Да си замислиме дека веќе настапил страшниот Христов суд. Секој нека си ја испита сове-ста, нека замисли дека Судијата веќе дошол и дека се се открива и се постанува јавно. Па, ако веќе сега, додека уште не настапил денот на судот, туку едноставно сме се сетиле за него и само во мислите сме го доловиле, совеста е донесена во состојба на збунетост,

И зeмјата сe затрeсe и карпи паднаа (Мт. 27:51). O какoв страшeн укoр на луѓeтo! И мртвата прирoда Гo пoзнала Oнoј Кoгo луѓeтo нe мoжeлe да Гo пoзнаат. Сeта нeма твар сe пoкoлeба и застанала на свoј начин и на свoј јазик да прoтeстира. Нeмата зeмја сe трeсeла – тoа e нeјзиниoт јазик. Карпитe падналe – тoа e нивниoт јазик.

Зарем Христос нема да нè погледне така, со болка, со прекор, со кроткост и воедно со жалење? И тоа е целиот Суд! Како топлиот, најсветол поглед, полн со љубов и тага ќе биде страшен, болен за срцето, кое ја предало оваа љубов! Тогаш душата веднаш ќе се сети на сè - колку пати, каде и кога била предавник.

Ирмос: Крајната бездна гревовна ме обзеде и, не поднесувајќи ги повеќе брановите, како Јона Ти викам: Господи, од гнилежот изведи ме.
О ученици, вие ме именувате Господ и Учител! И навистина тоа сум, си викал, Спасителе. Затоа, подражавајте го примерот што во Мене го видовте.
Оној што нема скверна, нема потреба од миење на нозете. И вие, ученици, чисти сте, но не сите, зашто во

Во светиот и Велик Четврток, како што ни пропишаа светите отци, според Преданието што го примија од божествените апостоли и од светите Евангелија, ги празнуваме овие четири настани: миењето на нозете, Тајната вечера, свештената молитва и предавството Јудино.

Блажени сте вие, кога ќе ве срамат и прогонат и кога ќе говорат против вас секакви лоши зборови лажно – заради Мене!
Гледајќи Те распнуван, Христе, сета твар трепереше, темелите на земјата се тресеа, светилата се скриваа, и црковната завеса се раздра, горите затреперија, и камењата се распаднаа, а верниот разбојник вика со нас: Спасителе, спомни си за нас во Царството Твое.

Господи, жената што беше падната во многу гревови, која го позна Твоето Божество,

кога го прими чинот на мироносица, пред погребението,

Ти принесе миро редејќи и говорејќи: Тешко мене, ноќта

СИНАКСАР

Стихови:

Една жена, излевајќи миро врз телото Христово, 

Го испревари Никодима кој носеше смирна за Покојниот.

Исповедниче на православието,
пастиру на овците словесни,
велик молитвенику, од Никифора преподобниот
духовно роден, од Тарасие Патријархот
со оклопот на свештенство облечен,

Во светиот и Велики Вторник правиме спомен на параболата за десетте девојки. Зошто Господ, искачувајќи се во Ерусалим за да пострада во него, им кажува на своите ученици вакви параболи? Затоа што овие параболи, вели Он, се однесуваат и на Евреите. Всушнос, Он ја раскажува параболата за десетте девојки за да обрне внимание на милосрдието, а истовремено ги поучува сите да бидат

Луѓето често велат: „Како можам да направам разлика во светот? Јас сум само една личност меѓу милијардите други, што би можел да направам што би променило нешто? Сите други треба да се променат за јас да направам разлика“.
Па, еве приказна за човек кој сам поместил планина!

Некаде, некој има убаво кажано дека колку повеќе се доближуваме до Голгота, следејќи Го верно Христос, толку помалку луѓе (духовни чеда, пријатели) гледаме околу нас. Но, ништо чудно. Знаеме и од Светото Евангелие дека истото се случило со Христос, Кој затоа нè предупредува и охрабрува: „Ако Мене Ме гонеа, и вас ќе ве гонат“ (Јован 15, 20). Но, што сакам, за мене нешто навистина посебно и воодушевувачко, да ви нагласам за жените мироносици?

Ете, Младоженецот доаѓа на полноќ и блажен е слугата што ќе го најде буден, а недостоен ќе биде оној што ќе го најде да дреме. Затоа пази, душо моја, сонот да не те притисне, и на смрт да не бидеш предадена, и вратите на Царството да не се затворат пред тебе, но разбуди се, викајќи: Свет, Свет, Свет си, Боже, по молитвите на Богородица, помилуј нѐ

Небесата сведочат за твоите подвизи,
преподобен оче наш Тите,
земјата те восфалува со сведоштво на твоите ученици,
кои по делата на верата твоја поитаа пред
пастирските нозе твои,

Местото каде што ќе биде ставен печатот на Антихристот не е дланката, туку показалецот.
Ќе се инјектира под кожа со помош на компјутер и нема да биде видлива.
Прво - опционално.

Патот на тагата и патот на возвишената благодат. Патот на страдањето, срамот и патот на надеж и спасение. Тоа е - Via Dolorosa (Патот на Солзите), по кој тргна на последното земно патување до Голгота нашиот Спасител, Преслаткиот наш Исус.

Ако Христовото Воскресение не стане и наше Воскресение, тогаш попусто го празнуваме Велигден. Но, за ова да се случи, ние прво треба да се крстиме со Неговото Крштевање, односно да умреме со Неговата смрт. А кое време е попогодно за ова од самата Страсна седмица?

 Ете, Младоженецот доаѓа на полноќ и блажен е слугата што ќе го најде буден, а недостоен ќе биде оној што ќе го најде да дреме. Затоа пази, душо моја, сонот да не те притисне, и на смрт да не бидеш предадена, и вратите на Царството да не се затворат пред тебе, но разбуди се, викајќи: Свет, Свет, Свет си, Боже, по молитвите на Богородица, помилуј нѐ.

Во овој свет и Велик Понеделник правиме спомен на блажениот и прекрасен Јосиф, и на исушената смоква. Бидејќи одовде добиваат почеток светите страдања на нашиот Господ Исус Христос, за прв негов образ (слика) се зема Јосиф. Тој беше последниот син на патријархот Јаков, роден од Рахила, кому браќата му позавидеа.