ДА ГО ОБРЕЖEМЕ СРЦЕТО, А НЕ ПЛОТТА
На денот на споменот на Свети Василиј Велики, ретко се сеќаваме на еден друг настан што Црквата го празнува денес - Обрезание Господово.
Осмиот ден по раѓањето, според изричните директиви на Светото писмо, секое еврејско машко дете било обрежувано. Овој чин требало да го потврди Заветот што Бог го склучил со „таткото на сите верни“ Авраам и преку него со целиот народ Израилев.
Воплотениот Христос ,кој по своето потекло од Дева Марија, му припаѓал на народот Израилев и затоа и Самиот станал учесник во обредот на обрежувањето. Зошто било потребно да се потврди Заветот меѓу Бога и човекот со толку болен обичај, особено кога тој се извршувал со новородените младенци?
За да одговориме на ова прашање, мораме да запомниме дека по Падот, поради способноста да не го забележува очигледното, човекот станал исклучително сурово суштество. Тој може целосно да ги игнорира страдањата и болката на другите човечки суштества сè додека тоа страдање не влијае директно на него или на оние што ги сака. Оттука и идејата за жртвопринесување, која се појавила веднаш по протерувањето на Адам и Ева од рајот.
Кога му го даваме на Бог најдоброто што го имаме, Му даваме дел од себе. Библијата препорачува да се жртвува најдоброто јагне од стадото — најубавото и најневиното. Зошто? Зашто само преку крвта на невината жртва можеме да ја разбереме суровоста и минливоста на овој свет што сме го создале со сопствената волја, постапки, гревови и рамнодушност. Овој свет може да се промени само ако ние самите се промениме - преку покајание и промена на умот. Ова е значењето на жртвата.
Малото дете, кое само по себе сеуште нема гревови, ја пролева својата крв за време на обрежувањето како потврда на Заветот со Бога и ... заради гревовите на сите оние што го прекршиле тој Завет. На тој начин, чинот на обрежувањето не само што ја потврдувал припадноста кон Божјиот народ, туку и повикувал кон покајание,кон промена на умот и на светот.
Во Новиот завет, повеќе не се пролева крвта на младенците. Затоа што по пролевањето на Богочовечката крв на Голгота, ништо повеќе од тоа не може да се направи. Тоа значи дека и денес мораме да го склучиме својот личен завет со Бога, но не со обрежување на телото, туку со обрежување на срцето. „ И така, отстранете ја нечистотијата на вашето срце, и немојте да бидете во иднина тврдоглави; “ (5. Мојсеева 10:16), ни вели пророкот Мојсеј, затоа што, според зборовите на апостол Павле, „ Зашто не е прав Јудеец оној, кој е таков по надворешност, ниту право обрезание она, кое е надворешно, врз телото, туку оној, кој е внатрешно таков, и она обрезание, што е во срцето, по дух, а не по буква. Неговата пофалба не потекнува од луѓето, туку од Бога. “ (Рим. 2:28- 29).
Автор: Архиепископ Баришевски Виктор (Коцаба)
Извор: blogs.korrespondent.net
За Преминпортал: Симеон Стефковски
