Овде во Сихастрија станале познати неговите аскетски подвизи. Не јадел ништо, додека не завршел со исповедање на народот, а исповедал понекогаш и по 15 часови без прекин; спиел многу малку и тоа само после полноќ, седејќи на мала клупа. Од своето молитвено правило никогаш не отстапил сѐ до самата смрт.

 Има ли поедноставни зборови со кои би се опишала суштината и значењето на Христовата наука, отколку зборовите кои Христос ги употребил во денеска слушнатата приказна за сејачот и семетo Има ли поразбирлива споредба сокоја би се опишала состојбата на човечките души, кои на различен начин ја прифаќаат Христовата вистина.

Бидејќи, кој се срами од Мене и од зборовите Мои, од него ќе се засрами и Синот Човечки, кога ќе дојде во славата Своја, и на Отецот и на светите ангели.
27.     Вистина ви велам, овде стојат некои, што не ќе вкусат смрт, дури не го видат царството Божјо.”

Одамна не се плашам од ништо
и си го барам, со огин што гори
и не изгорува
одамна не му верувам на умот
кој е бесно куче што лае
и не може да престане

По ова јасно Светиот Дух ни дава до знаење и ни открива со самото тоа што поставува запирка и потоа укажува Македонец а не човек од Македонија што значи дека Македонец е поим и чувство на некој кој се стреми и моли за спасние од Бог а не и секој кој живее во Македонија, што можеме и тоа денес јасно да го увидиме..

Всушност, овие побожни браќа му го предадоа на отец Партениј сребреното ковчеже со мошти од Света Параскева, како и три сребрени престолни крста, коишто биле украдени од Манастирот на Пресвета Богородица – Пречиста, Кичево, на 11 декември 2014 година

Зрното на верата посеано во човечките души, раѓа живот. Оној кој искрено верува, го љуби својот небесен Отец и се потчинува на Неговата воља.  А Неговата воља е совршеноста на човекот. Господ Исус Христос ја протолкувал симболиката на целата парабола по барање на апостолите. И кога сееше едно семе падна покрај патот, па беше изгазено, или исколвано од птиците,...

Пoкајаниeтo нe e самo за eдeн час или за eдeн дeн. Тoа трeба да бидe нашe внатрeшнo занимањe дo крајoт на живoтoт. Сeкoја нoќ гo навлажнувам лeглoтo мoe, гoвoри Давид. Сo тoа нe сe вeли дeка прeку дeн нe трeба дe сe каeмe, туку дeка изливoт на душeвнoтo пoкајаниe e пoудoбнo нoќe oткoлку прeку дeн.

Божјата благодат му помага на човекот тогаш кога Господ ја гледа неговата „добра волја“, и „добра желба“, кога човековата душа објавува вистинска решителност: и кога што и да ѝ биде сторено, и кога меѓу илјада искушенија, трпејќи сѐ, вели: и ако треба да умрам нема да Го оставам за да му угодам на гревот и непријателот (св. Макариј Велики).

Што е вистинско послушание сме сфатиле дури ако во отсуство на духовникот, замислувајќи го неговиот лик, мислиме дека тој е пред нас и одбегнуваме секаков разговор, или збор, или јадење, или сон, или што и да е друго коешто според нашето мислење би можело да му биде непријатно.

Не залажувајте се себеси, слушајќи ги оние кои работат со „молитви’’, со „црковни свеќи’’, ги советуваат клиентите да појдат во црква и т.н. Ние знаеме дека сите натприродни појави (и вештини) можат да бидат едно од од двете природи: или од Бога (на пример- чудеса кои се појавуваат кај светите угодници), или да не се од Бога... Трето- не е дадено.

„Кога се молиме со болка и со смирение, Бог ја слуша молитвата и одговара согласно со она што ни е од полза.“

Дошол еднаш тој во манастирот на посета, а и заради духовна корист на браќата. По вообичаените заемни поздравувања, тие пошле во светата Божја црква да отслужат служба. Блажениот Павле внимателно го набљудувал секој што влегувал во црква за да види со какво

Душевен мир се стекнува преку скрби. Писмото вели: Влеговме во оган и вода, и Ти нé изведе на слобода (Пс. 65:12). Патот на оние кои сакаат да Му угодат на Бога, минува преку многу скрби. Како ќе ги ублажуваме светите маченици заради страданијата што ги претрпеле за Бога, штом не можеме да истрпиме една треска?

Старецот Сава од манастирот Филотеј ми раскажа дека за време на големиот глад во 1917 година, монасите од манастирот Ивирон, гледајќи дека залихите во нивните магацини се намалуваат, го редуцирале давањето милостиња. Всушност, скржавиот надзорник инсистирал сосема да се престане со давањето милостиња.

Палењето кандило го симболизира принесувањето како жртва на нашата почит и чест кон Бога и кон Неговите светии.
Ја симболизира, исто така и светлината Христова, којашто го просветлува секој човек, а ја претставува и Господовата заповед дека ние, Христијаните, треба да бидеме светлина на светот.