Православни Духовни поуки од Светите Старци
nSeodstpro2a16f8gcat423910i9g2hihai8u5h7fh55h1u4t02ccll0i60h ·
Нормална клетка од човечкото тело дава 2/3 или повеќе на потребите на телото. И зема за себе само она што ѝ е потребно за да го одржи животот. А потоа умира. Значи, здравите клетки умираат, отстапувајќи место на нови.
Биолозите, лекарите и другите специјалисти ќе ги потврдат моите зборови дека на клеточно ниво се менуваме двапати месечно. Секој пат, како нова личност. Некои клетки умираат, други се раѓаат.
Клетката на ракот не сака да умре. Не сака да му даде никаква енергија на телото. Само сака да земе. Да земе сè од телото. И не сака да умре. Не сака да го отстапи своето место на нови клетки. Сака да умре заедно со целото тело. Сака да го проголта и кога ќе го проголта целосно, да умре заедно со него. Ова е однесувањето на клетката на ракот.
Ако го споредиме организмот со општеството, а клетката со личноста, тогаш таквата личност е егоист. Тој мисли само на себе, вели: „Сè е мое. Но, јас не должам ништо на никого. Но, сите ми должат мене.“ Некакви „социјални работи“, некакви „хуманитарни работи“, тука - помош, таму - заштита... Сите ми должат, јас никому ништо не должам. Ова е канцерогено размислување.
Ако има многу такви луѓе во телото, или поточно, во општеството, тогаш телото е болно од рак. Ракот го кородира месото. Себичното однесување е типично однесување на клетката на ракот.
Ова се смета за ненаучно, но експертите велат дека сè додека не ја промените свеста, нема да бидете излечени од никаква болест. Онколозите велат дека огорченоста и зависта се емоционална почва за појава на канцерогени тумори. Зрачење и хемотерапија - сето ова може да му помогне на човекот, но огорченоста кон целиот свет или кон сопругот што ве напуштил, или кон сопругата што ве напуштила... Ова е почва за енергија за појава на тумор во некој „слаб“ орган.
Лекарите го знаат ова, но обично не го кажуваат гласно. Нема да ви кажат: „Престанете да се навредувате или завидувате“. Нашите лекари се однесуваат како болестите да не се поврзани со моралот. Можеби ова не е лошо. Впрочем, кај нив доаѓате за лекување, а не за да ви држат лекции.
Од друга страна, разбираме дека болестите се поврзани со гревови. Затоа, можеме да сметаме дека ракот станал неволја, бидејќи денес сме насекаде „заразени“ со канцерогена свест.
Не сакам да правам ништо за никого, барем не бесплатно. И сакам да ми се обезбеди што е можно повеќе, и однадвор. И нема да умрам. Дури и снимаат филмови како тој – „Сите умираат освен јас“.
Ова е канцерогена свест. Не сакам да работам. Не сакам да умрам. А како сакам? Да умрам заедно со сите други.
Мислам дека тоа е причината. Можете да ја обвините и животната средина. Некој ќе рече: но имаме емисии во атмосферата, и имаме чад, и имаме петрохемиски фабрики…
Слушајте, луѓето добиваат рак и во високопланинските области, каде што има свежо млеко, каде што има кристално чиста вода, каде што можете да јадете чист воздух со лажица. Луѓето добиваат рак и таму. Уникатна екологија. Мислам дека врската помеѓу онкологијата и екологијата не е толку фундаментална како што мислиме.
Општо земено, клетките на ракот се толку паметни клетки што се како многу добро организирана банда. Клетките на ракот се однесуваат како единица на специјални сили испратена зад непријателските линии. Кога ги озрачувате или ги труете со хемикалии, тие се однесуваат како саботери. Ставаат гас-маски, се собираат и чекаат.
Кога постапката ќе заврши, тие полека излегуваат од скривалиштето за да продолжат да ги проголтуваат здравите клетки. А кога се нападнати, се бранат или се преправаат дека се убиени. А потоа се враќаат во живот. Се однесуваат премногу паметно и премногу лукаво. Избегнуваат третман. Во ова има некаков неразбирлив мистицизам.
Се разбира, вие и јас не сме лекари и не можеме целосно да знаеме што се случува во телото. Но, се разбира, ова е, меѓу другото, поврзано со канцерогениот егоизам. Затоа онкологијата е мака на современото човештво.
Свети Пајсиј Светогорецј, кој самиот страдал од рак, рекол дека оваа болест и овие страдања му дале повеќе од целиот негов живот поминат на Синај и Атон. Тој исто така рекол дека Бог знае лек за ракот, но не ни го открива, бидејќи преку оваа болест се исполнуваат небесните живеалишта.
Протереј Андреј Ткачев