Ангел Господов му ги отсекува рацете на Атониј
Многу од неверните жители на Ерусалим кога го слушнале необичното пеење и гледајќи ја торжествената поворка, побрзале да ги известат за тоа првосвештениците и старешините; сите тие пламнале од гнев и завист кога виделе какви почести и се даваат на Мајката на распнатиот од нив Исус. Јудејските началници, веднаш собрале војска и го поучиле народот да ги нападнат христијаните со оружје, сите да ги разгонат, апостолите да ги убијат, а телото на Богородица да го запалат; но Божјата сила не ги допуштила таквите злодела; блескавиот венец од облак кој ја прател погребната поворка се спуштил на земјата и ја оградил како карпа. Непријателите слушале пеење, но, поразени од слепост ништо не гледале, па едни од нив удриле со главите во градските ѕидови, а други, незнаејќи каде одат, барале да ги водат. Со посебна дрскост се одликува еден од јудејските свештеници по име Атониј: тој изнакажал богохулства над одарот на Богородица и го навредувал Нејзиниот Син Господ Исус Христос. Претходната завист и злоба се разгореле во неговото срце, и со јарост се фрлил кон одарот за да го турне на земјата пречистото тело; но едвај неговите раце се допреле до одарот, и Ангел Господов му ги отсекол двете раце со нематеријален меч на гневот Божји; отсечените раце виселе на одарот, а тој паднал на земјата со страшно викање. Ужасната казна го вразумила; тој го познал својот грев и повикал кон апостолите: „Смилувајте се на мене, слуги Христови!“ Апостол Петар ја задржал поворката и му рекол на Атониј: „Ние не можеме да те исцелиме тебе; тоа го може само Оној Кого вие Го распнавте: нашиот Господ Исус Христос. Но и Он нема да ти даде исцелување, сè додека не поверуваш во Него со сето срце и не исповедаш, дека Исус е навистина Месија, Син Божји“. Тогаш Атониј силно извикал: „Верувам, дека Христос е ветениот Месија, Спасителот на светот!“ Апостолите и сите верни се израдувале за спасението на пропаднатата душа, и апостол Петар му рекол на Атониј: со вера повикај го името на Пресвета Богородица, стави ги рацете кон отсечените делови кои висат на одарот. Кога Атониј го направил тоа, отсечените раце веднаш се споиле и станале совршено здрави; останала само една црвена црта, како конец, околу лактите во знак на отсекувањето. Атониј паднал пред одарот, се поклонил на Господа Исуса Христа и Неговата Преблагословена Мајка и ублажувајќи ги со многу пофалби, тргнал со апостолите во Гетсиманија. Многумина од Јудеите, дознавајќи го таквото чудо, исто така се покајале и допирајќи се до одарот на Преблагословената Владичица добиле поделување и враќање на видот. Милостивата Мајка на човечкиот род, како што во Своето раѓање му дала радост на целиот свет, така и во Своето успение не сакала никого да натажи, сите ги милувала, па дури ги израдувала и Своите непријатели.
Кога погребната поворка стигнала до Гетсиманија, со солзи и ридања го започнале последното целивање на пречистото тело, и навечер, светите апостоли можеле да го положат телото во гробот и да го запечатат влезот на гробот со огромен камен. После погребението тие не побрзале да си заминат, туку останале три дена деноноќно молејќи се и пеејќи пред гробот на Богомајката. За сето тоа време во воздухот се слушало Ангелско пеење славејќи го Бога и Благодатната Марија.
Откривањето на воскресението на Богородица
На апостол Тома му било судено да послужи за откривање на воскресението на Богородица, како што некогаш со своите сомневања помогнал кон поголемо уверување во Христовото воскресение. Според Божјото управување, тој стигнал во Гетсиманија точно во третиот ден после Нејзиното погребение. Со глас на длабока тага, тој паднал пред гробната пештера и со ридање ја покажал својата скрб, што не се удостоил да ја види Мајката на својот Господ и да добие од Неа последен благослов; не се удостоил да ја види Божествената слава и прекрасните чуда при Нејзиното успение и погребение. Светите апостоли од срдечна жалост кон него, решиле да го тргнат каменот од гробот, за да го види телото на Богомајката, да го целива и да добие утеха во својата голема тага. Но, кога го тргнале каменот, тие виделе, дека во гробот биле само погребните пелени, од кои се ширело неискажано благоухание, а пречистото тело не било во гробот, а тие се чуделе и двоумеле. Со благоговение тие ја целивале плаштеницата во гробот, молејќи Го Господа да им ја открие тајната на тоа преславно чудо. Во истиот ден вечерта самата Небесна Царица ги успокоила, откривајќи им ја таа тајна.
Според древните кажувања, на трпезата на апостолите, од денот на Христовото воскресение, првото место секогаш го оставале празно. На тоа место секогаш оставале посебен леб, како „дел за Господа“, во чест и спомен на Господа Исуса Христа. По завршувањето со трпезата сите станувале, со благоговение го земале тој дел и, кревајќи го, го славеле големото име на Пресвета Троица, завршувајќи ја молитвата со зборовите: „Господи Исусе Христе, помагај ни!“ Потоа го разделувале „Христовиот дел“ и сите вкусувале од него како Божјо благословување. Така постапувале секогаш апостолите, било заедно или посебно.
Така била устроена вечерната трпеза и во Гетсиманија, после враќањето од гробот. Сето време, кога апостолите зборувале за Пречистата Мајка, се двоумеле што ќе се случи со Нејзиното тело. По завршувањето со трпезата, кога според обичајот го подигнале посебниот леб за Господа и станале да ја слават Пресвета Троица, наеднаш се слушнале ангелско пеење; ги кренале очите и ја виделе во воздушниот простор Пречистата Дева, Мајката Божја, опкружена со небесни сили во блескаво неискажлива слава. Таа им рекла: „Радувајте се! Јас сум со вас во сите денови“. Се израдувале апостолите и сите присутни кои биле со нив и воскликнале со силен глас: „Пресвета Богородице, помагај ни!“ Од таквиот образ се увериле светите апостоли, и на сета Црква, со несомнена вера го предале тоа, дека Мајката Божја, Синот Свој и Бог, ја воскресна во третиот ден по Своето успение и е земена со телото на небото.
Земајќи ја оставената плаштеница во гробот, за доказ на отсутните и утеха на страдалците, апостолите се вратиле во Ерусалим и наскоро потоа, повторно се расеале по сите страни на светот за Евангелската проповед.
Крајот на Мајката Божја Црквата го нарекува успение, зашто Таа „како во сон за кратко време заспала и, како од сон, се разбудила“. Во Пресвета Дева е победен природниот закон: смртта, враќање на телото во земја, кое е од земја. Нејзиното тело не вкусило таква смрт; во раѓањето Таа го запазила девството, во успението го соединила животот; по раѓањето Таа останала Дева и по смртта пребива во животот. Таа заспала, за да се разбуди за живот во вечното блаженство; Таа се преставила пред Животот, пред Изворот на животот, за да ги избави од смрт душите наши со Своите молитви. Во молитвите Неуморната Богородица се застапува за нас и ни дава вера за утеха во скрбта. Гробот на Богомајката, издлабен од камен, како гробот на Синот Нејзин, останува предмет на поклонување за сите верни.
Гробот на Пресвета Богородица
Во чест и спомен на успението на Богомајката, од древни времиња на христијанството, востановен е Црковен празник кој се слави на 15 август.
Празникот Успение се нарекува голем, дванаесетти, вселенски, зашто во тој ден „Спасителот во сета Своја слава ја пречекал и вселил Својата Мајка со Себе“.
Во Своето успение, Пресвета Богородица не го оставила светот и секогаш, според Своето ветување, се застапува за оние кои прибегнуваат кон Нејзината помош. Многу големи чуда извршило Нејзиното милосрдие за сите кои страдаат и скрбат! Кој од нас, бедни во бурното животно море, не ја почувствувал Богомајката како блиска на нашите извикувања, како скоропослушна, за да ни даде помош и утеха? Призивот за застапништво на Пресвета Богородица влегол во составот на христијанското богослужење и од I-от век, самата Црква ја повикува на помош и ја слави Пресветата Мајка на нашиот Бог. Крајот на секојдневната вечерна молитва кон Неа е ваков: „Пресвета Богородице, биди ми застапничка во сиот живот, во смртниот час избави ме од бесовите и по смртта успокој ме!“
Во молитвите неуморната Богородица се застапува за оние кои прибегнуваат кон Неа и им дава вера и утеха.
О, Пресвета Богородице, секогаш спасувај го Твоето наследство! Владичице, помагај ни!
Извор:
/?fbclid=IwAR1mOBCLtaUV0WqTXNk6iSv5R4TVHdyhky65C0Qd0lapf9RwW-IkIX-ErPw
Друго:
Св. маченик Јакинт; Свети Анатолиј, патријарх Цариградски; Преп. Александар; Св. Исаија Отшелник; 
