логоFacebook  Twitter  YouTube  eMail

Кожувчанка

лого seter.jpg

 

 

Досега никој не ги прашувал родителите што тие би сакале да учат нивните деца. Се разбира, тоа би било крајно непродуктивно. Но, ако тоа (непрашување) важело и важи за сите предмети што некогаш децата ги учеле или сега ги учат во училиштата, би било коректно истото да важи и за веронауката. Зашто, наеднаш сите почнаа да се прашуваат и да ги прашуваат (родителите) дали треба или не треба да се учи веронаука. Во морето (дез)инофрмации што во последно време го исполнуваат образовниот етер, нормален здравомислечки човек сигурно си го поставува прашањето: „Што бауч е таа веронаука? Какви црни учења се кријат во неа?? Каква извитоперена личност веронауката може да направи од моето дете?

Не сум философ, и не сум теолог. Можам само да се пофалам дека имам неколку книги од двете области. Решив по метода на случаен избор да изберам една книга со философска содржина, и една книга со богословска. Сакав да проверам дали некоја од двете книги ќе внесе во мене немир, смут, неспокој, растројство или слична негативна атрибуција, и, обратно, дали ќе стекнам трошка мир, спокој, увереност и слични на нив позитивни душесостојанија при читањето. Одговорно тврдам дека изборот на текстовите е сосема случаен (без умисла). Какви, пак, духовни расположенија можат да предизвикат двата текста кај децата, оставам да проценат читателите. И да се определат: бауч ли е веронауката, или нешто друго...


Еве ги текстовите:


1. ФИЛОСОФИЈА 

Философ: Карл Густав Јунг.  Писание: „Одговор на Јов“ 

... „Меѓутоа, која е вистинската причина за историскиот настан очовечување на Бога?
 За да можеме да одговориме на ова прашање, ќе мораме да му пријдеме од подалеку. Како што видовме, Јахве поседува некаква одбојност кон употребата на своето сезнаење во однос на својата динамика на семоќност. Најинструктивен пример во тој поглед секако е неговиот однос спрема Сатаната; работите се секогаш такви што изгледа како Јахве воопшто да не е упатен во намерите на својот син. Меѓутоа, тоа доаѓа оттаму што Јахве воопшто не го користи своето сезнаење. Ова може да се објасни само на тој начин дека во толкава мера бил маѓепсан и зафатен со своите сукцесивни акти на создавање, што Јахве притоа го заборавил своето сезнаење. Сосема е сфатливо дека волшебното отелотворување на најразновидни предмети, кои никогаш порано и никаде не постоеле со таква сликовитост, го предизвикало бескрајниот занес на Бог.
...
Уште во времето на Јов, Јахве е опиен од огромната моќ и величина на својата творба. Во споредба со тоа, што значат задевањата на Сатаната и ламентациите на луѓето, ... па дури и ако ја носат опачината на Бог? Јахве изгледа сосема заборавил што значи тоа, инаку сигурно не би го игнорирал тотално човечкото достоинство на Јов.

Ако се разгледува однесувањето на Јахве во целост, сè до повторното појавување на Софија, тогаш во очи паѓа несомнениот факт дека неговата работа ја следи една инфериорна  свест. Секогаш одново се забележува недостиг од рефлексија и отсуство на однос кон апсолутното знаење. Неговата свесност се чини дека не е ништо повеќе од примитивна „awareness“. Овој поим може да се опише со свест која само забележува. „Аwareness“ не знае за рефлексија и за моралност. Само се забележува и слепо се дејствува... Денес таквата состојба психолошки би се означила како „несвесна“, а правно како „непресметлива“.  ...

Нешто слично на ова забележуваме во чудната промена до која доаѓа во однесувањето на Јахве по епизодата со Јов. Се разбира, не можеме да се сомневаме во тоа дека тој во почетокот не е свесен за моралниот пораз што го доживеал со Јов. Навистина, во неговото сезнаење, овој факт отсекогаш постоел и не е незамисливо дека тоа знаење, несвесно и постепено, го доведува (Јахве) во ситуацијата со Јов да постапи толку неразумно за, по пат на двобој, со тоа да стане свесен за нешто, доаѓајќи до одредено сознание. Сатана, кому не без причина подоцна му е дадено името Луцифер, умеел почесто и подобро да го користи сознанието отколку неговиот татко. Изгледа дека меѓу божјите синови тој бил единствениот кој развивал толку многу иницијатива. Во секој случај, тој бил оној кој на Јахве му ги создавал оние непредвидени тешкотии за кои во сезнаењето се знаело дека се нужни, дури и неопходни...

Победата на победениот и на угнетениот е очигледна: Јов морално стоел повисоко од Јахве. Творбата, во тој поглед, го надраснала Творецот. ... Надмоќта на Јов не може веќе да се отстрани од светот. Со тоа настанала една ситуација која навистина бара за неа да се размислува и да се рефлектира. Од таа причина, Софија се вмешува. Таа го поддржува неопходното самонабљудување, овозможувајќи ја на тој начин одлуката на Јахве да стане човек.“...

[„Одговор на Јов“. Превод Ѓоргија Мишков, „Ѓурѓа“, 2007 (Страници 61-64)]

 

2. БОГОСЛОВИЕ

Богослов: Св. Ефрем Сириски. Писание: „За стравот Божји и за последниот Суд.“

Навистина е почеток на мудрост стравот Господов. Мудар е оној кој се бои од Господа. А кој се бои од Господа, тој ги држи сите заповеди Негови, и во целост ја исполнува волјата Негова и го извршува секој збор Негов.
Стравот Божји е врв на сите знаења: каде што него го нема, таму нема да најдеш ништо добро.
Патот Господов е прав пат; по него одат мудрите; а кој не оди по тој пат, тој скита во безизлезни несреќи.
...
Кој се бои од Господа, тој е над секој страв. Тој ги отстранил и ги оставил далеку зад себе сите ужаси на овој век.
...
Смртта, којашто му е страшна на секого и којашто предизвикува ужас кај смтрниците, на богобојазлив човек му изгледа како гозба. Дури и смртта се плаши да му се приближи на оној кој се бои од Бога, и дури тогаш му се приближува кога ì е наредено да ја раздвои неговата душа од телото.
...
Каде што превладува страв Божји, таму владее смирение...
Но, бидејќи престанавме да се боиме од Бога, пред Кој сè трепери, ние се боиме од животните коишто се под наша власт и коишто во самиот почеток ни ги предал нашиот Творец да ни служат: не за да се плашиме од нив, туку тие да се плашат од нас.
Ние го изопачивме прекрасниот поредок, така што сега се плашиме и бегаме од животните, затоа што веќе го немаме во себе стравот Божји. Не се плашиме од Бога, но затоа се плашиме од животните. Бидејќи не ги почитуваме заповедите Божји, чувствуваме ужас дури и од бубачки. Со страв бегаме од гнасен и одвратен црв. Бог ни одредил да го газиме со нозете, а ние со ужас трепериме пред него.

Се плашиш од проколнатата змија, а не се плашиш од Бога? Од шкорпија бегаш со ужас, а не трепериш пред Божјото слово? Лавот во тебе предизвикува смртен страв, од мечка, тигар и од пес бегаш во ужас и во трепет. Но стравот Божји во јамата ги врза во окови лавовите коишто беа затворени со праведникот кој се боеше од Бога. Телото на светиот за забите нивни беше како железо, и тој ги скроти ѕверовите зашто беше исполнет со страв Господов.

Бидејќи престанавме да се боиме од севишниот Бог, дојде гревот со своите ужаси и нè наведе на страв и трепет. Кој прави грев, гревот во него предизвикува страв, и човекот мора пред него да трепери и да го сокрива; зашто, гревот е смртен отров. Гревот со себе носи страв и мора да се сокрива веднаш откако ќе биде сторен; затоа што не сака да се разоткрие колку е гнасен и погибелен. 

Бидејќи гревот е гнасен, тој се крие; бидејќи е отров, тој се сокрива; а кога не би бил толку омразен, не би се стремел кој тајност, и кога не би бил толку отровен, не би сакал да остане во тајност. Од човек што прави грев, самиот грев бара човекот да се плаши од него, да го сокрива во себе и да не го покажува, зашто, инаку, би се видела сета гнасотија на гревот. Гревот се бои од прекор, го избегнува срамот, зашто се срами од својата унакажаност и не сака да види светлина. Окото избегнува и да го погледне оној што има одвратно лице, а оној што има прекрасно лице, окото сака да го гледа. Бидејќи темнината е особено гнасна, ниту едно око не сака да ја види, а бидејќи светлината е особено пријатна, ниедно око не може да ì се изнагледа. Гревот лази во темнината и бега од светлината; зашто, кога би се покажал во светлината, секој би бегал од него. Гревот талка во темнината и се стресува од најмал звук. Кој прави грев, се плаши и од сопствениот глас.

Ако тајното извршување грев предизвикува толкав страв кај грешникот, колку ли ќе биде голем неговиот ужас кога гревот ќе се разобличи? И ако гревот уште тука го фрла грешникот во таков ужас, какво ли измачување ќе предизвика во него кога ќе застане пред Судијата? И крадец и прељубник чувствуваат срам кога ќе ги види еден човек; каков ли срам ќе ги обземе кога ќе мораат да застанат таму каде што ќе ги гледаат и небото и земјата?“

Резиме:

Философијата е наука која отсекогаш се изучувала во образовниот систем. И никој не се потресувал и не се потресува поради тоа. Ниту еден денешен родител не се запрашал дали постои опасност по духовното здравје на неговото дете од изучувањето на бладањата на философите. И ниту еден политичар нема да ја гради својата предизборна кампања врз паролата: „Долу философијата“. Но, затоа секој сака да профитира од веронауката. Секој на свој начин. А само едно е потребно: Никој никого ништо да не го прашува, и веронауката да стане обичен предмет, како и секој друг, а не бауч и за родителите и за децата, и за општеството во целина.


(А писанието ова го посветувам на извесна г-ѓа Најчевска. Така ми сугерираат некои коментари на текстот „Школско богословие“, објавен на овој Портал.)

Подготвил (набрзина): Михајловиќ Драган (недоктор по телолошки и философски науки)

 2008-05-26 19:15:24

 

Во врска со овој текст:

Oblaci.temni.jpg

 

 Во лето Господово 2020

За богословскиот опит и академското богословие II

May 27, 2008 by отец Милан

 

 

 Можеби ова што сега ќе го напишам ќе изгледа противречно на напишаното во претходниот текст. Сепак, го прземем тој ризик, за да не се случи некои работи да останат недоречени. „Човекот е она што го јаде“ – и колку да не би му се бендисала на Фоербах веќе широко распространетата православна интерпретација на овие негови зборови, сепак истата останува применлива како во контекстот на литургијата, така и во контекст на подвижништвото во целина. Пренесено во нашиов контекст – човекот станува она што го чита, т.е. она што интелектуално го восприема, со што интелектуално се храни (меѓу другото оваа форма на богопричестување – која отец Александар Шмеман ја нарекува „света тајна на словото“ – особено бива нагласена кај свети Никола Кавасила).

Таа храна понатаму следува да се преработи. Со други зборови, потребно е време и подвиг на постојано и молитвено „прежвакување и варење“ на восприменото, како човек тоа навистина лично би го воспримил. Дел од тоа „преџвакување и варење“ е систематизирањето на восприменото и негово изразување со јазикот на „современото систематско богословие“. Но тоа не е целта и крајот на подвигот. Мислам дека дури после години вакво работење (повторно подвлекувам – тоа работење не може да биде изолирано од комплетниот литургиско-аскетски ангажман на целиот човек) настапува „ослободување од цитатите, фуснотите и академизмот воопшто“…

Тоа ниту значи дека „цитатите, фуснотите и академизмот“ се нешто лошо, ниту дека после таквото „ослободување“ повеќе никогаш нема да ни затребаат. Напротив, тоа значи дека ваквиот степен на сопствено имплантирање во преданието на Црквата отвара нови димензии за изразување и разгрнување на истото. Се преминува од степен на интерпретација и систематизација – во степен на мултидимензионално ангажирање на истото во секој можен план на човечкото суштествување. И тука станува збор за слободно творештво, кое „не ги укинува законитостите на систематското богословие“ – туку „ги исполнува“. Акедемската форма може подеднакво да биде заменета со друга, но може и да остане, бидејќи формата тогаш нема да биде од пресудно значење за изкажаното.

Ова што го пишувам, се разбира, не го пишувам од сопствено искуство. Го пишувам имајќи пред себеси еден куп најразлични студии и текстови кои се занимаваат со проблематика која е во суштина богословска. Контрастот помеѓу „стерилниот академизам“ и „живото предание“ дефинитивно не може да се согледа од формата во која овие текстови се напишани. Формата е поовеќе или помалку истата. Но духот кој е содржан во овие текстови и кој произлегува од нив е различен. Повторно ќе го спомнам Флоровски – академската рамка ни најмалну не ја намалува живоста на неговите текстови. Тој човек е творечки совршено слободен – независно дали станува збор за беседа или студија, напишаното од него просто дише со духот на светите отци. Тоа не е случај со текстови на други автори, кои со философијата на светите отци се занимаваат како да прават хемиски експерименти или да коват железни алатки. Она што е невозможно во природните науки или во занаетите – имено соединувањето со предметот на своето занимание – во теологијата е императив! И тука буквално станува збор за причестување и за едно светотаинско содејствување на Бога и човекот, во кое човекот успева да ги погледне нештата од божествената („обратна“) перспектива и совршено автентично да прозбори за нив.

 

 

Извор



dobrotoljubie

Поуки од Светите Отци

dobrotoljubie

Духовност

Октомври 20, 2024
TviTER281

Монашки и свештенички семинар во митрополијата на Киншаса (06.09.2024 21:29)

Со Божја благодат и благослов на Неговата Светост Папата и Патријарх Александриски и на цела Африка г. Теодор II, во Митрополијата на Киншаса, во Конго, се одржаа семинари за монасите и свештениците.
Јуни 30, 2024
Avraamovo.GOSTOLJUBIE

Света Троица во Стариот Завет

„Секоја енергија која од Бога се простира на творевината и се именува со многу имиња, од Отецот излегува, низ Синот се протега, а во Духот Свет се совршува“ (Свети Григориј Ниски, „За тоа дека не смее да се говори за три Бога“). Вистината за постоењето на…

За нафората

HRISTOS.nafora
Нафората е осветен леб,кој бил принесен на жртвеникот и чија средина е извадена и…

Проскомидија

TVIT602
·Што е Проскомидија? Еретиците немаат Проскомидија. Проскомидијата е уводниот дел на…

Јован Дебарски Архиепископ Охридски (30 август/12 септември)

Сеп 13, 2021 Житија 3227
Овој свет и богоносен отец наш Јован Дебранин, Архиепископ Охридски и прв ктитор на…

Свети свештеномаченик Харалампиј

Фев 23, 2020 Житија 7720
ih3387
Секој човек со своето раѓање добива лично име по кое го препознаваат во текот на целиот…

Беседи

Која е таа цел?

Која е таа цел?

„За жал, постои незнаење кај луѓето што се надвор од Црквата, но и кај многумина што се во Црквата.Тие мислат дека целта на нашиот живот е, во најдобар случај, само...

Жарко Ѓорѓиевски: Беседа,13. октомври 2024 година

Жарко Ѓорѓиевски: Беседа,13. октомври 2024 година

Како што постојат места на земјата на кои успева само еден вид растение и нема такви други места на кои истото растение би растело, така и во Црквата Христова постои...

 Aрхим. Георги Капсанис: ВО ЗНАК НА НАШАТА ЉУБОВ

Aрхим. Георги Капсанис: ВО ЗНАК НА НАШАТА ЉУБОВ

Незамисливо е да се биде христијанин без подвиг и крст. Оној што води лесен живот не може да се нарече христијанин. Некои луѓе отсекогаш верувале дека христијанин е оној кој...

Отец Александар Шмеман: Воздвижение на Чесниот Крст

Отец Александар Шмеман: Воздвижение на Чесниот Крст

Тоа бил празникот на христијанското царство, кое се родило под закрилата на Крстот, во денот кога царот Константин го видел Крстот над кој пишувало:: „Со ова ќе победиш…” Тоа е...

Митрополит Софрониј - ПРОПОВЕД ЗА РОЖДЕСТВО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Митрополит Софрониј - ПРОПОВЕД ЗА РОЖДЕСТВО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Во Ветената земја - Палестина, дадена на израилскиот народ од Бога, во планините на Галилеја се наоѓа градот Назарет. Во тоа време тој бил толку непознат и малку важен, што...

Свети Јован Крстител беше испратен од Бог да ги повика луѓето на покајание

Свети Јован Крстител беше испратен од Бог да ги повика луѓето на покајание

Самиот тој, со својот начин на живот, е олицетворение на покајанието. И нормално, не би ни можел да биде повикан од Бог да проповеда покајание ако целата негова сила не...

БОГОРОДИЦА

БОГОРОДИЦА

„Испитувајќи што му е најпотребно на молитвеникот за да беседи со Бог, по кој пат доаѓа молитвата, Богородица го пронаоѓа свештеното тихување..., оддалеченост од светот, заборав на сè земно и...

Св. Јован Кронштатски - Слово на денот на Успение на Пресвета Богородица

Св. Јован Кронштатски - Слово на денот на Успение на Пресвета Богородица

И колку славно било Нејзиното успение! Со каква светлина сјаело Нејзиното пречисто лице. Колку прекрасно, неописливо, неспоресливо благоухание извирало од нејзиното пречисто, приснодевствено тело, како што пишува св. Дионисиј Ареопагит,...

Свети Лука (Војно - Јасеницки): СЛОВО ЗА УСПЕНИЕТО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Свети Лука (Војно - Јасеницки): СЛОВО ЗА УСПЕНИЕТО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Многу е важно правилно да разбереме и да ги запомниме зборовите на тропарот на великиот празник на Успението на Пресвета Богородица: „... По Успението не си го оставила светот, Богородице...’’.Нејзината...

« »

Најново од духовност

Православен календар (2)

 

28/12/2024 - сабота

Божикен пост (пост на масло)

+Светиот свештеномаченик Елевтериј; Свети Стефан Исповедник Сурожски; Преподобен Павле во Латра; Преподобен Пард Отшелник;
Правила и одредби на Православната Црква за постот
Православен календар за овој месец - МПЦ

Кожувчанка

Молитви кон Пресвета Богородица за секој ден во седмицата

 Радувај се, Ти Која од ангелот ја прими радоста на добрата вест дека Бог Слово ќе прими тело од Тебе! Радувај се оти го носеше Создателот во Твојата утроба! Радувај се Ти Која го роди Бога во тело, Спасителот на светот! Повеќе...

Тропар

Тропар на светиот Божји пророк Агеј 16 декември / 29 декември 2024

Тропар на светиот Божји пророк Агеј 16 декември / 29 декември 2024

Глас 2Агее свети пророче, ти кој поведен беше, храмот Господов духовно да го осознаеш, оној кој човек не го гради,туку Господ...

Тропар на светиот Христов свештеномаченик Елевтериј Илирски и неговата мајка Антија 15 декември / 28 декември 2024

Тропар на светиот Христов свештеномаченик Елевтериј Илирски и неговата мајка Антија 15 декември / 28 декември 2024

Глас 3Свети свештеномачениче Елевтерие,ти кој ѕверови скротуваше, со благодат Божја срца човечки лекуваше,Христос преку тебе луѓе во ангели приведе

Тропар на светите Христови маченици Тирс, Левкиј, Калиник, Филимон, Аполониј и други со нив 14 декември / 27 декември 2024

Тропар на светите Христови маченици Тирс, Левкиј, Калиник, Филимон, Аполониј и други со нив 14 декември / 27 декември 2024

Маченици свети Христови, вие кои со благодат Господова огнот во вас го скротивте,  а силата негова во ревност за Бога ја...

Духовната убавина на Богородица се пројавува и во моментот на Распнувањето на Нејзиниот Син

Тебе, Богородице поборнице – војвотко, ние слугите Твои, откако се избавивме од зло, Ти пееме победни и благодарствени песни. Ти имаш сила непобедна, од секакви опасности ослободи не за да Ти пееме : Радуј се, Невесто Неневесна! Повеќе...

Болестите според светоотечкото учење

Значи, не се надевај на лекарска вештина без благодат и не ја отфрлај своеволно, туку моли Го Бога да ја спознаеш причината за казната, а потоа моли за избавување од немоќта, трпејќи сечење, горење, горчливи лекови и сите лекарски казни Повеќе...

Свети Лука Симтерополски: Архиепископ и хирург

Едноставно е да се претпостави дека професорот – епископ, соединувајќи го во своите раце крстот и скалпелот, ги порази современиците токму со тоа необично соединување на двете разновидни сфери на активност.  Повеќе...

Духовни поуки: „Помоли се за мене“

Со Бога зборувај многу, а со луѓето малку; ако во Божјиот закон се подучуваш - ќе успееш и во едното и во другото. Повеќе...

Живот без стрес

Ако разбереме што се крие зад стресот, ако ја видиме лагата, која што се крие зад него, на крајот ќе увидиме дека не постои причина за да бидеме во стрес.. Повеќе...

Митрополит Струмички Наум - Да пораснеме барем до Стариот Завет

И не само што немаат туку се и очигледна пречка за влез во Царството Небесно, и пречка да се сфати и пренесе неговата идеја и порака. Повеќе...

Епископ Тихон Шевкунов: „НЕСВЕТИ, А СВЕТИ“

Несвети, а свети. Луѓе, кои навидум живееле во нашето секојдневие, се соочувале со проблемите со кои ние се судираме, боледувале од болести од кои ние боледуваме, често осудувани од околината, а сепак, не биле секојдневни. Луѓе, кои не се на иконите, но го предавале животот од иконите во сите нивни дела, зборови, мисли. Луѓе, за кои тишината прозборила дека се свети.  Повеќе...

ГОЛЕМАТА ТАЈНА НА ДИВЕЕВО - Кој ќе доживее, ќе види

Како дополнување на оваа тајна, еве што слушнав од устата на 84-годишната игуманија на манастирот Дивеево, Марија. Бев кај неа во почетокот на 1903 година веднаш по канонизирањето на преподобниот Серафим и заминувањето на царското семејство од Дивеево. Повеќе...

Арх. Калиник Мавролеон: Монологот БОЖЈИ

 

Те гледав кога се разбуди угрово. Чекав да ми кажеш два-три збора, да се заблагодариш за се што ти се случува, да побараш мое мислење за се што треба да правиш денес. Повеќе...

За Моето име

Поуки на грузискиот Старец Гаврил Ургебадзе за последните времиња

 

„Ѓаволот има 666 мрежи. Во времето на антихристот луѓето ќе очекуваат спасение од космосот. Тоа ќе биде и најголемата замка на ѓаволот: човештвот ќе бара помош од вонземјаните, не знаејќи дека тоа се, всушност. – демони.“ Повеќе...

Взбранной Воеводе победительная