Св. Теофан Затворник за Постот
“Не го осквернува човекот она што влегува во устата, туку она што излегува од устата, тоа го осквернува човекот.”(Мат. 15:11)
Господ не го вели ова затоа што не го одобрувал постот или затоа што го сметал постењето за непотребно – навистина, Самиот Тој постел и ги научил Своите ученици да постат и воспостави пости во Неговата Света Црква. Тој тоа не го рекол за да го отфрли постот. Туку Тој тоа го вели за да не’ научи дека кога постиме, не треба себеси да се ограничуваме само малку да јадеме и да избегнуваме готвена храна, туку и да се воздржуваме од желбите и страсните склоности на душата. Ова, се разбира, е најважно. Постот, пак, служи како моќно средство за остварување на ова.
Основата на страстите е во плотта; кога плотта е истоштена, тогаш се поткопува крепоста на страстите и таа се руши. А да се победат страстите без пост би било чудо, подобно на тоа да бидеш опфатен од пламени и да не изгоруваш. Оние, кои одвишок ја задоволува својата плот со храна, сон и одмор, како да задржи нешто духовно во вниманието и своите намери? Да се откине од земјата, да влезе во созерцание на невидливите нешта и да се стреми кон нив за него е исто толку тешко, колку за стара, истоштена птица да се дигне од земјата.
St. Teophan the Recluse on Fasting
“Not that which goeth into the mouth defileth a man; but that which cometh out of the mouth, this defileth a man.” (Маt. 15:11)
The Lord did not say this because he did not approve of fasting or because he considered fasting unnecessary – indeed, He Himself fasted, and taught His disciples to do so, and established fasts in His Holy Church. He said this, then, not to discourage fasting. Rather, he says it to teach us that when we fast we should not limit ourselves merely to eating little and avoiding cooked foods, but should also refrain from indulging the appetites and passionate inclinations of the soul. This is, of course the most important thing. Fasting, in its turn, serves a powerful means of accomplishing this.
The passions are rooted in the flesh. When the flesh is weakened through fasting, then it is as if the fortress of the passions has been undermined, and its strength crumbles. On the other hand, to overcome the passions without fasting would be as remarkable as standing in a fire without being burnt. How is it possible for one who continually indulges his flesh with food, sleep and rest to maintain any sort of attention and purpose in spiritual matters? For such a one to turn from the earth, directing his attention to invisible things and striving them, is just as difficult as it is for an enfeebled bird to rise up from the earth.
