Свети Алексиј човек Божји

Различни се патиштата по коишто Бог ги води оние што сакаат да Му угодат и да го исполнат Неговиот закон. Во времето на царот Хонориј во Рим живееше високиот царски достоинственик Ефтимијан, многу угледен и многу богат. И тој и жена му Аглаида животот го минуваа богоугодно. Иако беше богат, Ефтимијан само еднаш дневно седнуваше на трпеза, и тоа по залезот на сонцето. Имаа син единец, овој Алексиј, кој кога порасна го принудија да се ожени. Но ноќта по свадбата тој не само што ги остави жената и домот на својот татко туку седна на кораб и отиде во градот Едеса во Месопотамија, каде што беше прочуениот неракотворен лик на Господ Исус, испратен од Него Самиот за царот Авгар. Откако му се поклони на овој лик Алексиј се облече во руво на просјак и како таков живееше во тој град полни седумнаесет години, непрестајно молејќи Го Бога во припратата на црквата на Пресвета Богородица. Кога таму се прочу како богоугодник, се уплаши од човечката слава и замина оттаму, седна на кораб што оди за Лаодикија, но по Божја Промисла коработ беше носен и доплови дури до Рим. Сметајќи го ова за прст Божји, Алексиј смисли да отиде во домот на својот татко и таму како непознат да го продолжи својот подвиг. Татко му не го препозна, а од милосрдие му дозволи да живее во една визба во неговиот двор. Овде Алексиј помина уште седумнаесет години, живеејќи само на леб и вода. Слугите го малтретираа на разни начини, но тој претрпе сѐ. А кога му се приближи крајот, напиша една хартија, ја стегна во рацете, легна и издивна, на 17 март 411 година. Тогаш во црквата на Светите апостоли стана во присуство на царот и на патријархот откровение во вид на глас кој рече: „Побарајте го човекот Божји“. Малку по ова се откри дека тој човек Божји е во куќата на Ефтимијан и по долго распрашување дознаа дека станува збор за оној просјак. Кога влегоа го најдоа мртов во неговата визба, а во лицето блескаше како сонце. Од онаа хартија неговите родители дознаа дека е тоа нивниот син Алексиј, а невестата којашто триесет и четири години живееше без него го виде нејзиниот маж, па сите ги обзеде неизмерна тага. По ова сепак се утешија, гледајќи дека Бог го прослави Својот угодник. Од допирот на неговото тело се лечеа многубројни болни и од него потече благоухано миро. Го погребаа во ковчег од мермер и смарагд. Главата се наоѓа во Светата Лавра на Пелопонез.

Светиот маченик Марин

Тој беше војник. Не само што не сакаше да им принесува жртви на идолите туку и жртвите што ги принесоа другите ги растури и со нозе ги изгази. За ова го мачеа и го убија со меч во 3 век. Еден сенатор Астериј, облечен во бела скапоцена облека, го набљудуваше мачењето на Св. Марин. И толку се одушеви од верата во Христа, Којшто им дава толкава храброст на Своите следбеници, што самиот на грб го зеде телото на маченикот и чесно го погреба. Кога го видоа тоа незнабожците и него го убија како христијанин.

 Евангелие и поука за 30/03/2020

 
Паримија на денот: Книга пророк Исаија 37:33-38;38:1-6

33.     Поради тоа вака вели Господ за асирскиот цар: „нема да влезе тој во овој град, ниту ќе фрли таму стрела, и нема да се доближи до него со штит, ниту ќе ископа опкоп околу него;
34.     по кој пат дошол, по истиот и ќе се врати, но во тој град нема да влезе, вели Господ.
35.     Јас ќе го бранам овој град, за да го спасам поради Себе и заради Мојот слуга Давида.”
36.     Тогаш излезе ангел Господов и погуби во асирскиот логор сто и осумдесет и пет илјади души. Утредента станаа, и, ете, насекаде имаше само мртви тела.
37.     И отстапи Сенахирим, царот асирски, та си отиде, се врати и живееше во Ниневија.
38.     И кога се клањаше во домот на својот бог Нимрох, синовите негови Адрамелех и Сарасар го убија со меч, а самите избегаа во Араратската земја. И место него стана цар синот негов Асардан.
1.     Во тие дни Езекија се разболе смртно. И дојде кај него пророкот Исаија, синот Амосов, и му рече: „Вака вели Господ: направи завет за домот свој, зашто ќе умреш, нема да оздравиш.”
2.     Тогаш Езекија се сврте со лицето кон ѕидот и се помоли на Господа велејќи:
3.     „О, Господи! Сети се, дека јас одев пред Твоето лице верно и со предано срце кон Тебе и вршев она што беше угодно пред Твоите очи.” И силно заплака Езекија.
4.     И дојде словото Господово кон Исаија и му беше речено:
5.     „Оди, кажи му на Езекија: вака вели Господ, Бог на татка ти Давида: ја чув твојата молитва, ги видов твоите солзи, и ете, додавам кон твоите дни уште петнаесет години,
6.     ќе те спасам тебе и овој град од раката на царот асирски. Да, ќе го зачувам тој град.

Паримија на денот: Прва книга Мојсеева (Битие) 13:12-18

12.     Аврам се насели во земјата Хананска, а Лот се настани меѓу градовите на околината, преместувајќе се сe до Содом.
13.     Луѓето, пак, во Содом беа лоши, и многу грешни пред Бога.
14.     И му рече Бог на Аврама, откако Лот се оддели од него: „Крени ги сега очите свои, па погледни од местото, каде што си, на север и на југ, на исток и на запад,
15.     зашто целата земја, што ја гледаш, ќе ти ја дадам тебе и на потомството твое довека;
16.     ќе го умножам потомството твое да биде колку што е песокта на земјата; ако некој може да ја изброи песокта на земјата, тоа ќе може да го изброи и потомството твое.
17.     Стани и изоди ја оваа земја во должина и во широчина, зашто ќе ти ја дадам тебе и на потомството твое довека.”
18.     И Аврам ги крена шаторите свои, и отиде да се насели кај дабот Мамре, што беше во Хеврон, и таму Му направи жртвеник на Господа.

Паримија на денот: Книга Мудри Соломонови изреки 14:27-35;15:1-4

27.     Стравот Господов е извор на животот, извор што оддалечува од мрежите на смртта.
28.     Во многуброен народ е величието на царот, а кога нема народ – пропаст е за господарот.
29.     Кај трпеливиот човек разум има многу, а лутиот полн е со глупости.
30.     Кроткото срце е живот за телото, а зависта е гнилеж за коските.
31.     Кој притеснува сиромав, го навредува неговиот Создател, а кој Го почитува Создателот, му прави добро на оној што е во нужда.
32.     За своето зло нечесниот ќе биде отфрлен, а праведниот и при смртта ќе има надеж.
33.     Мудроста почива во срцето на разумниот, а во срцето на безумниот не се јавува.
34.     Правдата подига народ, а беззаконието ги срамоти племињата.
35.     На царот мил му е разумниот слуга, а се разгневува против оној, кој го посрамува.
1.     Гневот и разумни погубува. Кроткиот одговор гневот го ублажува, а навредлив збор јарост предизвикува.
2.     На мудрите јазикот добри знаења искажува, а на безумните устата глупост им објавува.
3.     Очите Господови се на секое место: тие ги гледаат лошите и добрите.
4.     Кроток јазик е дрво на животот, кој го запазува – ќе се исполни со дух.

Поука на денот: Старец Софрониј Сахаров
Кога сме собрани сите заедно, должни сме да бидеме како еден човек, според образот на Троичниот Бог, Кој е само Еден Бог! Ова не можеме да го постигнеме освен преку восприемањето на Светиот Дух во себе. Доколку имаме внатрешно безредие на нашите лоши помисли, напорите ќе ни бидат безуспешни. Како да се здобиеме со оваа благодат? Како да живееме, та Бог и Неговиот Свет Дух да се вселат во нас? Треба да бидеме послушни! Само ако постојано внимаваме на нашиот брат, успеваме да создадеме во нас еден вид ‘радар’, за да го почувствуваме она што другите го мислат, нивната волја и духовната состојба. Наспроти тоа, без послушание, особено, ако прво го бараме нашиот спокој, ќе бидеме одделени од другите и ќе бидеме несложни.

Поука на денот: Старец Софрониј Сахаров
Бог може да го допре духот на човекот и на непосреден начин да му го даде самопознанието. Постои голема разлика помеѓу ова познание и она што се стекнува во теолошките школи. Може да е многу опасно да се студира теологија, без егзистенционален опит на животот, во Духот Христов. Во опасност сме, навистина да ја изучуваме теологијата во нејзините апофатички форми, како философија или поезија. Во опасност сме да присвоиме некој погрешен став, да се сметаме себеси како нешто големо, што е доволно за да се загубиме. Должни сме да бараме во животот еден друг вид на вдахновение, во Христа.

Свети Силуан Атонски

Колку голема радост за нас е тоа што Господ, не само што ни ги простува гревовите, но и Самиот Себеси ѝ се дава на душата да Го познае, кога таа се смирува. И најбедниот може да се смири и да Го познае Бога со Светиот Дух. Не се потребни ниту пари, ниту имоти, за да се познае Бог, туку само смирение. Господ се дава Себеси за бадијала, само заради милоста. Порано јас не го знаев тоа, а сега секој ден и час, секоја минута, јасно ја гледам милоста Божја. Господ дава мир дури и во сон, а без Бога нема мир во душата. На мнозина, заради гордоста на нивниот ум, Господ не им дава да Го познаат, а тие мислат дека многу знаат. И што им вреди нивното знаење, кога не Го знаат Господа, не ја знаат благодатта на Светиот Дух, не знаат како таа доаѓа и заради што се губи. Но да се смириме себеси, браќа, и Господ сè ќе ни покаже, како татко кој ги љуби своите деца и сè им покажува

Saint Alexis, the Man of God

Varied are the paths upon which God leads those who desire to please Him and to fulfill His Law. There lived in Rome at the time of Emperor Honorius a high-ranking dignitary, Euphemian, who was highly respected and extremely wealthy. He and his wife, Algae, led a God-pleasing life. Even though he was wealthy, Euphemian sat at the table once a day, only after the setting of the sun. He had an only son, Alexis, who, when he had reached the age of maturity, was compelled to marry. But on that same night, he left not only his wife but the home of his father as well. Alexis boarded a boat and arrived at the city of Edessa in Mesopotamia, where there was a renowned image of our Lord, sent there by our Lord Himself to Emperor Abgar. Having venerated this image, Alexis clothed himself in the dress of a beggar and, as such, lived in the city for seventeen years, continually praying to God in the vestibule of the Church of the Holy Mother of God. When it became public that he was a man of God, he became frightened of the praise of men, departed Edessa and boarded a boat and traveled to Laodicea. According to God's Providence, the boat was carried away and sailed all the way to Rome. Considering this to be the finger of God, Alexis decided to go to the house of his father and there, as an unknown, continued his life of self-denial. His father did not recognize him but out of charity allowed him to live in his courtyard in a hut. Alexis remained here for seventeen years living only on bread and water. Mistreated by the servants in various ways, he endured all to the end. When his end approached, he wrote a letter, clenched it in his hand, laid down and died on March 17, 411 A.D. At the same time there was a revelation in the Church of the Twelve Apostles, and in the presence of the emperor and the patriarch, a voice was heard which said, "Seek out the Man of God." Shortly after that, it was revealed that this Man of God resided at the house of Euphemian. The emperor along with the pope and an entire retinue arrived at the home of Euphemian and after a lengthy discussion learned that the beggar was that "Man of God." When they entered his hut, they found Alexis dead but his face shown as the sun. From that letter his parents learned that it was their son Alexis. Also, his bride, who for 34 years lived without him, learned that he was her husband. All were overcome with immense grief and pain. Later, they were comforted after seeing how God glorified His chosen one. By touching his body, many of the sick were healed, and from his body flowed sweet-smelling oil (Chrism). His body was buried in a sarcophagus of marble and jasper. His head reposes in the Church of St. Laurus in the Peloponnese.

Holy Martyr Marinus

Marinus was a soldier. Not only did he not want to offer sacrifices to the idols, but if others made sacrifices, he scattered and trampled them under his feet. As a result of this, Marinus was tortured and beheaded in the third century. A certain Senator, Astyrius, clothed in a priceless white garment witnessed the suffering of St. Marinus. Astyrius was so overcome with enthusiasm for the Faith of Christ, Who gives to His followers so much courage, that he placed the martyred body on his shoulders, removed it and buried it with honors. Upon seeing this, the pagans murdered him also as a Christian.

Извор: Бигорски манастир