Прашање од Ивица:
Дали душите на упокоените се среќаваат на заедничко место после смртта или пак секоја душа има свое посебно престојувалиште пред општото воскресение. Со други зборови, дали е душата осамена после смртта?
Одговор:
Прашање кое е тесно поврзано со рајот и пеколот. Ќе го спомнеме примерот на св. Макариј Велики: Еднаш авва Макариј се шетал во пустината и здогледал некој череп. Штом го видел, иако не го познавал се помолил за него и черепот прозборел. Тој бил незнабожечки жрец и бил во пеколот. Сите биле завртени грб со грб и никој не можел да го види лицето на ближниот.
А кога некој ќе се помолел за нив тие успевале да се завртат и преку лицето на ближниот го гледале лицето на Христос и добивале голема утеха. Потоа му се заблагодарил и го замолил да се моли за него.
Човекот сета среќа ја има и доживува во Бога. Надвор од таа заедница тој секако ќе биде осамен. А доколку после смртта тој премине во живот и постојано заедничарење со Бога, тој никогаш нема да биде осамен туку преку Него ќе биде во заедница и со сите луѓе.
Господи, Исусе Христе, помилуј ги твоите чеда упокоени!
п.п/з.д.
Св. великомаченик Мина; Св. маченик Стефан Дечански, крал српски; Св. маченици Виктор и Стефанида; Св. маченик Викентиј ѓакон; Преп. Теодор Студит; 
