Три зрнца за старецот
Манастир Зрзе - The Zrze Monastery·Monday, 27 June 2016

Првото...

Кога стигнав на Света Гора, од пристаништето Дафни се упативме во Кареја, а оттаму во келијата на старец Паисиј во Панагуда. Средбата со него за мене беше откровение. Кога му открив дека сакам да се замонашам, старец Паисиј ме упати кај игуменот на Григоријат, кој, според неговите зборови, има срце на татко и мајка. До тогаш, за старец Георгиј (Капсанис) имав само читано од преводите во богословските часописи. Знаев дека во неговиот манастир живеат монаси од повеќе националности, меѓу кои и од Македонија. Ова сознание, како и благословот на старец Паисиј, ме бодреа за одлуката духовно да се накалемам на григоријатското монашко стебло. Имав дваесет години, но горев од желба младоста да му ја подарам на Христос.

архимандрит Георгиј Капсанис, игумен на Григоријатскиот манастир на Света Гора

Дента кога стапнав на Света Гора беше Преображение и славеше манастирот Кутлумуш. Откако заврши празничното бдение, и трпезата, заминавме за Григоријат. Копнеев да се видам со старецот Георгиј и да му ја исповедам мојата намера дека сакам да станам монах. Во григоријатското пристаниште ме пречека отец Наум, кој внимателно се погрижи да се почувствувам како меѓу свои браќа. Го прашав кога можам да се видам со игуменот; ми одговори дека старецот е во келијата на свети Артемиј и дека попладне ќе одиме заедно за да земам благослов од него. Мојата прва средба со старецот се случи таму, надвор од манастирот, како во параболата на блудниот син. Тоа беше препознавање, соочување и прифаќање дека ми е татко и дека сум му дете. За добредојде ми понуди еден грозд. Додека јадев од плодот на лозата, неодминливо беше чувството на духовно раѓање во срцето на старецот. Од тој миг до денес никогаш не почувствував што значи да се биде сам.

Второто...

Три дена пред манастирската слава на света Анастасија Римјанка, штотуку облечен во расо со положена метанија за расофор, се најдов заедно со другите браќа на послушание. Во недостиг од простор, беше потребно да се приспособат дел од просториите за преноќување на многубројниот народ кој очекувано требаше да пристигне за празникот.

монах Климент во манастирот Григоријат, 1993 г.

Се чистеше, се местеа кревети и постели, кога неочекувано влезе старецот и на сите присутни ни соопшти дека е добро што се трудиме за луѓето, но видливо е дека покрај сиот напор, сме изумиле нешто важно што недостасува во просторијата. Сите се обидувавме да се сетиме што сме изоставиле во собата, но никому не му текнуваше. Пред заминување, старецот благо нè погледна и ни рече: Донесете и ставете икона во собава, и не заборавајте во секој човек да гледате икона Божја. Вие, а не оние камења во морето, сте деца на Живиот Бог.

Третото...

Светла седмица, старецот благослови на бдението да бидам замонашен. Бев приведен пред олтарот и започна чинот. Во делот кога се спомнува новото монашко име го слушнав името Климент. На крајот од монашењето, старецот се обрати со следниве зборови:
Со голема благодарност кон Распнатиот и Воскреснатиот Господ, вечерва го извршивме потстригот на нашиот брат, монах Климент. Кај братот гледаме дека се применува историјата на праведниот Авраам. Бог го повикал Авраам да си замине од својата татковина, од своите роднини и од својот дом, и да дојде во една туѓа земја, која што не ја познавал, и која што Бог требало да му ја даде. И верниот Авраам Го послушал Бога, дошол во туѓата земја, но, какво чудо, таа земја била ветената земја и полнотата на вистинскиот живот. Така и нашиот брат, веќе монах Климент, беше повикан од Бога, со таен глас во неговото срце, да ги остави татковината, роднините, пријателите и домот, и да дојде во земјата што ќе му ја покаже Бог, или, поточно, која што му ја покажа Бог. А таа земја е Светоименуваната Гора, Градината на Богородица; духовната ветена земја на монасите. И тука, братот Климент ја наоѓа полнотата на вистинскиот живот и на вистинската радост. Тој се лиши од природни и привремени блага, за да стекне вечни и нетрулежни. Вечерва, кога не само Воскреснатиот Господ е меѓу нас, туку и Неговата Пресвета Мајка и хорот на Апостолите и на сите Светители, ние го приведуваме нашиот брат, монах Климент, да Му се посвети на Троичниот Бог, на Распнатиот и Воскреснат Господ и на Неговата Пресвета Мајка. Го благословуваме Бога поради тоа! Се радуваме заедно со братот заради неговото посветување и Го молиме Распнатиот и Воскреснат Господ постојано да биде негов Водител, светлина, радост и мир на неговата душа; да живее, да се надева, да се бори заедно со Распнатиот и Воскреснат Господ, и заради Него. И колку повеќе минува неговиот живот, толку повеќе да се соединува со Христос и да се осветува. Ја молиме Богородица, Мајката на сите нас, на сите христијани и на сите светогорци, да го има постојано под својот цврст покрив и заштита, и Нејзиниот благослов да биде со него. Таа да има предвид дека тој не се наоѓа во природната татковина (како што свети Козма Етолски ја нарекува: телесна татковина), туку се наоѓа во духовната татковина – Света Гора. Тој ја нема утехата од родители, роднини и пријатели, но ја има Нејзината утеха и го има Нејзиниот благослов, и Таа да му го надополнува сето она човечко што му недостасува од неговиот живот, а коешто ние останатите, кои сме со грчко потекло, го имаме тука на Света Гора. Го молиме свети Климент, ученик на светите Методиј и Кирил, кој особено се почитува во областа на нашата Македонија, чијашто глава благочестиво се чува во манастирот на свети Јован Крстител во Верија, да го има под свој покрив и под свој особен благослов нашиот брат, монахот Климент. Возљубен мој отец Климент, татковски ти посакувам вечерашниве благослов и благодат што ги примаш да се одржуваат кај тебе, но и да се зголемуваат![1]   

манастирот Григоријат на Света Гора

Од мигот кога заминав од Света Гора, разделувајќи се од овој благодатен старец и григоријатското братство, постојано се молев да ми се даде уште една можност да ја целивам десницата на оној што духовно ме роди и ме замонаши.  На Духовден, минатата година, во григоријатскиот метох во Солун, пред да го однесат на Света Гора за да го погребаат неговото тело, се поклонив и за последен пат го целивав мојот старец... И тогаш, на денот на неговото упокојување, и сега, на неговиот годишен помен, го молам да се моли и за нас, неговите духовни деца кои пребиваат во манастирите во Македонија.  
епископ Климент Хераклејски
Манастир Зрзе, Духовден 2015 г.

-------------------------------------------------
[1] Дел од беседата на архимандритот Георгиј (Капсанис) изречена при монашењето на монах Климент (Григоријатски) чувана во аудио формат во архивата на манастирот Григоријат, Света Гора.   

Избор од фејсбук страната на: манастир Зрзе