ВОДОСВЕТ ВО ЈАВНА КУЌА

Свети Порфириј Капсокаливит

            Порано имавме обичај, на празникот Богојавление, да ги осветуваме домовите. Еднаш и јас отидов да правам водосвет. Тропав на вратите од куќите, ми отвораа и влегував внатре пеејќи „Во Јордање крештајуштусја Тебје Господи...". Како што одев на улицата Мезонос, гледам една железна врата. Отворам, влегувам внатре во дворот, кој беше полн со мандарини, портокали, лимони, и продолжив по скалите. Тоа беа надворешни скалила, кои се искачуваа нагоре, а долу имаше подрум. Се качив по скалите, чукнав на вратата и излезе една госпоѓа. Штотуку ми отвори јас почнав, како по обичај, да пејам „Во Јордање крештајуштусја Тебје Господи...". Веднаш ме прекина. Во меѓувреме ме слушнаа и десно и лево по ходникот излегоа девојки од собите. Сфатив, - сум влегол во куќата на срамот - си помислив. Жената излезе пред мене за да ме спречи.
-    Оди си од тука, - ми рече. Не смеат овие да го целиваат Крстот. Дај јас да го целивам Крстот и оди си, те молам.
Сега веќе зазедов сериозен и строг став и ѝ реков:
-    Јас не можам да си одам! Јас сум поп, не можам да си одам! Дојдов тука за да направам освет.
-    Да, но не чини овие да го целиваат Крстот...
-    Ама не знаеме дали чини овие да го целиваат крстот или ти. Бидејќи, ако ме праша Бог и побара од мене да Му кажам, кој чини да го целива Крстот, девојките или ти, можеби би Му рекол: „Девојките треба да го целиваат, но не и ти. Нивните души се подобри од твојата".
Во тој миг таа малку поцрвене. Потоа ѝ реков:
-    Остави ги девојчињата да го целиваат Крстот.
Им дадов знак да пристапат. Јас уште помелодично отколку претходно го запеав „Во Јордање...", бидејќи чувствував радост во себе, што Бог ги уреди работите да отидам кај овие души. Сите го целиваа Крстот. Сите беа дотерани, со разнобојни облеки итн. И им реков:
-    Чеда мои, за многу години. Бог не љуби сите нас. Он е многу добар и им дава дожд и на праведните и на неправедните (Мат. 5,45). Он е Татко на сите нас и се грижи за сите. Само да се потрудиме да Го спознаеме и да го засакаме и ние и да станеме добри. Да Го засакате и ќе видите колку среќни ќе бидете.
Гледаа зачудени. Нивните кутри души нешто примија.
-    Се израдував - им реков на крајот - што ме удостои Бог да дојдам денес и да ви направам водосвет. За многу години!
-    За многу години, - одговорија и тие а јас си заминав...

Превод од грчкијазик: Свештеник Јани Мулев

Извор: АМВОН

Скит Кавсокаливија

Скит Кавсокаливија се налази на југоисточној страни Атоса. Веома импресивно делује са мора. Име је овај скит добио по пустињаку Максиму који је Живео у XVI веку и који је обитавао на овом делу Свете Горе, живећи у колибама које је селећи се са места на место, палио за собом. (Кавсокаливија у преводу значи спаљене колибе).

Садашња главна црква посвећена је Светој Тројици и потиче из 1765. године. Нешто касније је и живописана. Звоник, који доминира овим простором направљен је после 1900. године, заправо, после смрти патријарха Јоакима III који је од 1878. до 1912. године живео у свом скиту. Он је пред смрт дао новац да се изгради звоник. Овде је некада било и руских монаха. Траг њиховог боравка су два сачувана параклиса посвећена Св. Георгију и Св. Јовану Крститељу. Иначе, у овом егзотичном скиту данас живи тридесетак монаха који се баве иконографијом, дрводељством и осталим рукотворинама.