„Свештеномаченику Еразмо, ти си слава и пофалба на архиереите, и пример на сите отечки учења, кој ја прими благодатта на чудеса, и со своите учења ја изобл

ичи прелеста идолска. Затоа, имајќи смелост пред Бога, моли Го да се спасат душите наши“ (стихира на Слава... на господи повикав... на Вечерна на свети Еразмо Охридски).

 

На 14 и 15 јуни го прославивме споменот на светиот свештеномаченик Еразмо Охридскиот Чудотворец, на кога се поклонуваат и му се молат сите кои барем еднаш поминале од местото на неговото светло подвизување. Охридскиот и струшкиот народ, но и сите луѓе кои застанале во овој манастир, отсекогаш имале огромна почит кон овој наш застапник пред Бога, за што сведочат и многуте чуда, извршени врз оние кои за тоа му се помолиле. Затоа и во овие два изминати дена, манастирот беше преплавен од неизброен верен народ, кој повторно и одново доаѓа да ги приклони своите колена пред свештеномаченикот и пред Бога.

 В

Празнувањето започна на 14 јуни, со свечена Вечерна богослужба, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј, во сослужение на протоерејот Димче Ѓорѓиески, свештениците Никола Христоски, Горан Ставрески и Владо Недески, протоѓаконот Николче Ѓурѓиноски и ѓаконот Сашо Целески. Утредента беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Митрополитот Тимотеј, во сослужение на архимандритот Нектариј, свештениците Никола Христоски, Горан Ставрески и Владо Недески, протоѓаконот Николче Ѓурѓиноски и ѓаконот Сашо Целески. По завршувањето на Литургијата, беше извршен и чинот на Мал водосвет и беше прекршен празничниот колач, а Митрополитот Тимотеј се обрати кон верниот народ со пригодна беседа.

 Митрополит Тимотеј

Во името на Отецот и Синот и Св. Дух!

Драги браќа и сестри,

 

Често пати, ние, во овој живот, носиме судови и заклучоци за разни луѓе. Ценејќи според надворешниот лик, којшто е пропратен со некое богатство, знаење, сила, влијание и со други слични одлики, таквите луѓе одлучуваме да ги величаме, да ги фалиме, а понекогаш и да им се восхитуваме. Но, не треба да заборавиме дека секоја слава и чест, којашто е поврзана само со овоземни благодати, еден ден завршува. Понекогаш, се случува таквите моќни и богати луѓе, при крајот на нивниот овоземен живот да го изгубат богатството, сјајот, силата и влијанието, и да постанат очајни луѓе. Луѓе кои го напуштаат овој свет во тешка сиромаштија, како на материјален, така уште повеќе на духовен план. Преку тоа, со право старозаветниот мудрец вели: „Зашто надежта на безбожникот исчезнува како прав носен од ветрот... исчезнува како дим на ветар и изминува како споменот на еднодневен гостин" (М. Соломонова 5, 14). Доколку, пак, некои големи херои и заслужни луѓе, останат запаметени во меморијата на луѓето, од тоа тие немаат некоја голема полза во вечноста. Единствена вредност, којашто е непреодна, незаодна, незгаслива и е трајна, е добродетелниот живот и добрите дела. Одредени луѓе, иако во својот живот, можеби не биле богати со благодати од овој свет, со силно влијание во општествениот, културниот, и воопшто во овој живот, но, преку овие дела се осветиле и спечалиле добродетелен, блажен и вечен живот.

 

Може да замислиме колку богати, силни и славни луѓе поминале на овој свет, но, нивниот спомен исчезнал. „Живите знаат, дека ќе умрат, а мртвите ништо не знаат, и веќе за нив нема награда, зашто и споменот за нив е предаден на заборавот" (Проповедник 9, 5). Единствено, пак, добродетелните и свети луѓе имаат непреодна пофалба, бесмртна слава и вечно прославување. Секој човек со радост ги спомнува нивните имиња, како што вели премудриот Соломон: „Кога праведниците се умножуваат, народот се весели" (Солом. Изреки 29, 2). Така и ние, наоѓајќи се денес во овој свет манастир, посветен на светиот Еразмо Охридски, го чествуваме неговиот свет спомен. Овој Божји угодник, исполнет со добродетелен живот и заради неговите добри дела, светата Црква го слави, го велича и го воспева со песни и молитви. Овој ерарх на Црквата, доаѓа од далечна Антиохија. Го проповеда словото Божјо, го проповеда Христа на овие наши простори и ја зацврстува верата во Едниот и Троичен Бог. Го искоренува многубоштвото во Охрид и го зацврстува христијанството. Тој, се подвизувал на овој простор, во овој манастир, односно во горната пештера. Тука, во молитва ги поминувал деновите и ноќите, издигнувајќи се кон небесните висини. Подвизувајќи се, ја чистел својата душа и срце од сите овоземни приврзаности, постанувајќи сосуд на Светиот Дух, прекален со пост и молитва. Па така, свет и благодатен, маченички го завршува својот живот во Формија и Гаета, во Италија, во самиот почеток на IV век.

 

Поради светиот и подвижнички живот, Бог ги избира своите праведници и ги овенчува со вечна слава во Неговото небесно царство. А нам, пак, како на христијани, ни ги дарува да ни „засветлат како сонце" (Мат. 13, 43). Бидејќи Христос вели: „Каде што сум јас, таму ќе бидат и праведниците" (Јн. 12, 26). „Дојдете, благословени од Мојот Отец; наследете го царството, подготвено за вас од почетокот на светот" (Мат. 25, 34). Навистина, праведниците живеат вечно и споменот за нив е вечен. Светите луѓе, во овој свет, живееле според Божјиот закон и така очистени, без никакви овоземни приврзаности, можеле да бидат исполнети со Светиот Дух. Така исполнети со Светиот Дух не се оддалечувале од Бога, туку живееле за Бога и во Бога. Затоа, тие се таму каде што е Христос.

 

Сите Божји угодници, не само св. Еразмо, застануваат таму каде што се ангелите, мачениците, праведниците, исповедниците. Таму, после смртта, ќе отидеме сите. Но, нема сите да се најдеме на исто место, туку, оние што ќе живеат исправен, побожен и добродетелен живот, ќе се најдат од десната страна на Бога Отецот. Додека, пак, оние, што ќе го поминат својот овоземен живот во беззаконија, исполнет со гревови и страсти, ќе наследат и тие живот, но живот исполнет со вечни маки и страдања.

 

Ние, како луѓе, сме слаби, носиме тело, живееме во овој свет полн со искушенија и соблазни, грешејќи постојано. Така го пренасочуваме нашиот пат, наместо кон доброто, возвишеното, благородното и светото кон лошото, односно кон обратното на овие добродетели. Па така се оддалечуваме од Бога и од нашето спасение. Ако сакаме, и ние како христијани, да бидеме осветени и препородени, потребно е да се потрудиме. Да се издигнеме над секојдневните овоземни приврзаности, да се издигнеме од земјата кон небото, и таму, на небото, повисоко од земјата, ќе можеме да се сретнеме со Бога. А Духот Свет, ќе ни даде сила и поткрепа, да можеме да го живееме нашиот христијански православен живот. Живот исполнет со добродетели, очистени од секакви овоземни страсти и престапи. Па ќе можеме да го прославуваме подостоинствено и светиот Еразмо Охридски, а преку него и нашиот Спасител Господ Исус Христос, на Кого нека Му е слава и благодарност, сега и во сета вечност. Амин!

 
Св. Еразмо Охридски

15. 06. 2015 год.

Манастир „Св. Еразмо Охридски" - Охрид

Извор: Дебарско- кичевска епархија