Протоереј Драган Јанковски: Втора недела од Велигденскиот пост

Скопје,24ти март 2019 - храм Рождество на Пресвета Богородица

Протоереј Драган Јанковски: Втора недела од Велигденскиот пост

Во текот на неколку седмици Светата Црква ни изнесе повеќе места од Светото писмо во кои се говори за разни гревоеи. Пред нашите мисловни очи ни помина сликата на митарот, кој се каел за своите гревови, и фарисејот, кој заради својата гордост не можел и не сакал да ги согледа гревовите. Слушнавме и за блудниот син, кој поголемиот дел од својот живот го минал во неморал. Се потсетивме и за немилосрдните што на Страшниот суд ќе ја добијат левата страна од Господа Исуса Христа и ќе бидат во постојани маки. Светата Црква не потсетува на ова за и ние да ги согледаме нашите гревови и да се покаеме, особено во текот на четириесетдневниот пост.

Човекот кога му прави добро на својот ближен, тоа е вистинска добродетел, која Му е угодна на Бога. Оваа вистина ја посведочува и самиот Господ Исус Христос, бидејќи не само што честопати не учи на љубов и помагање на нашите ближни, туку и Он постојано им прави добро на луѓето.

Но, секое добро што го прави човекот на својот ближен треба да произлегува од љубовта спрема Бога и ближниот. Човекот треба да Го сака Бога со сета душа и со сето свое битие, како и својот ближен, бидејќи преку тоа фактички си помага на себе си. Се богати со богатството кое никој не може да му го одземе, а со тоа и си создава вечна радост и блаженство.

Така, на пример, учените треба да ги поучуваат неуките: оној пак на кого Бог му дал власт треба да ја застапува и брани правдата, а со тоа и да ја сопира неправдата; богатиот да ги помага сиромасите; слниот да ги крепи слабите; лекарот да ги лекува болните и тн.

Од сево ова јасно се гледа дека добродетелите можат да бидат различни и од повеќе видови. Со оглед на тоа што човекот се состои од душа и тело - добродетелите се духовни и материјални.
За секој човек многу поважни се духовните, односно моралните добродетели, отколку материјалните. На такви добродетели не поучува и нашата Света Црква, заповедајќи ни од нашите рожби да создаваме вистински христијани.

Има млади и образовани луѓе, кои се уште доволно не се упатени во христијанската вистина и придобивките од добродетелите, па затоа честопати дури и иронично говорат за верата и гревот. Со тоа тие го откриваат своето неверие во Бога, како и тоа дека не се плашат од гревот. А оние, кои не се плашат од гревот и од злото во животот, си создаваат место за пороци и престапи. Порочните страсти ја трујат не само душата на престапникот, туку го нарушуваат и здравјето на неговото тело.

Светата Црква денес ни презентира евангелско четиво, во кое е прикажана телесната немоќ на еден век, која доаѓа од гревот. За жал, има многу луѓе кои додека се здрави не се плашат од зборовите на Господ Исус Христос за Страшниот суд, но кога ќе оболат, почнуваат да размислуваат за смртта и за она што доаѓа потоа.

Таков човек бил и оној изнемоштениот, за кого ни говори денешното прочитано евангелско четиво. Еве, само некои акценти од него.
Во она време дошол Исус во Капернаум и се слушнало дека влегол во некоја куќа. Се насобрал многу народ. Господ Исус Христос го поучувал народот. Четворица луѓе на носила донеле болен човек од парализа и бидејќи не можеле да пријдат до влезот на куќата, се качиле на кровот и преку кровот го спуштиле болниот пред Христа. Тогаш Исус му рекол на болниот: "Синко, ти се проштеваат гревовите, стани, земи си ја постелата и оди си дома." Тој станал, ја зел постелата и си заминал, славејќи Го и фалејќи Го Бога. Книжниците и фарисеите му забележале на Исуса, велејќн дека хули на Бога. Само Бог може да проштева гревови. Нивниот разум бил заматен, а очите замрежени, па не можеле да Го видат дека Он е Богачовек и како Бог може да ги проштева гревовите на оние кои се каат и кои ја бараат Неговата помош.

Господ му ги простил гревовите на болниот и тој оздравел. Повеќе не му требала туѓа помош. Товарот од гревови му бил симнат од неговите плеќи, раните биле излекувани. Вратена му била физичката и психичката моќ. Чудото било направено, а Чудотворецот прославен.

Да се потсетиме дека секој човек има небо и земја, душа и тело, внатрешност и надворешност, искра на рајско совршенство и хаос на грешното распаѓање - гниење.

Гревот во животот на човекот внесува депресија, па дури и парализа. Внесува неслога во семејството, антагонизам и завист меѓу соседите, недоразбирање меѓу луѓето и општеството, воопшто. Во срцата на луѓето војуваат престапот и страстните инстикти. Секој час создаваат несреќа и жалост. Посакуваат со малку работа, односно на лесен начин да се здобијат со големо материјално богатство. Желбата за неморални наслади пронаоѓа илјадници начини за остварување на истите. Злобата незапирливо владее во животот и ја руши среќата на луѓето. Му го одзема мирот и спокојството на душата и му донесува смртоносни болки на телото.

Ние мора поголемо внимание да обрнеме за лекување на разни слабости на душата. Како што се плашиме од телесната смрт, треба уште повеќе да се плашиме од духовната. Мора да имаме живи, а не мртви души. Заради тоа, добро да се преиспитаме најнапред себе си дали нашите души не боледуваат од било каква болест. Мораме да се увериме дека во нив зацарило никакво зло, кое ја нагризува нашата особност и ја нарушува духовната хармонија.

Вистина е дека треба да сме телесно здрави. Но здрава душа е онаа што треба човекот да ја спечали, бидејќи се си оди кон својот Творец. Душата оди кон вечниот Бог, а телото во земјата, зашто од неа е и создадено. Здравата душа гледа она што е добро и го има, таа со сигурност го разликува злото и го отстранува. Треба постојано да имаме вера, затоа што со верата се разгорува нашата духовна смиреност кон Бога за да Му се обратиме за помош, оти верата ни влева дух на готовност и послушност.

Борбата против злото може да се води само преку обнова на моралните сили и тврдата вера. Нив може да ги обнови само божествениот лекар Господ Исус Христос. Нашите гревови можат да бидат големи, знаеме дека доброто и моќта на Спасителот се неизмерни. Затоа, искрата на нашата вера треба да се разгори, да не окуражи и да не поттикне на смелост да Му се обратиме за помош. Да ни влее дух на готовност послушност да Му се приближиме и да се предадеме на балсамот на евангелските заповеди. Штом ќе ја кажеме нашата вера поткрепена со добри дела Он ќе ја види и ќе ни рече: "Деца мои, ви се проштеваат гревовите, ви се враќа здравјето и моќта, одете си дома и бидете радосни и задоволни."

АМИН!