Преп. Пајсиј Светогорец: Ѓаволот треба да се плаши од христијаните, а не христијаните од ѓаволот

Дека демоните дури и да го лекуваат телото, го лекуваат за да ја умртват душата. Примери на болни коишто не викале бајачи и гатачи

           Биди убеден и верувај, брате, дека само Бог е вистинскиот Лекар на душите и телата, а маѓепсниците и демоните не лекуваат вистински, туку навидум. Да претпоставиме дека по Божјо допуштение го лекуваат телото, но знај дека го лекуваат со цел да ти ја умртват душата. Како? Со тоа што ќе те одделат од верата во Христа привлекувајќи те да им веруваш и да им служиш. Следствено, каква полза ќе добиеш, брате, дури и при услов да ти се излекува телото кое денес е живо, а утре – мртво, за времето во коешто се умртвува твојата бесмртна душа? Каква печалба ќе спечалиш, ако тука добиеш малку здравје, а таму си измачуван вечно? Таквото здравје е погубно! Таквиот живот е погубен! Десет илјади пати попретпочитана од таквиот живот и здравје е смртта, како што кажува Златоустиот Јован: „Дури и ако дејствително лекуваат, подобро е да умреш отколку да се соединиш кон Божјите непријатели и на тој начин да се излекуваш. Зашто каква полза има да се излекува телото, откако душата погинала. И, каква печалба ќе имаат оние коишто ќе бидат испратени во неизгасливиот оган, ако тука добијат некакво излекување?“ И, повторно вели: „Иако излекувал, демонот повеќе наштетил отколку што помогнал, зашто му помогнал на телото кое бездруго целосно ќе умре малку подоцна и ќе изгние, а ја повредил бесмртната душа“.

           Ѓаволот, браќа, е најлукав. Ќе ви даде малку здравје, само да ве лиши од рајот, ќе ви го продолжи малку животот за да ве мачи вечно. „Не гледаш ли“ вели светиот Златоуст, „дека хромиот беше 38 години на одар и полумртов, а храбро ја трпеше болеста, очекувајќи ја Божјата помош, без да побара да му баат или да му дадат амајлии. А ти, христијанину, откако си боледувал малку дни, зошто си толку нетрпелив и трчаш при бајачи и гатачи? Не гледаш ли дека Лазар преку целиот свој живот лежеше пред вратата на богатиот со толку многу рани, така што заради големата немоќ не можеше да ги изгони дури ни кучињата кои му ги лижеа раните; и, при сето тоа претпочиташе да умре во таква немоќ, отколку да побара амајлии и баења? А ти каква прошка ќе добиеш штом за мала температура трчаш при пијани и зли старици? Зар не го гледаш оној храбар Јов којшто подоцна откако ги загуби децата и имотот, толку многу рани имаше, та отсекаде му излегуваа црви и леб не можеше да јаде од смрдеата? И, при сето тоа, можеше да се избави со тоа што ќе похули и умре, како што му велеше жена му: ‘Кажи некој збор против Бога и умри’. Но, тој истрпи мажествено и ниту еден хулен збор не изрече од својата уста, а ти зошто имаш толку големо нетрпение и за една сосем мала рана го презираш Христа Бога, и верата, и светителите, та трчаш при непријателите на Бога – бајачите, гатачите, демоните, за да се излекуваш? И, каква прошка ќе добиеш за тоа“, прашува свети Јован Златоуст: „Навистина, каква прошка ќе добиеме ние, откако оние поднесоа такви нешта покажувајќи мажественост, а ние трчаме при бајачите и гатачите и ги каниме во нашите куќи“.

Дека маѓесниците и бајачите дури и да Го произнесуваат името на Бога, треба да бидат прогонувани

           Но, ти велиш дека онаа старица е христијанка, и оној бајач е христијанин; кога баат и дават амајлии не произнесуваат и не пишуваат други имиња освен името на Бога, на Христа, на Богородица, на светителите, та следствено, какво зло вршат тие? На тоа ти одговара божествениот Златоуст и ти вели дека особено треба да ги мразиш онаа старица и оној зол бајач, бидејќи за подигрување и бесчестие го употребуваат името на Бога, и бидејќи христијани постапуваат како незнабошци; зашто и демоните, иако Го произнесуваат името на Бога, пак си се демони. „Некои, сакајќи да се заштитат велат дека жената која бае такви нешта е христијанка и не изговара ништо друго освен Името на Бога; токму затоа, навистина, особено ја мразам и се одвраќам од неа, бидејќи се послужила со името на Бога за подигрување, и велејќи дека е христијанка покажува дека е едно со незнабожците, зашто и демоните го изговараа името Божјо, и Му велеа вака на Христа: „Те знам Кој си Ти, Светец Божји, па, сепак, Он ги натера да замолкнат и ги протера“ (Марко 1,24).

Дека ѓаволот треба да се плаши од христијаните, а не христијаните од ѓаволот. Во зависност од христијаните, ѓаволот станува голем или мал

           Разбојничкото началство коешто сега го има ѓаволот, и измамата што ја употребува, никако не може да ги спроведе без нашата лична волја и согласност и по допуштение на Бога. Зашто ѓаволот го напаѓа човекот и војува против него со злите помисли, но во волјата на човекот се покажува дали ќе ги прими или ќе ги отфрли помислите. Оттука, свети Јован Дамаскин вели:

Демоните се договорени да го напаѓаат човекот, а не можат да извршат насилство врз никого, оти од нас зависи дали ќе го примиме нападот или ќе го отфрлиме. Впрочем, зошто христијани се плашите од ѓаволот кој со ништо не може да ви наштети?

Поскоро ѓаволот треба да се плаши од вас, а не вие од ѓаволот, зашто сте облечени во сеоружие од Бога. Вие како меч го имате знакот на чесниот крст со којшто и од далеку ги заплашувате сите демони, како двоостар меч го носите и името на нашиот Господ Исус Христос од коешто се плашат и треперат демоните; ако сакате да ги пазите заповедите на Господа и да бидете пријатели и вистински воини на Небесниот цар, имајте ги за непотребни и ништожни магиите и коварствата на ѓаволот, а последниов удирајте го со раката како животно, како едно мало врапче, како скорпија и мравка (Лука 10,19). Само ако посакате, ѓаволот толку многу се смалува и унижува што станува како бебенце. И, ако вие сакате, тој станува толку голем што ’ржи како страшен лав и бара да ве голтне. Затоа и свети Јован Златоуст за него кажал многу правилно: „Ако ние сакаме, голем е, ако, пак, посакаме, станува мал. Ако се пазиме и ако бидеме со нашиот Цар, ѓаволот паѓа и не е подобар од мало дете во битката против нас. Ако Го напуштиме Царот, ѓаволот се дуе и ’ржи, крцка со забите оти нè уловил, оти нè лишил од големиот сојуз со Царот“.