Во понеделникот од Страсната седмица е сеќавањето на блажениот и праведен Јосиф и на смоквата која Господ ја проколна и со тоа ја исуши.
Мудриот Јосиф се покажа како праведен управник. Слава Ти, дарителу на жито.
Синагогата еврејска Господ ја спореди со смоквата лишена од духовни плодови и ја исуши проколнувајќи ја. Да бегаме од таква судбина.
Синаксар
Ете, Младоженецот доаѓа на полноќ и блажен е оној слуга кој ќе го најде буден, недостоен е пак, оној, кој ќе го најде кај дреме. Внимавај, душо моја, сонот да не те совлада, да не бидеш на смрт предадена и оставена надвор од Царството. Но, вразуми се и воскликни: Свет, свет, свет си Боже, заради Богородица, помилуј нè!
Утрена, Велик понеделник
Поттикнат од Твоето Милосрдие, Христе наш Добротворе, Ти доброволно си излегол на Своето страдање, сакајќи да нè избавиш од страдања и осуда во адот. Затоа сите пееме пофалби на светото Твое страдање и го славословиме Твоето самопонижување, Спасителе.
Повечерие, Велик понеделник
Читање од Светото Писмо:
Свето Евангелие по Матеј 22, 15-46; 23, 1-39
Подготви: А.Л.
Од Верскиот календар на МПЦ
Свети Артемон, епископ Селевкиски
Роден и воспитан во Селевкија. Кога Св. апостол Павле дојде во тој град го виде Артемон, уште повеќе го утврди во верата во Христа и го постави за епископ на Селевкија. Артемон управуваше со словесното стадо Христово со љубов и со ревност, беше лекар на човечките души и тела и во вечноста се пресели во длабока старост.
Преподобен Јаков Исповедник
Беше монах на Студитскиот манастир. Пострада за иконите од царот Лав Ерменин. Кога великиот Теодор Студит беше во ропство, Јаков го фрлија во големи маки за да се одрече од иконопочитувањето. Но тој остана истраен и верен на Православието докрај. Избиен и измачен го вратија назад во манастирот, а тогаш злобниот цар најде зол крај на својот живот. Преподобен Јаков умре во манастирот од тешките повреди стекнати при страдањето.
Светиот свештеномаченик Партениј, патријарх Цариградски
Родум од островот Митилена. Подолго време беше хиоски епископ. Потоа го избраа за патријарх. Но заради извесни лажни достави дека работи против државата, Турците прво му нудеа да се потурчи, а кога тој одлучно ги одби, го обесија во 1657 година.
Спомен на чудото во Печерскиот манастир
Двајца другари, Јован и Сергеј, се побратимија пред иконата на Пресвета Богородица во овој манастир. Јован беше богат човек и имаше петгодишен син Захарија. Јован се разболе и пред смртта својот син го предаде на старателство кај Сергеј, на кого што му остави на чување прилично количество злато и сребро, со тоа што да му биде врачено на Захарија кога ќе порасне. Но кога порасна Захарија, Сергеј одрече дека примил било што од умрениот Јован. Тогаш Захарија му побара да се заколне пред истата онаа икона на Пресвета Богородица пред којашто влезе во братство со неговиот покоен татко Јован, а вети дека потоа тој не би барал од него ништо. Сергеј се согласи. Но кога се заколна, сакаше да пријде да ја целива иконата, само што некоја сила го држеше на растојание и не му допушташе. Тогаш почна бесомачно да вика: „Свети отци, Антониј и Теодосиј, не пуштајте да ме погуби овој немилосрден ангел!“ По Божјо допуштение беше нападнат од демонот. По ова Сергеј му ги покажа на Јовановиот син сите пари што ги наследи од таткото. Кога отворија пак, ја најдоа онаа сума удвоена, како што по Божја Промисла се имаше удвоено сама од себе. Штом ги прими парите Захарија му ги даде на манастирот, а самиот таму се потстрижа за монах, проживеа долго и се удостои со големи духовни дарови. Мирно се упокои во Господ.
Преподобен Захарија
Син на Карион Мисирецот, којшто ги остави жената и децата и се замонаши. Захарија го зеде кај себе неговиот татко, бидејќи мајка му не можеше да го прехрани. Иако многу помлад од многумина старци во Скитот, се здоби со многу поголеми благодатни дарови од многумина меѓу оние старци. Од благодатта Божја чувствуваше како му гори целата внатрешност. На прашањето на Св. Макариј кој е вистински монах, Захарија одговори: „Оној којшто непрестајно се принудува себеси на заповедите Божји“. А на прашањето на авва Мојсеј што значи да се биде монах, Захарија ја симна камилавката, ја изгази со нозете, па рече: „Ако човекот не се смири не може да биде монах!“ Беше големо светило меѓу монасите во пустината и млад се упокои во Господ.
Свето Евангелие од светиот апостол Јован (зач. 2)
Бог никој никогаш не Го видел; Единородниот Син, Кој е во крилото на Отецот - Он Го објави. И тоа е сведоштвото на Јован, кога Јудејците испратија од Ерусалим свештеници и левити за да го прашаат: „Кој си ти?“ Тој призна и не одрече, а објави: „Не сум јас Христос.“ И го прашаа: „А што пак? Илија ли си ти?“ Одговори: „Не сум.“ „Пророк ли си?“ И одговори: „Не.“ А тие му рекоа: „Па кој си, за да можеме да им одговориме на оние, што нè испратија; што велиш за себе?“ Тој рече: „Јас сум глас на оној што вика во пустињата: израмнете го патот на Господа,“ како што вели пророкот Исаија. А испратените беа од фарисеите; и го запрашаа, велејќи: „3ошто тогаш крштаваш, кога не си Христос, ни Илија, ниту пророк?“ Јован им одговори и рече: „Јас крштавам со вода, но меѓу вас стои Еден, Кого вие не Го познавате. Он е Оној што иде по мене, Кој беше пред мене, и Кому јас не сум достоен да Му ги одврзам ремењата од обувките Негови.“ Ова се случи во Витавара, отаде Јордан, каде што крштаваше Јован.
