„Толкувајќи го денешното евангелско четиво, сакам да ги нагласам од една страна теоретската едноставност на христијанскиот подвиг и живот, онака како што е запишан во Светото Евангелие, а од друга страна потребата од реален и личен практичен напор во остварувањето на евангелските заповеди Христови.

Зашто, што има поедноставно од оваа заповед: ‘како што сакате да постапуваат луѓето со вас, така постапувајте и вие со нив’ (Лука 6, 31)? Зар сакате некој да ви мисли лошо? Тогаш немојте и вие да прифаќате лоши мисли за никого внатре во вашето срце! Зар сакате некој да зборува лошо за вас, да ве нарече лажговци или крадци, или застрането неморални или теолошки неписмени? Тогаш немојте и вие да ги озборувате, судите и осудувате своите ближни! Немојте ни за вистински случувања, а камоли за она што не се случило!!! Зар сакате некој да ви направи нешто лошо? Тогаш немојте и вие да правите никому ништо лошо. Што има теоретски поедноставо од ова? Секако, во практика треба да вложиме голем напор да ги исконтролираме своите мисли, зборови и дела, но постепено и со помош на Божјата благодат ќе успееме. Никој не станал одеднаш светител, преподобен, туку со континуиран и долгогодишен напор во внимание над самиот себе при исполнувањето на заповедта за љубовта кон своите ближни.

Но, Господ нè опоменува во ова Евангелие да не се залажуваме самите себеси со „љубов од интерес“: ‘ако ги милувате оние што вас ве љубат, каква ви е наградата? Зашто и грешниците ги милуваат оние што ги сакаат нив!’ (Лука 6, 32). Со ваква „љубов“ христијаните не можат квалитетно да се разликуваат од овој свет и да бидат подобни на својот Господ. Она што нè прави вистински христијани, она што нè дели од овој свет којшто лежи во зло и она што нè ослободува од гревот, ѓаволот и смртта е исполнувањето на заповедта Христова: ‘туку вие љубете ги непријателите ваши и чинете добро, и на заем давајте, без да очекувате ништо’ (Лука 6, 35).

Во пракса ова значи да не одговараме на злото со зло. Ваквиот одговор би значел умножување на злото во нашиот живот и во светот. А демонот токму тоа го чека: да пронајде некое зло во нас за да нè извалка и за да го стави нашиот живот под негова контрола. Значи, злото внатре во вас самите вас ве разградува, а не оној против кого е насочено. Ако на злото што ни го прават одговориме со добро, тогаш и себеси се заштитуваме од демонското влијание и на нашиот непријател му оставаме време, можност па дури и сила за покајание... Да внимаваме на кого му служиме! Не можеме истовремено да бидеме и слуги Божји и слуги демонски...“

Митрополит Струмички г. Наум

(според записот на присутните)     

  Hierarchical Divine Liturgy in the village of Rusinovo, Berovo ( 07.10.2007 )

Today, on the Sunday of All Macedonian Saints, Metropolitan Nahum of Strumica consecrated the bell that Mr Vasil Pacurovski had donated to the church of Saint Parasceva in the village of Rusinovo (Berovo area). In the same church His Eminence celebrated Hierarchical Divine Liturgy, at which the faithful partook of the Holy Body and Blood of Christ.

“Commenting on today’s Gospel reading, I would like to highlight: on the one hand, the theoretical simplicity of the Christian struggle and life, as it is recorded in the Holy Gospel; and, on the other hand, the necessity of a real and personal practical effort in the accomplishment of the evangelical commandments of Christ.

            For, what is more simple than this commandment: ‘And just as you want men to do to you, you also do to them likewise’ (Luke 6:31)? You don’t want anyone to wish you evil, do you? Then don’t accept evil thoughts about anyone inside your heart either! You don’t want anyone to speak evil of you, to call you liars or thieves, or perversely immoral, or theologically illiterate, do you? Then don’t backbite, judge and condemn your fellowmen either! Don’t do that in case of real events, let alone when something hasn’t even happened!!! You don’t want anyone to do to you anything wrong, do you? Then don’t you either do anyone anything wrong. Is there anything theoretically more simple than this? Certainly, in practice we must put a great effort to control our thoughts, words, and deeds; yet, little by little, and aided by God’s grace we will succeed. No one has become a saint, venerable at once; it takes a continuous and yearslong effort in attentiveness over oneself while abiding by the commandment of love to one’s fellowmen.

            However, the Lord is warning us in this Gospel, not to deceive ourselves with “love for our own purpose”: ‘But if you love those who love you, what credit is that to you? For even sinners love those who love them’ (Luke 6:32). With “love” like this, Christians cannot qualitatively differ from this world and resemble their Lord. What makes us true Christians, what detaches us from this world that lies in evil, and what liberates us from sin, the devil, and death, is the fulfilment of Christ’s commandment: ‘But love your enemies, do good, and lend, hoping for nothing in return’ (Luke 6:35).

            In practice, this means that we must not return evil for evil. Such a response would imply increasing of evil in our life and in the world. And, it is exactly what the demon is waiting for: to trace some evil within us in order to defile us and bring our life under his control. Thus, the evil inside you corrupts you, not the one against whom it is directed. If we respond with good to the evil done to us, then we protect ourselves from demonic influence and we also give our enemy time, opportunity, and even strength for repentance… Let us be wary whose servants we are! We cannot be at the same time both God’s servants and demonic servants…”

(as recorded by those present)  

Посети: {moshits}