Душата под лупа

Континуираната духовна работа над нас самите е многу важна. Ако не го правиме тоа постојано, ако не работиме на нас самите, ако не ги приметуваме ситниците, многу лесно ќе ги пропуштиме и големите работи. Треба да го избистриме погледот на нашата душа. Слепиот човек не гледа ништо. Оној со едно око веќе гледа нешто, но најдобро гледа оној кој има две здрави очи. А ако пак има и телескоп и микроскоп, тој ќе гледа и на далечните и на блиските работи многу појасно. Една мала икона во дрво, на пример, можам да направам за три часа. Но. ако ја одложам работата на неколку дена, кога ќе погледнам, ќе видам по некој недостаток. Таа иста икона можам да ја изработувам една недела, или пак месец, па дури и година. А можам на неа да работам и пет години, ако сакам, со помош на лупа.
Сакам да кажам дека на духовната работа и нема крај. Колку повеќе некој духовно напредува, неговите духовни погледи стануваат се побистри и побистри и ги гледа своите гревови се подетално. Така се смирува и на него се симнува Божјата благодет. Светците кои велеле: “Грешен сум и за сожалување вреден”, навистина во тоа верувале, затоа што очите на нивната душа се претворале во микроскоп. Колку повеќе духовно растеле, толку поголем микроскоп стекнувале и согледувале дека се грешни.
Еве, сега со голо око ја гледам својата рака и ми изгледа убаво. Ако на нејзе погледам преку лупа, овие влакненца кои сега и не можам баш добро да ги видам, ќе ми изгледаат како шума. “Еј, што сум јас? Некој дивјак?”, би рекол. Ако така исто постапуваме и во духовноста, ако континуирано ја надѕираме душата, ќе ни се згади стариот човек во нас. Стариот човек е стар станар во нас и за тој да си оди, треба да ја срушиме куќата и да почнеме да ѕидаме нова градба, на нов човек.

За Преминпортал : Н.Д.Д.