство на комуникација со Бога – тоа е целта на богослужението. Сѐ што ја менува таа различност, односно необичноста на Божјиот свет, е „страно“ и треба да се отфрли. Во тоа спаѓа световниот дух, кој сака да го претвори царството Божјо во свет на недостатоци, каков што е светот кој ние, а не Бог, го создадовме – напоен од нашиот егоизам, од нашата суета, од нашата маленкост. Ова се нарекува секуларизација.

Да ви дадам мал пример надвор од богослужението. Празникот Рождество Христово е голем празник, кој ја тресе, ја буди и ја омекнува душата, го воскреснува внатрешниот човек. Денес, овој празник се претворил во светски празник – со ламбички, елкички, колачиња, мисирки, подароци, торти, со полн стомак и ништо повеќе. Овие нешта навистина би можеле да ја поткрепат вистината, затоа што и убавото јадење е дел од преданието, празничната трпеза, исто така, е можност за општење и комуникација. Но, денес таа тенденција е толку сѐ погласна, што целосно ја сокрила суштината на празникот.

Истото важи и за богослужението. Зборувавме за бракот, за крштението, за Светата Литургија. Колку величествено, би рекол, дури и страшно е човек да ги живее така како што ги опишавме. И колку опасно е на крајот тие да се претворат во социјални настани, во обврски, во тоа најважното да биде сликата, светската облека, зборовите одам на венчавка кое го викаат таинство, а на крајот се покажува дека тоа е само ритуал. Така признаваме дека свадбите и крштевките се сведуваат на обреди. Но, не се. Тие се Таинство на Црквата.

Кога влегуваш во тоа специјално место, кое се нарекува храм и кое има своја специфичност, необична архитектура, сфаќаш дека ова пространство е различно од нашите куќи и продавници. Фреските имаат свое значење и пред тебе откриваат друг свет. Ако се движам кон Таинството со мисли и јазик кои го рушат него, тогаш ја губам врската што тоа ја дава. Тоа е секуларизација и затоа е опасна. Опасноста не е дека тоа може да се случи, туку дека веќе се случила. Светскиот дух веќе присуствува во Црквата.

Ние самите, бидејќи сме Христијани, треба да ја отфрлиме таа секуларизација на Таинствата. Колку суета и излишно покажување има при крштевките, а особено за време на свадбите. Дури лицата на луѓето се различни, не се препознаваат. Подобро е да склучат граѓански брак во општината на таков начин, отколку да го претвориме црковното Таинство на бракот во религиска церемонија. Многу вакви работи може да кажеме и за Светата Литургија.

Веќе кажав дека ако треба да напишам книга за боголужбите, насловот би бил „Таму каде се гледа Бог “. Всушност, Бог постои независно дали се гледа или не, дали ние го гледаме или не. На крајот од Литургијата свештеникот вели: „Со мир да излеземе!“. За тој мир се молам за време на целата Литургија: за вишен мир, за мир во целиот свет, за мирен крај на нашиот живот, за мир на сите. Всушност, тоа е небесниот мир кој станува внатрешен, ако ние сме способни да го примиме. Божјиот мир го примаме како одговор на молбите на нашите души и од храмот излегуваме со тој мир. Кога човек го живее Божјото присуство за време на богослужбите, тој влегува во општење со Него и си заминува од храмот во мир. Носејќи го тој мир во себе, тој гледа многу појасно и на својата болка, и на смртта, на своите проблеми, па дури и на гревот. Сѐ восприема на таков начин што насекаде, во сите околности може да го чувствува Божјото присуство и сила.

Се молам секојдневно да ја живееме Божјата благодат и слово и таа сила да стане опит на секој од нас!

✣✤✣

Извадок од книгата: Там, където Бог се вижда. Беседи и интервюта на Месогейски Митрополит Николай, София 2014.
Превод: Ана Масларова

✣✤✣

Извор:

https://bigorski.org.mk/slova/pouchni/tamu-kade-se-gleda-bog-vtor-del/

 

Друго:

 

 

 

 

 



dobrotoljubie

Поуки од Светите Отци

dobrotoljubie

Духовност

Октомври 20, 2024
TviTER281

Монашки и свештенички семинар во митрополијата на Киншаса (06.09.2024 21:29)

Со Божја благодат и благослов на Неговата Светост Папата и Патријарх Александриски и на цела Африка г. Теодор II, во Митрополијата на Киншаса, во Конго, се одржаа семинари за монасите и свештениците.
Јуни 30, 2024
Avraamovo.GOSTOLJUBIE

Света Троица во Стариот Завет

„Секоја енергија која од Бога се простира на творевината и се именува со многу имиња, од Отецот излегува, низ Синот се протега, а во Духот Свет се совршува“ (Свети Григориј Ниски, „За тоа дека не смее да се говори за три Бога“). Вистината за постоењето на…

За нафората

HRISTOS.nafora
Нафората е осветен леб,кој бил принесен на жртвеникот и чија средина е извадена и…

Проскомидија

TVIT602
·Што е Проскомидија? Еретиците немаат Проскомидија. Проскомидијата е уводниот дел на…

Јован Дебарски Архиепископ Охридски (30 август/12 септември)

Сеп 13, 2021 Житија 3213
Овој свет и богоносен отец наш Јован Дебранин, Архиепископ Охридски и прв ктитор на…

Свети свештеномаченик Харалампиј

Фев 23, 2020 Житија 7698
ih3387
Секој човек со своето раѓање добива лично име по кое го препознаваат во текот на целиот…

Најново од духовност

Православен календар (2)

 

22/12/2024 - недела

Божикен пост (на риба)

Зачнувањето на Света Ана; Св. Ана, мајката на Пророкот Самуил; Преп. Стефан Новосјаен; Св. Софрониј, архиепископ Кипарски;
Правила и одредби на Православната Црква за постот
Православен календар за овој месец - МПЦ

Кожувчанка

Молитви кон Пресвета Богородица за секој ден во седмицата

 Радувај се, Ти Која од ангелот ја прими радоста на добрата вест дека Бог Слово ќе прими тело од Тебе! Радувај се оти го носеше Создателот во Твојата утроба! Радувај се Ти Која го роди Бога во тело, Спасителот на светот! Повеќе...

Тропар

Тропар на св. Христови маченици Мина, Ермоген и Евграф 10 декември / 23 декември 2024

Тропар на св. Христови маченици Мина, Ермоген и Евграф 10 декември / 23 декември 2024

Велики сте вие Мино и Ермогене,кои лично Христово присуство вовашите страдања измоливте.Благодатта преку вас не само Евграфа туку и целото...

Тропар на светата Господова пророчица Ана мајка на Пророк Самоил 9 декември / 22 декември 2024

Тропар на светата Господова пророчица Ана мајка на Пророк Самоил 9 декември / 22 декември 2024

Се зарадува душата твоја во Господа,а таа радост по твоите молитви Христос ја пренесе на верните свои,о Ано смирена слугинко...

Тропар на светиот апостол Андреј Првоповикан 30 ноември / 13 декември 2024

Тропар на светиот апостол Андреј Првоповикан 30 ноември / 13 декември 2024

Како првоповикан меѓу апостолите,и брат на врховниот апостол,Андрее, моли го Владиката на сите,мир да ѝ подари на вселената,и на душите...

Духовната убавина на Богородица се пројавува и во моментот на Распнувањето на Нејзиниот Син

Тебе, Богородице поборнице – војвотко, ние слугите Твои, откако се избавивме од зло, Ти пееме победни и благодарствени песни. Ти имаш сила непобедна, од секакви опасности ослободи не за да Ти пееме : Радуј се, Невесто Неневесна! Повеќе...

Болестите според светоотечкото учење

Значи, не се надевај на лекарска вештина без благодат и не ја отфрлај своеволно, туку моли Го Бога да ја спознаеш причината за казната, а потоа моли за избавување од немоќта, трпејќи сечење, горење, горчливи лекови и сите лекарски казни Повеќе...

Свети Лука Симтерополски: Архиепископ и хирург

Едноставно е да се претпостави дека професорот – епископ, соединувајќи го во своите раце крстот и скалпелот, ги порази современиците токму со тоа необично соединување на двете разновидни сфери на активност.  Повеќе...

Духовни поуки: „Помоли се за мене“

Со Бога зборувај многу, а со луѓето малку; ако во Божјиот закон се подучуваш - ќе успееш и во едното и во другото. Повеќе...

Живот без стрес

Ако разбереме што се крие зад стресот, ако ја видиме лагата, која што се крие зад него, на крајот ќе увидиме дека не постои причина за да бидеме во стрес.. Повеќе...

Митрополит Струмички Наум - Да пораснеме барем до Стариот Завет

И не само што немаат туку се и очигледна пречка за влез во Царството Небесно, и пречка да се сфати и пренесе неговата идеја и порака. Повеќе...

Епископ Тихон Шевкунов: „НЕСВЕТИ, А СВЕТИ“

Несвети, а свети. Луѓе, кои навидум живееле во нашето секојдневие, се соочувале со проблемите со кои ние се судираме, боледувале од болести од кои ние боледуваме, често осудувани од околината, а сепак, не биле секојдневни. Луѓе, кои не се на иконите, но го предавале животот од иконите во сите нивни дела, зборови, мисли. Луѓе, за кои тишината прозборила дека се свети.  Повеќе...

ГОЛЕМАТА ТАЈНА НА ДИВЕЕВО - Кој ќе доживее, ќе види

Како дополнување на оваа тајна, еве што слушнав од устата на 84-годишната игуманија на манастирот Дивеево, Марија. Бев кај неа во почетокот на 1903 година веднаш по канонизирањето на преподобниот Серафим и заминувањето на царското семејство од Дивеево. Повеќе...

Арх. Калиник Мавролеон: Монологот БОЖЈИ

 

Те гледав кога се разбуди угрово. Чекав да ми кажеш два-три збора, да се заблагодариш за се што ти се случува, да побараш мое мислење за се што треба да правиш денес. Повеќе...

За Моето име

Поуки на грузискиот Старец Гаврил Ургебадзе за последните времиња

 

„Ѓаволот има 666 мрежи. Во времето на антихристот луѓето ќе очекуваат спасение од космосот. Тоа ќе биде и најголемата замка на ѓаволот: човештвот ќе бара помош од вонземјаните, не знаејќи дека тоа се, всушност. – демони.“ Повеќе...

Взбранной Воеводе победительная