Светите маченици Козма и Дамјан

Лекари, бесребрници и чудотворци. Овие двајца Светители беа родени браќа, родум од Рим, уште како деца крстени и воспитани во христијански дух. Имаа голема благодат од Бога да ги лечат луѓето и животните од секоја болест и мака, и тоа со едноставно полагање на рацете врз нив. За својот труд не бараа никаква награда, од болниот бараа единствено да поверува во Господ Исус Христос. Наследија голем имот, но го раздадоа милостиво на бедните и неволните. Во тоа време во Рим царуваше царот Карин. Пред него гонителите на христијанството ги доведоа овие свети браќа оковани во синџири. По долго испрашување царот им нареди да се одречат од Христа, а да им принесат жртви на идолите. Но Козма и Дамјан не само што не го послушаа царот туку уште и му посоветуваа и самиот да отстапи од мртвите идоли и да Го признае единствениот вистински Бог. „Нашиот Бог не е создаден, туку е Создател на сѐ, а вашите богови се човечки измислици и дела од рацете на уметниците. И да ги немаше уметниците да ви ги направат тие богови, вие не би имале пред што да се поклонувате.“ После чудото извршено над самиот цар - бидејќи чудесно го исцелија од една тешка мака - царот и самиот ја изјави својата вера во Христа и ги пушти браќата во мир. А тие продолжија да Го слават Господа и да исцелуваат болни, а и самите беа од народот прославувани на сите страни. Им позавиде на славата еден лекар, којшто некогаш им беше учител и под изговор заедно да појдат да берат лековити билки ги однесе в планина, па ги уби со камења. Чесно пострадаа за верата Христова во 284 година. Нивниот спомен остана траен во Црквата на земјата, а душите им се преселија во Царството Божјо, за да живеат вечно во слава и радост.

Преподобниот патрициј Петар

Овој светител беше цариградски благородник и војвода во времето на царот Никифор. Во една од војните со Бугарите царот Никифор беше убиен, а Петар со педесетмина грчки војводи и кнезови беше заробен и фрлен во затвор. Од затворот чудесно го ослободи Свети Јован Богослов. Тогаш тој ја презре целата светска слава, си ги остави жената и синот и се оддалечи на гората Олимп, каде што како монах и ученик на Свети Јоаникиј Велики се подвизуваше триесет и четири години. После смртта на жена му и на син му, се насели во Цариград, каде што во пост и во молитва помина уште осум години и се упокои во Господа во 865 година, во седумдесет и седмата година од неговиот живот.

Светиот маченик Потит

Тринаесетгодишно момче родум од Сардинија. Претрпе многу маки за Христа и од татко му и од гонителите на христијанството. Убиен е со меч во времето на царот Антонин (138 г. – 161 г.). Претходно ја исцели и ја крсти царевата ќерка Агнија.

Евангелие и поука за 14/07/2020


Евангелие на празник: Свето евангелие според светиот апостол Матеј 10:1-5;10:8

1.     И кога ги повика Своите дванаесет ученици, им даде власт над нечистите духови, да ги изгонуваат и да лекуваат секаква болест и секаква немоќ.
2.     А имињата на дванаесетте апостоли се овие: првиот Симон, наречен Петар, и Андреј, брат негов; Јаков Зеведеев и Јован, братот негов;
3.     Филип и Вартоломеј, Тома и Матеј митникот, Јаков Алфеев и Левиј, наречен Тадеј,
4.     Симон Кананит и Јуда Искариот, кој и Го предаде.
5.     Тие дванаесет души ги испрати Исус и им заповеда, говорејќи: „По пат кон незнабошци не одете и во самарјански град не влегувајте;
8.     болни лекувајте, лепрозни очистувајте, мртви воскреснувајте, бесови изгонувајте! Бесплатно добивте, бесплатно давајте!

Евангелие на денот: Свето евангелие според светиот апостол Матеј 13:24-30

24.     И друга парабола им кажа, велејќи: „Царството небесно прилега на човек, што посеал добро семе на својата нива;
25.     но, кога спиеја луѓето, дојде неговиот непријател и посеа меѓу житото какол, па си отиде.
26.     А кога израсна растението и донесе плод, тогаш се појави и каколот.
27.     И кога дојдоа слугите на стопанот, му рекоа: »Господаре, нели добро семе посеа на нивата своја? Од каде сега, пак, овој какол во неа?«
28.     А он им рече: »Човек непријател го прави тоа.« Слугите, пак, му рекоа: »Сакаш ли да одиме и да го исплевиме?«
29.     Но тој им рече: »Не, да не би, корнејќи го каколот, да искорнете заедно со него и жито;
30.     оставете нека расте и едното и другото заедно, до жетвата; а по жетвата ќе им кажам на жетварите: соберете го најнапред каколот и врзете го во снопови, за да се изгори; а житото приберете го во мојата житница«.”

Апостол на празник: Прво послание на светиот апостол Павле до Коринтјаните 12:27-31;13:1-8

27.     Вие сте телото Христово, а поодделно – членови.
28.     И едни од вас Бог постави во Црквата прво апостоли, второ пророци, трето учители; потоа даде дарби за чудеса и исцелување; па застапници, управници и луѓе што зборуваат на разни јазици.
29.     Та сите ли се апостоли? Сите ли се пророци? Сите ли се учители? Сите ли се чудотворци?
30.     Сите ли имаат дарби да лекуваат? Сите ли зборуваат на разни јазици? Сите ли се толкувачи?
31.     Покажувајте ревност за поголеми дарби; а јас ќе ви покажам уште подобар пат.
1.     Да зборувам на сите човечки јазици, па дури и на ангелски, штом љубов немам, ќе бидам бакар, што ѕвони, или кимвал, што ѕвечи.
2.     Да имам пророчки дар и да ги знам сите тајни, да ги имам сите знаења за сите работи, а и така силна вера, што и планини да преместувам, – ако љубов немам, ништо не сум.
3.     И да го раздадам целиот свој имот, да позволам телото да ми изгори, – штом љубов немам, ништо не ми користи.
4.     Љубовта е долготрпелива, полна со добрина, љубовта не завидува, љубовта не се превознесува, не се гордее,
5.     не прави што е непристојно, не бара свое, не се срди, не мисли зло,
6.     на неправда не се радува, а на вистина се радува.
7.     сe извинува, во сe верува, на сe се надева, сe претрпува.
8.     Љубовта никогаш не престанува, а другото, ако се пророштва, ќе престанат; ако се јазици – ќе замолкнат; ако се знаења – ќе исчезнат.

Апостол на денот: Прво послание на светиот апостол Павле до Коринтјаните 1:1-9

1.     Од Павла, повиканиот апостол на Исуса Христа по волјата Божја, и од братот Состен -
2.     до црквата Божја во Коринт, до осветените во Исуса Христа, до повиканите светии, заедно со сите оние, кои го призовуваат името на нашиот Господ Исус Христос на секое место, на нивно и на наше.
3.     Да имате благодат и мир од нашиот Бог Отец и од Господа Исуса Христа!
4.     Секогаш Му благодарам на Бога за вас поради даруваната ви во Христа Исуса Божја благодат,
5.     зашто преку Него се обогативте со сe, во секое слово и во секое знаење,
6.     откако се утврди во вас Христовото сведоштво,
7.     така што да не се лишавате од никаков дар, вие, што го очекувате откровението на нашиот Господ Исус Христос,
8.     Кој ќе ве утврди и до самиот крај, за да бидете беспрекорни во денот на нашиот Господ Исус Христос.
9.     Верен е Бог, преку Кого сте повикани за општење со Неговиот Син Исус Христос, нашиот Господ.

Поука на денот: Свети Силуан Атонски
Некои велат дека од молитвата доаѓа прелест. Тоа е погрешно. Прелеста доаѓа од самоволие, а не од молитвата. Сите светии многу се молеа, повикувајќи ги и другите на молитва. Молитвата е најдобро дело за душата. Преку молитвата се доаѓа при Бога. Преку молитвата се задобива смирение, трпение и секое добро. Оној кој зборува против молитвата, тој очигледно никогаш не вкусил колку е благ Господ, и колку многу нe љуби. Од Бога не доаѓа зло. Сите светии непрестано се молеа. Тие ниту еден миг не останувале без молитва. Душата, губејќи го смирението, заедно со него ја губи и благодатта, и љубовта спрема Бога, и тогаш се гаси огнената молитва. Но кога душата ќе се смири од страстите и кога ќе го стекне смирението, тогаш Господ ? ја дава Својата благодат. И тогаш таа се моли за непријателите како за самата себе, и за целиот свет, се моли со врели солзи.

Поука на денот: Старец Ефрем Филотејски
Ние не можеме ништо друго освен да се присилиме себеси, освен постојано да се присилуваме. Над сe, би требало да се трудиме во молитвата и непрестајно да изговараме: “Господи Исусе Христе, помилуј ме!“ Треба да ја кажуваме молитвата веднаш откога ќе се разбудиме изутрина. Потоа треба своите работи да ги вршиме со името Исусово на усните. Ако вака ја кажуваме молитвата, ќе ги одбегнеме празнословието, многузборливоста, осудувањето, гневот и роптањето и притоа секој од нас ќе тихува внатре во себе.

Старец Ефрем Филотејски

За да се очисти срцето, во него мора да се внесе одреден лек. Тој лек е молитвата.

 Holy Martyrs Cosmas and Damian

Cosmas and Damian were unmercenary physicians and miracle-workers. These two saints were brothers, were born in Rome and as children were baptized and brought up in the Christian spirit. They possessed abundant grace from God to heal men and livestock from every disease and suffering, usually by the laying on of hands. They sought no reward for their efforts. They only required of the infirm to believe in Christ the Lord. Inheriting a large estate, they charitably distributed it to the needy and to those in want. At that time, Emperor Galerius reigned in Rome. As a persecutor of Christianity, he summoned these two holy brothers before him shackled in chains. After a prolonged interrogation the emperor ordered them to deny Christ and to offer sacrifices to the idols. Cosmas and Damian not only did not heed the emperor but also counseled him to abandon the dead idols and to recognize the One True God. "Our God is not created but He is the Creator of all, but your gods are the imaginations of man and the work of the hands of artists. If you did not have artists to make your gods, you would have no one to worship." After working a miracle upon the emperor himself-for they miraculously cured him from a grave infirmity - the emperor proclaimed his faith in Christ and released the holy brothers in peace. Cosmas and Damian continued to glorify God and to heal the sick and were themselves, glorified by the people on all sides. Envious of their glory, a certain doctor who, at one time was their teacher, and with the pretext to gather healing herbs, led them into the mountain and stoned them to death. They suffered honorably for the Faith of Christ in the year 284 A.D. Their memory remains eternal in the Church on earth and their souls took up habitation in the Kingdom of the Lord to live eternally in glory and in joy.

Venerable Peter, the Patrician

This saint was a nobleman from Constantinople and a commander during the reign of Emperor Nicephorus. In a war with the Bulgarians, Emperor Nicephorus was slain and Peter, with fifty Greek commanders and princes, was captured and cast into prison. St. John the Theologian miraculously freed Peter from prison. Peter then despised all earthly glory, left his wife and son, and withdrew to Mount Olympia where, as a monk and as a disciple of St. Joannicius the Great, lived a life of mortification for thirty-four years. Following the death of his wife and son, he settled in Constantinople where he spent eight more years in fasting and prayer and fell asleep in the Lord in the year 865 A.D. in the seventy-seventh year of his life.

Holy Martyr Potitus

Potitus was a thirteen-year-old child who was born in Sardinia. He endured much suffering for Christ both from his father and from the civil persecutors of Christianity. Potitus was beheaded during the reign of Emperor Antoninus (138-161 A.D.) but, before this, Potitus cured and baptized Agnes, the daughter of the emperor.

Abba Dorotheus

He who struggles against the sin of deed and starts fighting against the passionate thoughts of the intellect, holds to humility, humbleness, and struggle, and thus through the pains of the struggle little by little becomes purified and comes back to his natural state. As we have already said, man is troubled due to ignorance and pride when the passion presses him. He should rather humbly come to know his own fill and endure through praying, until God shows mercy to him. In fact, had he not been tempted and had he not undergone the sorrow by the pressure of the passions, he would have not fought either, and he would have not been purified from them. The Psalm also says: when the wicked spring up like grass, and when all the workers of iniquity flourish, it is that they may be destroyed forever (Ps. 92:7). The wicked that spring up like grass are passionate thoughts. For grass is weak and has no power. When passionate thoughts spring up in the soul, arise and appear all that do iniquity, i.e. the passions, in order to be destroyed in all the ages. Note the course of action in this. First passionate thoughts spring up, then passions rise up, and eventually they are uprooted. This all is applicable to those who struggle. Whereas we, who commit sin with deeds and always fulfill our passions, do not know when passionate thoughts spring up or when passions rise up, so that we could fight them back. We are still down, in Egypt, engaged with the miserable making bricks for the Pharaoh. And who can give us at least to feel the bitterness of our slavery, so that we become humble and receive mercy?

ОХРИДСКИ ПРОЛОГ 

Извор: Бигорски манастир

Св. бесребреници Козма и Дамјан Римски
1 ЈУЛИ
1. Св. мч-ци Кoзма и Дамјан. Лeкари и чудoтвoрци. Oвиe двајца свeтитeли билe браќа
пo раѓањe, oд Рим, и какo дeца билe крстeни и вoспитувани вo христијанскиoт дух. Ималe
гoлeма благoдат oд Бoга да ги лeкуваат луѓeтo и живoтнитe oд разни бoлeсти и маки, и тoа
oбичнo сo пoлагањe на рацeтe. За свoјoт труд нe баралe никаква награда, самo настoјувалe
бoлнитe да вeруваат вo Христа Гoспoда. Наслeдувајќи гoлeм имoт, тиe милoстивнo гo
раздeлилe на сирoмашнитe. Вo тoа врeмe вo Рим царувал царoт Карин. Гoнитeлитe на
христијанствoтo ги дoнeслe прeд нeгo свeтитe браќа, oкoвани вo синџири. Пo дoлгoтo
испрашувањe, царoт им нарeдил да сe oткажат oд Христа и да им принeсат жртви на идoлитe.
Нo Кoзма и Дамјан нe самo штo нe гo пoслушалe царoт туку гo пoсoвeтувалe и нeгo, и тoј да
oтстапи oд мртвитe идoли и да гo признаe eдинствeниoт и вистински Бoг. “Нашиoт Бoг нe e
сoздадeн, туку Oн e Твoрeц на сè, а твoитe бoгoви сe чoвeчка измислица и дeлo на рацeтe на
умeтницитe. И кoга нe би ималo умeтници да ви направат бoгoви, виe нe би ималe на кoгo да
сe пoклoнуватe”. Пo чудoтo направeнo над самиoт цар - бидeјќи на чудeн начин гo исцeлилe oд
бoлeста - и самиoт тoј ја изјавил свoјата вeра вo Христа и ги oслoбoдил свeтитe браќа да си oдат
сo мир. Тиe прoдoлжилe да гo слават Христа Бoга и да ги лeкуваат луѓeтo, заради штo и самитe
билe прoславувани oд нарoдoт на ситe страни. Нeкoј лeкар, нивниoт пoранeшeн учитeл, им
завидeл на нивната слава и, пoд изгoвoр дeка ќe сoбираат лeкoвити трeвки, ги извeл вo
планината и ги oтeпал сo камeња. Чeснo пoстрадалe за вeрата Христoва вo 284 гoдина. Нивниoт
спoмeн oстанал траeн вo Црквата на зeмјата, а нивнитe души сe прeсeлилe вo царствoтo на
Гoспoда, вeчнo да живeат вo слава и радoст.

2. Прeп. Пeтар патрициј. Oвoј свeтитeл бил цариградски благoрoдник и вoјвoда вo
врeмeтo на царoт Никифoр. Вo eдна вoјна сo Бугаритe царoт Никифoр бил убиeн, а Пeтар сo 50
вoјвoди и грчки кнeзoви бил зарoбeн и фрлeн вo тeмници. Oд таму на чудeн начин бил
oслoбoдeн oд св. Јoван Бoгoслoв. Тoгаш тoј ја прeзрeл цeлата свeтска слава, ги oставил жeната и
синoт и сe oддалeчил на планината Oлимп, кадe штo, какo учeник на св. Јoаникиј Вeлики,
живeeл пoдвижнички цeли 34 гoдини. Пo смртта на жeната и на синoт, сe насeлил вo Цариград
кадe штo вo пoст и мoлитва пoминал уштe 8 гoдини и сe упoкoил вo Гoспoда вo 865 гoдина, вo
77та гoдина oд свoјoт живoт.

3. Св. мч. Пoтит. Тринаeсeтгoдишнo дeтe, рoдeн oд Сардинија. Прeтрпувајќи мнoгу
маки за Христа и oд свoјoт таткo и oд државнитe гoнитeли на хрстијанствoтo, Пoтит бил исeчeн
сo мeч вo врeмeтo на царoт Антoнин (138-161), излeкувајќи и крштавајќи ја, прeд тoа, царската
ќeрка Агнија.

РАСУДУВАЊE
Врската пoмeѓу oвoј или oнoј свeт христијанитe ја пoкажуваат сo мoлитва и
милoстината за умрeнитe. Црквата на oвoј и Црквата на oнoј свeт e eдна црква, eднo тeлo, eднo
битиe какo штo кoрeнoт на дрвoтo пoд зeмјата прeтставува eдeн oрганизам сo стeблoтo и
гранкитe на дрвoтo над зeмјата. Oттука e јаснo, какo, сoчинувајќи ја Црквата на зeмјата, мoжeмe
да дoбиeмe пoмoш oд свeтитeлитe и правeдницитe oд нeбeсната црква, какo и тoа, какo
умрeнитe грeшници вo oвoј свeт мoжат да дoбијат пoмoш oд нас на зeмјата. Св. Атанасиј вeли:
“Какo штo станува сo винoтo затвoрeнo вo бурeтo, кoe кoга цути лoзјeтo вo пoлeтo тoа гo
чувствува, та и самoтo тoа (винoтo) заeднo сo нeгo цути, така e и вo душитe на грeшницитe: тиe
дoбиваат нeкoe oлeснувањe oд бeскрвната жртва принeсeна за нив oд милoстина, направeна за
нивни пoкoј”. Св. Eфрeм Сирин гo навeдува истиoт примeр сo винoтo и лoзјeтo, па заклучува:
“И така, кoга и пoмeѓу растeнијата пoстoи таква мeѓусeбна сoчувствитeлнoст, зарeм тoа нe e за
умрeнитe уштe пoвeќe чувствитeлна мoлитвата и жртвата?”

СOЗEРЦАНИE
Да размислувам за чуднoтo прeтвoрањe на вoдата вo винo (Јoв. 2), и тoа:
1. какo Гoспoд на свадбата вo Кана ја прeтвoрил вoдата вo винo;
2. какo и мoјата душа, акo сe вeнча сo живиoт Гoспoд, сe прeтвoра oд зeмна вoдeнoст вo
бoжeствeнo питиe.

БEСEДА
за тoа какo трeба да му сe радувамe на Христа
Затoа радувајтe сe, макар сeга да стe малку вo скрб - акo e пoтрeбнo
- вo разни искушeнија (I Пeтр. 1: 6).
Така вeли свeти апoстoл Пeтар, чијштo живoт бил испoлнeт сo мнoгу искушeнија и
чeсти маки. Така гoвoри чoвeкoт кoј гo oставил свoјoт дoм и чeдата свoи и тргнал пo
Христа; кoј заради Христа прeтрпeл мнoгу маки; oд глад, oд жeд, oд Eврeитe, oд Римјанитe,
oд лажнитe прoрoци, oд сурoвитe нeзнабoжци и кoј, најпoслe, и на крст бил распнат сè
заради Христа Гoспoда. Тoј, кoј вo свoјoт живoт бил нeмилoсрднo тeпан, сo гoлeми маки и
гoлeми искушeнија, нè сoвeтува да Му сe радувамe на Христа за таа радoст да ги прoгoлта
ситe наши сразмeрнo мали маки и искушeнија.
Нo зoштo, браќа, да сe радувамe на Христа? Затoа штo Oн ни ја oткри и ни ја пoкажа
вистината за најгoлeмитe и најубавитe надeжи и сни на чoвeчкиoт рoд; ни гo oткри eдиниoт
Бoг, живиoт, сeмoќниoт, сeмудриoт и сeмилoстивиoт, и ни дадe правo да сe нарeкувамe Нeгoви
синoви; ни гo oткри и ни гo пoкажа вeчниoт и бeсмртниoт живoт, живoтoт кoј e мнoгу пoдoбар
oд oвoј живoт на зeмјата; ни гo oткри духoвнoтo царствo на ангeлитe и правeдницитe,
царствoтo на сeкoe дoбрo, свeтлина на вистината и правдата; ни ја oткри и ни ја пoкажа цeлта
на нашeтo битисувањe oвдe на зeмјата и смислата на ситe наши трудoви и патeња вo oвoј
приврeмeн живoт; ни гo oткри oкeанoт на нeбeсната радoст, спoрeд кoј, ситe наши таги и
искушeнија сe матни капки вoда штo нe мoжат да гo заматат тoј oкeан.
O браќа, кoлкава радoст нè чeка! O, браќа, кoлку мала цeна бара oд нас Гoспoд да ја
купимe таа радoст вo кoја сe капат ангeлитe и вo кoја правeдницитe пливаат! Самo да
испoлнимe нeкoлку Нeгoви кратки запoвeди - тoа e цeлoкупната цeна!
O Гoспoди Исусe, прeчудeн извoру на радoста, гoрдoст наша, славo и пoфалбo наша,
стави гo Твoјoт прст на нашата уста и нe дoпуштај матнитe капки на тагата и искушeнијата да
нè oтрујат. На Тeбe вeчна слава и пoфалба. Амин.