Дома

Велик ревнител за православието, и нов маченик на Христа Бога, се покажа мудар Кипријане, заблудата агарина презирајќи ја, и сите страдања машки ги претрпе.

Вистинaтa не требa дa се кaжувa секoгaш директнo. Другиoт можеби не мoже дa јa издржи.

Тoa не е вистинa.Тoa не е љубoв.Тoa е сaмoљубие.

- старец  Емилијaн

МPC-OA в недела на 30 април во манастирот во Слепче ќе го канонизира за нов светител Игуменот Кипријан Слепченски, кој пострадал маченички за православната вера. За овој Игумен македонската јавност дозна по истражувањата што ги направил Виктор Недески,

Мораме да им помагаме на нашите блиски, но и на нашите браќа и сестри во Христа, да им помагаме во нивната болка и страдање. Ние сме сигурно заштитени ако сме под заштита на Пресвета Богородица, а во опасност сме ако живееме под јаремот на постојан грев кој е во моментов во пораст во светот.

 Црквата е нескршлива – не поради тоа што нејзините членови се способни да ја одбранат од искушенијата и противниците, туку заради тоа што нејзиниот Жених и Глава е самиот Христос. Црквата е невестата Христова и во тоа се состои суштината на женскиот архетип на заедницата на верните.

Македонската православна црковна општина Свети Прохор Пчински, од Пјаченца (Италија), Европска Епархија, заедно со братството на манастирот Св.Антониј Велики - Ново Село, ги посетија децата со специјални потреби  при О.У. ,,Св. Климент Охридски’’ во Ново Село и штитениците во Заводот за заштита и рехабилитација ,,Бања Банско’’-Струмица.

Душа, која еднаш Му се предала на Бога и која многупати ја познала Неговата помош, не се грижи веќе за себеси, туку се врзува со вчудоневиденост и молчење, и нема можност да се враќа одново кон некогашните начини на своето сознавање и да се служи со нив, да ги употребува на дело, за да не биде лишена од Божјата промисла, која таинствено и непрестајно ја надгледува душата,

Своите погледи Кекавмен ги презентира врз база на сопственото искуство, „без да ги систематизира во согласност со некое определено учење.“ Евангелските завети и личното искуство се двата основни ориентири во сите негови размислувања. А, пак, целта му е давање поуки како да се заслужи и спасение на душата и како да се стекне матерјално добро, меѓутоа да не биде во противречност со Евангелето и не паѓајќи во грев.

Иконата – тоа е откривање на вечноста во времето. Иконата јавува, таа е објавител на Царството Христово, на обожена твар и на преобразеното човештво, кое со својата личност Самиот Христос го јавил. Преку иконата, во видливото се набљудува невидливото, во временото – вечното.Тоа е затоа што иконата не е едноставна слика на природниот аспект на личноста, но е издигната на ниво – на претстава на идниот век и свет.

Денес во Соборниот храм Св. Климент Охридски во Скопје беше промовирано изданието СОВЕТИ И РАСКАЗИ ОД КЕКАВМЕН со превод и коментар на проф. д-р Јован Белчовски. Книгата била пишувана во втората половина на 11 век кога Византиската Империја се судрувала со економско – воени и политичко – морални предизвици.

На 25 април 2017 во соборната црква Светиештенство Митрополитот преспанско пелагониски г. Петар, како и голем број на свештеници, теолози и студенти. Климент Охридски беше отворена изложба на икони од современи романски иконописци од Факултетот за црковна уметност при Букурешкиот православен богословски факултет „Патријарх Јустинијан“. 

Затоа, оној што се стреми кон совршенство, тој од првиот степен – степенот на стравот, кој се нарекува ропски, треба постепено да се издигнува кон патеката на надежта. Овде човекот не е сличен на робот, туку на наемникот, зашто работи затоа што очекува награда. Иако е уверен во простувањето на своите гревови, тој веќе не се плаши од казната за нив,

Христос влегува во нашиот живот, за да нè соедини пред лицето на болката и несреќата во едно цело, за да не собере сите заедно, та да не останеме во моментите на беда, „еден на еден“ со таа беда, како што некогаш остана Тој.
Соединувајќи нè во едно цело пред лицето на несреќата, Тој го прави она, што никој друг не може. Така се раѓа Црквата.

 Значи, нашата вера треба да биде дејствителна, секојдневно да ја сведочиме преку дела, и тоа најмногу преку делата на љубовта. Пред нас стои една тешка, но благородна задача: да ја издигнеме веронауката на повисоко ниво и да се залагаме за нејзина поголема застапеност во државните образовни институции. Но, за да се постигне тоа, треба да...

Во втора недела на Воскресение,кога Светата Црква молитвено  го празнува споменот на Св. маченик Евпсихиј; преподобен маченик Вадим, во храмот на св.пророк Илија , во населбата Аеродром, во Скопје, свешеникот Ангел Сердарски отслужи Божествена Литургија. На Литургијата верниот народ се причести  со Светите Христови Тајни.

Воскреснатиот Христос не е само човек кој некогаш живеел, туку е Богочовек Кој е секогаш со нас. Воскресението Христово не е некој настан од минатото, туку тоа живее во црковниот живот. Ние не сме некои луѓе што теоретски веруваат во Бога, туку сме членови на Неговото воскреснато Тело. Христос нѐ повикува да Го допреме,

Нo нeвeрникoт глeда сo oчитe и нe видува, туку и пoнатаму сe прашува: “Какo ќe вoскрeснат мртвитe?” Какo? Oнака какo штo вoскрeсна Христoс. Oн сe спушти мртoв вo грoбoт а сe пoдигна жив. Вoскрeсeниeтo oд смртта сe пoкажува и вo прирoдата, нo пoсилeн oд прирoдата сe пoкажува Гoспoд.

Благата што ќе ги добијат праведниците по воскресението на мртвите, се наоѓаат горе, но нивните заложби и зачетоци уште отсега дејствуваат духовно во срцата на верните, за да бидат убедени за она што ќе го добијат во иднина, за да го презреме сето што е сегашно и да Го возљубиме Бога толку да бидеме готови и да умреме за Него.

Затоа, откако со своето неверие ни ја утврди верата на сите, нѐ научи да говориме: Ти си најславениот Господ, Боже на отците, и наш, благословен си.Откако Тома со страв ја стави раката во Твоите живоносни ребра, Христе, го почувствува двојното дејство на двете природи, во Тебе соединети неслиено, и со вера викаше говорејќи:

Православниот богословски факултет „Свети Климент Охридски“ од Скопје,

заедно со Православниот богословски факултет „Патријарх Јустинијан“ од Букурешт, во вторник, 25 април 2017, во 18 часот

во Свечената сала на Архиепископскиот соборен храм