КРАЛИЦАТА СМИРЕНА

-Ајде, отвори ги очите! Погледни ме!
Пркос ги отвора очите и ја здогледува девојката која го милуваше по косата.
-Обиди се пополека да станеш!
-Ме боли ногата.
-Како што падна, не се повреди многу! Напиј се малку вода!
По малку од свежата вода, а воглавно од нежните допири на оваа  прекрасна девојка, Пркос брзо се освести.
-Пред да се удрам, овде долу видов еден мал град. Сега не гледам ништо.
-Дрвјата околу реката се високи, па не се гледа.
-Дали тоа е Ти-Градот?
-Да.
Пркос скокнува на нозе.
-Пази на ногата, дете мое!
-Зар е можно да сум  стигнал така блуску и повторно сум го изгубил од вид? Како ми се случило тоа?
-Ти го знаеш тоа.
-Јас знам дека мојата глава треба добро да се протресе. Во моментот кога размислувам за убави работи, наидуваат некакви грди мисли....И потоа еве што  ми се случува!
-На сите луѓе им надоаѓаат грди мисли. Треба да се научиш да не обрнуваш внимание на нив.
-Значи?
-Па вака: кога ќе ти се појави некоја од нив, потруди се да ја оттргнеш.
Ако почнеш да веруваш во неа. Тогаш доаѓаат една по друга. А потоа пополека се лизгаат од умот во срцето.
-Се лизгаат?
-Секако, и штом ќе стигнат во срцето, доаѓа гневот, злобата, и тогаш едно зло носи друго.  Затоа е важно веднаш да ги избркаш, да не обрнуваш внимание.
-Се обидувам но, не успевам.
-Ако не можеш постои уште еден начин.
-Кажи ми , кажи ми!
-Потребно е наспроти грдата мисла да поставиш една многу убава. Остануваш мирен и чекаш. Добрата мисла ќе победи.
-Зар може една добра мисла да победи толку грди?
-Може и тоа како!
-Кoлку се мудри твоите зборови! Како се викаш?
-Смирена.
-Јас се викам Пркос. Од Јас-Градот сум. Со денови се обидувам да стигнам до Ти-Градот, но, безуспешно.
Раскажува на девојката за познанството со Ведрана и за сѐ што му се случувало на патот до овде.
-Немој да се разочаруваш! Многу су се приближил за само неколку денови. Други се обидуваат со години, па може и никогаш да не стигнат до Ти-Градот. Тебе од него те дели смо оваа река.
-Може ли да ми помогнеш да ја прејдам?
-Ќе ја поминеме заедно. Фати ме за рака и не плаши се  од ништо!
-Смирена, кажи ми, зошто сето она што на прв поглед се чини лесно, во стварноста станува така тешко?
-Колку што нашето ЈАС е поголемо, толку е сѐ потешко. Себичноста е непотребна. Потребни се едноставност и смирение.  
Чекорат држејќи се за рака. Реката бурно тече.
-Не гледам никаков премин.
-Сигнавме! Ги гледаш ли оние дивовски стени? Тие ја сечат силата на водата. Таму ќе поминеме.
Навистина во тој дел водата тече помирно. Во водата се наоѓаат големи камења. Тие скокаат од еден на друг. Стигнуваат до еден тесен отвор. Тоа е мрачен тунел кој поминува помеѓу карпите.
-Ќе поминеме одонде и ќе стигнеме на другата страна-објаснува Смирена. Пркос се двоуми и размислува: „Каде ме води оваа жена? Како така леко- мислено поверував на непозната личност? Можеби само глуми добрина? Ми се чини дека овде требаше да се настапи малку полукаво. Ќе ја пуштам сама да помине. Ако  видам дека стигнала на другата страна , тогаш јас ќе поминам сам. ”
Во мометот кога Смирена се наведна за да помине низ малиот тунел, Пркос  изненадно ја извлекува својата рака од нејзината.  Во истиот миг се слизна и –баааам!-падна во реката. Водата почнува да го носи. Иако се чини дека овде реката не е силна, постојат јаки водени струи.
-На помош! Смирена...а...а! На помош!
Таа, не губејќи време, скока во реката. Плива брзо. Го фаќа за облеката и пополека го извлекува на брегот. Ќе помине малку време додека се освести.
-Кој знае за што повторно си размислувал!
-Подобро да не ти кажам! Пред малку разговаравме за лошите мисли кои се лизгаат, нели? Е па, знаеш заедно со нив и јас се слизнав и еве како изгледам. ..
Смирена се смее.
-Како што гледаш ја делиме истата мака.
-Не знам како да ти се заблагодарам! Малку недостасуваше па да се удавам.
-Ако сакаш да ми се заблагодариш, ајде да ја поминеме реката!Мокри сме, треба да се преслечеме.
Повторно стигнуваат до малиот отвор. Пркос ѝ ја стега раката.
-Држи ме цврсто! Сакам ти да ме водиш. Сам никогаш нема да успеам.
Токму она ТИ кое го изрече, му помогна на Пркос да го намали своето ЈАС и така влезе во Ти-Градот.


Извадок од книгата: Патување од Јас-Градот во Ти-Градот од Мерсине Вигипулу.

Преведе од српски: Маја Белева

 09.08.2013 год.

 Друго:

•  Мирисини Вигипулу- „Патување од Јас-Градот во Ти-Градот”
• Мирисини Вигипулу- ЕДЕН МАЛ ЖИТЕЛ НА ГРАДОТ
• Мудриот старец- Мирисини Вигипулу
• ДОБРА ПОМИСЛА- Мирсини Вигипулу

• http://www.google.com/search?q=%D0%9C%D0%B8%D1%80%D0%B8%D1%81%D0%B8%D0%BD%D0%B8+%D0%92%D0%B8%D0%B3%D0%B8%D0%BF%D1%83%D0%BB%D1%83&sitesearch=preminportal.com.mk